IRANMEHR
آینده از آن توست
لوگو ایرانمهر
+
فاعل در انگلیسی چیست با مثال
امتیاز کاربران: 3.8/5
نویسنده: ایرانمهر
5 اسفند 1398

فاعل در انگلیسی چیست با مثال

فاعل (subject) چیست؟

فاعل شخص یا شی‌ای است که فعل جمله را انجام می‌دهد، کنترل می‌کند یا اجرا می‌کند. تمام جمله‌ها برای کامل شدن  نیاز به فاعل و فعل دارند. بدون فاعل ما فعلی داریم که چیزی یا کسی نیست که انجامش دهد به عبارتی خودش واسه خودش اتفاق می‌افتد که در واقع اتفاقی نمی‌اقتد. (تنها استثنا جمله‌های دستوری یا امری است که فاعل درون جمله مستتر است و در ظاهر جمله دیده نمی‌شود، مثلا: مشق هایت را بنویس)

دوره های آموزش زبان انگلیسی

دوره های حضوری انگلیسی ایرانمهر
دوره حضوری  آموزش زبان انگلیسی برای کودکان
دوره حضوری آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان
دوره حضوری آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان

فرم‌های فاعل

در یک کلام هر چیزی که به لحاظ گرامری می‌تواند نقش اسم را داشته باشد می‌تواند فاعل یک جمله باشد. چرا که فقط اشخاص یا اشیا هستند که می‌توانند فعلی را انجام دهند، اجرا کنند و یا کنترل کنند. نقش گرامری در جمله می‌تواند یکی از فرم‌های زیر را داشته باشد:

Type of Subject Example Sentence Translate
nouns “Computers can process numbers very quickly.” کامپیوترها می‌توانند اعداد را خیلی سریع پردازش کنند.
noun phrases “A boy I know owns a motorcycle.” پسری که می‌شناسمش یک موتورسیکلت دارد.
pronouns “Someone ate this cake!” یه نفر این کیکُ خورده.
gerunds “Swimming is great exercise.” شناکردن یک ورزش فوق العاده ست.
gerund phrases “Traveling the world has been my lifelong dream.” سفرکردن به دور دنیا رویای همیشه‌ی من بوده.
infinitives “To err is human; to forgive is divine.” خطا انسانیست، بخشش الهی.
infinitive phrases “To fall in love can be both wonderful and tragic.” به عشق اندر افتادن! هم می‌تواند فوق العاده باشد هم غمبار.
noun clauses “Whoever knows the truth should come forward.” هر کسی که حقیقت را می‌‎داند باید پا پیش بگذارد.
dummy pronouns “There is nothing we can do for him now.” چیزی که از دست ما بر بیاید نیست.

موقعیت فاعل در جمله

اگر به مثال‌های بالا دقت کنید فاعل در همه ی جملات یا در ابتدای جمله است یا خیلی نزدیک به ابتدای جمله، ماقبل از فعل اصلی که بیانگر عمل جمله است ( که به اسم نهاد می‌شناسیمش).

سوال های کمکی یا auxiliary question

وقتی که افعال کمکی  بدون کلمات پرسشی، برای ساختن سوالات مورد استفاده قرار می‌گیرند ( جملات بازجویانه)، فاعل جمله  بین فعل کمکی و فعل اصلی قرار می‌گیرد. به طور مثال:

آیا  پیاده روی فعالیت مورد علاقه‌ت است؟

“Is hiking your favorite activity?”

آیا مری دیروز آمد؟

“Did Mary come by yesterday?”

آیا این آهنگ را قبلا شنیده بودی؟

“Have you heard this song before?”

 فاعل در جهت مجهول

همه‌ی مثال‌هایی که تا این‌جا دیدیم همه از جمله هایی بود که همگی جهت معلوم دارند، یعنی که فاعل جمله یا جمله‌واره نهاد جمله هم هست.

اما جمله‌های مجهول قدری ممکن است گیج کننده باشند. از نظر ساختاری در این جملات، مفعول جملات معلوم تبدیل به فاعل گرامری جمله می‌شوند یعنی فقط از نظر ساختاری ( و نه معنایی) در جای فاعل جمله قرار می‌گیرند، در حالی که فاعل جمله‌ی معلوم ( یا نهاد) تبدیل به اطلاعات گزاره‌ای  – توضیحی- می‌شوند. برای مثال:

جک در حال خواندن کتاب است.

“Jack is reading the book.” (active voice)

کتاب دارد خوانده می‌شود توسط جک.

The book is being read by Jack.” (passive voice)

 در جمله‌ی اول جک هم فاعل جمله است و هم نهادی برای گزاره‌ی «در حال کتاب خواندن است». اما در جمله‌ی دوم این کتاب است که فاعل جمله ست و نهاد جمله‌ی معلوم یعنی جک در این جمله تبدیل شده به مفعول عبارت حرف اضافه‌ای یعنی توسط جک. که توضیحی است برای فعل دارد خوانده می‌شود.

مطابقت فعل و فاعل

مبحث مطابقت فعل با فاعل اشاره دارد به صرف فعل برای اشخاص گرامری مختلف. این مطابقت برای فعل to be  بیشتر از سایر افعال دیده می‌شود که به صورت is  و was برای اشخاص مفرد و are  و were  برای اشخاص جمع صرف می‌شود.

برادرم از مدرسه بر می‌گردد (حال ساده مفرد)

“My brother is back from college.” (singular present simple tense)

کارخانه در بحران مالی بود (گذشته ساده مفرد)

“The company was in financial trouble.” (singular past simple tense)

 

بعضی مردم از دولت نا امیدند (گذشته ساده جمع)

 “Many people are frustrated with the government.” (plural present simple tense)

کامپیوترها بیشتر قدیمی بودند. ( گذشته ساده جمع)

“The computers were rather old.” (plural past simple tense)

برای سایر افعال ( به جز to be ) تنها تغییری که لازم داریم برای تحقق مطابقت فعل و فاعل در مورد زمان حال ساده است. برای سوم شخص مفرد در اکثر افعال با افزودن s   به انتهای شکل ساده‌ی فعل این مطابقت انجام می‌شود. برای مثال :

پدرم کسب و کار خودش را راه انداخت. (مفرد)

“My father runs his own business.” (singular)

ولی پسرانش وقتی او نیست آن‌جا را می‌گردانند. (جمع)

“But his sons run it when he’s away.” (plural)

 

سگ وقتی خوشحال است دمش را تکان می‌دهد. (مفرد)

“The dog wags his tail when he is happy.” (singular)

سگها وقتی خوشحالند دمشان را تکان می‌دهند. (جمع)

“Dogs sometimes wag their tails when they’re angry or scared.” (plural)

 فعلهای have   و do  هم برای سوم شخص مفرد تغییر شکل می‌دهند منتها صرف این افعال هم جزء موارد بی‌قاعده‌ست. سوم شخص مفرد این افعال به ترتیب: has و  does هستند. مثلا:

سیب روی خودش علامت دارد. (مفرد)

“The apple has a mark on it.” (singular)

همه‌ی سیب‌ها علامتی رویشان دارد. (جمع)

“All the apples have marks on them.” (plural)
 

معلمم فکر نمی‌کند که این ایده‌ی خوبی ست. (مفرد)

“My teacher does not think it’s a good idea.” (singular)
 

باقی معلم‌ها ولی موردی ندارند. (جمع)

 

“The other teachers do not mind, though.” (plural)

 دست آخر افعال کمکی وجهی (will, would, shall, should, can, could, might, must, and ought to) در هیچ موقعیتی صرف نمی‌شوند و تنها با شکل ساده‌ی خودشان استفاده می‌شوند. برای مثال:

این تلفن قابلیت جست و جو در اینترنت هم دارد. (مفرد)

This phone can also surf the Internet!” (singular)

بیشتر تلفن‌ها امروزه این می‌توانند این کار را بکنند. (جمع)

“Most phones can do that now.” (plural)
 رییس جمهور هفته‌ی آینده به مالتا خواهد رسید. (مفرد)  “The president will arrive in Malta next week.” (singular)

باقی دیپلمات‌ها کمی بعد خواهند رسید. (جمع)

 “The other diplomats will arrive shortly after that.” (plural)

دوره های آنلاین آموزش زبان انگلیسی

دوره های آنلاین انگلیسی ایرانمهر
دوره آنلاین آموزش آنلاین زبان انگلیسی برای کودکان
دوره آنلاین آموزش آنلاین زبان انگلیسی برای نوجوانان
دوره آنلاین آموزش آنلاین زبان انگلیسی برای بزرگسالان
 

ضمایر فاعلی

ضمایر به جای افراد یا اشیایی که مد نظر ماست می‌نشینند. استفاده از ضمایر با هدف این استفاده می‌شود که به کاربردن فاعل در کلاممان تکراری نشود. ضمایر شخصی در نقش فاعلی  I, you, he, she, it, we, and they  می‌توانند به عنوان جایگزینی برای فاعل جمله یا جمله واره قرار بگیرند در این موقعیت آن‌ها به عنوان ضمایر فاعلی شناخته می‌شوند. مثلا:

جان دیرش شده، ولی او تقریبا حاضر است.

“John is running late, but he is almost ready.”

( He جایگزین  John شده در جمله‌واره‌ی دوم.)

در مواردی who  و what هم در نقش ضمایر فاعلی در جمله دیده می‌شوند.

چه کسی بعدا به مهمانی می‌رود؟

“Who is going to the party later?”

چه اتفاقی افتاد؟

“What just happened?”

 این فرم را ما به عنوان فاعل سوالی می‌شناسیم که بعدتر نگاه عمیق تری به‌شان خواهیم انداخت.

سایر ضمایر

در زبان انگلیسی ضمایر دیگر هم هستند که می‌توانند نقش فاعل جمله را داشته باشند. مثلا ضمایر نامعین یکی از انواع این ضمایر هستند که در واقع جایگزین اسم‌هایی شدند که بازتاب دهنده افراد یا چیز خاصی نیستند. در جمله های زیر ببینید:‌

همه منتظرند مهمانی شروع شود. (فعل انتظار کشیدن توسط همه انجام می‌شود.)

“Everyone is waiting for the party to begin.” (The action of waiting is being done by everyone.”

من پنج معلم دارم. ولی فقط یکی از آن‌ها برای من توصیه نامه می‌نویسد. (فعل نوشتن توسط یکی انجام می‌شود.)

“I have five teachers, but only one is writing me a recommendation.” (The action of writing is being done by one.)
کسی چیزی دراین باره به من نگفت. (فعل گفتن توسط هیچکس انجام شده) “Nobody told me about this.” 

 اشتباهات رایج در مبحث فاعل ها

به خاطر گستردگی فاعل در زبان انگلیسی، اشتباهاتی در به کاربردن فاعل ها اتفاق می‌افتد که چندتایی از آن‌ها را با هم مرور می‌کنیم.

اشتباه در صرف فعل برای حال ساده:

سوم شخص:

دوم شخص:

اول شخص:

“He lives in Paris.” (correct)

“You live in Paris.” (correct)

“I live in Paris.” (correct)

“He live in Paris.” (incorrect)

“You lives in Paris.” (incorrect)

“I lives in Paris.” (incorrect)

جمع‌های بی‌قاعده

برخی از اسم ها در ظاهر مفردند و ممکن است استفاده از تطابق فغل و فاعل را به اشتباه بیاندازند.

“The children are playing” (correct)

“People live” (correct)

“The children is playing” (incorrect)

“People lives” (incorrect)

 ضمایر نامعین

ضمایر نامعین یکی دیگر از مواردیست که می‌تواند قدری گیج کننده شود. این جور ضمائر درمواردی به نظر می‌رسد که به گروهی از اشخاص و اشیاء اشاره دارد و برای‌شان باید فعل جمع به کار برد در حالی که چنین نیستند.

“Everyone has a television.” (correct)

“Everyone have a television.” (incorrect)

 چرا که ضمیر نامعین everyone  اشاره می‌کند به «هر شخص به طور مجزا» به همین خاطر باید از فعل مفرد برای این ضمیر استفاده کرد. سایر ضمایری که باید برایشان از فعل مفرد استفاده کرد :   no one/nobody, someone/somebody, and anyone/anybody

برخی دیگر از ضمایر نامعین که اطلاعاتی کیفی ارائه می‌دهد می‌توانند در تطابق فعل و فاعل دشواری ایجاد کنند. برای مثال:‌

“One of my students hasgone to England.” (correct)

“One of my students have gone to England.” (incorrect)

در این مواقع فعل کمکی have  باید با فاعل نامعین منطبق باشد که در این جمله one  است نه students. چون در این جمله در واقع one فاعل جمله ست و of my students یک عبارت حرف‌اضافه‌ای توصیفی‌ است که درواقع one  را توضیح می‌دهد.

یک مثال دیگر از این دست:

“Each person studies” (correct)

“Each person study” (incorrect)

 در این مثال each هم نشین person  شده تا اطلاعاتی راجع به each  بدهد. مانند مورد قبل فعل را باید با each که مفرد است مطابقت داد.

آوردن دو فاعل همزمان

باید به این نکته نیز توجه کنیم که ضمیر را بعد از فاعل اصلی جمله استفاده نکنیم. به این موارد دقت کنید:

My brother speaks English.” (correct)

He speaks English.” (correct)

My brother he speaks English.” (incorrect)

My country is very beautiful.” (correct)

It is very beautiful.” (correct)

My country it is very beautiful.” (incorrect)

My car cost me a lot of money.” (correct)

 “This cost me a lot of money.” (correct)
 “This my car cost me a lot of money.” (incorrect)

حذف فاعل

در مواقعی ممکن است نوعی از فاعل را به کار بگیریم که موسوم است به ضمیر تهی. دو ضمیر تهی در زبان انگلیسی داریم یکی there  و یکی هم it  که هیچ کدامش در جایگاه ضمیر تهی مرجع ضمیر مشخصی چنانی که سایر ضمایر دارند ندارند. از این روی به نظر می‌آید که در مواردی قابل حذف شدن است اما باید حواس جمع باشیم که به درستی از آن‌ها استفاده کنیم و جایی که باید باشند حذف نشوند. برای مثال:

“I think it is going to rain.” (correct)

“I think is going to rain.” (incorrect)

در جمله‌ی اول فاعلی برای is وجود ندارد و ما همیشه برای فعل جمله باید فاعل داشته باشیم. زمانی که داریم درباره‌ی هوا، زمان، سرعت، فاصله و از این دست حرف می‌زنیم it  را باید به عنوان فاعل لحاظ کنیم. یک مورد مشابه از همین خطا:

“Is there anything I can help you with?” (correct)

“Is anything I can help you with?” (incorrect)

در جمله‌ی اول نویسنده نمی‌داند که دقیقن چه چیزی را قرار است کمک کند به نتیجه چون جمله بدون فتعل مشخص است از فاعل تهی استفاده می‌کنیم.

فاعل قبل از فعل کمکی در سوال‌ها

وقتی جملات به صورت سوالی در می‌آیند فاعل هم‌چنان قبل از فعل اصلی قرار دارد. ولی این مهم است که به خاطر داشته باشید اگر در سوال از فعل کمکی استفاده شده، فاعل جمله بعد از فعل کمکی می‌آید. بعد از فعل کمکی و قبل از فعل اصلی. به این نمونه‌ها توجه کنید: 

“Where does Mary work?” (correct)

“Where does work Mary?” (incorrect)

“Where Mary does work?” (incorrect)

Do you speak English?” (correct)

You do speak English?” (incorrect)

 اشتباه رایج در کلمات پرسشی به عنوان فاعل

در این موارد که فاعل به نوعی در سوال مستتر است ما معمولا فعل کمکی do  را به جمله وارد نمی‌کنیم چنانی که در سوالات مرسوم و معمولی وارد می‌کنیم. مثلا:‌

 “What did happen last night?”

این مورد کمتر مرسوم است و در مواقعی استفاده می‌شود که هدف بیان تاکید است.

“What happened last night?”

این مورد بسیار مرسوم تر است در صورتی که منظور تاکید بر چیز خاصی نباشد.

از آنجایی که فاعل در جمله مستتر است نیازی نیست که در این جملات از فعل کمکی استفاده کنیم. در چنین مواقعی فقط باید زمان فعل را به فرم مناسب صرف کرد.

 سوالات معمولی و فاعلی

برای درک بهتر این موضوع بهتر است اول مقایسه ای داشته باشیم بین یک سوال معمولی و سوال فاعلی. این دو جمله را ببینید:

A) I saw Mary.

B) Anne saw me.

اگر سوالی پرسیده باشیم که جمله‌ی اول جوابش باشد آن سوال یک سوال معمولی‌ست:

 “Who did you see?”

“I saw Mary.”

 

فاعل در جمله‌ی سوالی معمولی یعنی you مشابهت دارد با فاعل I در جمله‌ی پاسخ. از آن‌جایی که این یک سوال معمولی ست از فعل کمکی did برای ساخت زمان گذشته‌‌ی see به کار گرفته می‌شود.

اما اگر ما سوالی پرسیده بودیم که جوابش جمله‌ی دوم بود درواقع داریم یک سوال فاعلی می‌پرسیم.

 “Who saw you?”

“Anne saw me.”

این جا، who، کلمه‌ی پرسشی با فاعل جمله‌ی پاسخ یعنی Anne، مطابقت دارد. You مفعول مستقیم فعل saw است که خودش به صورت گذشته استفاده شده به خاطر این که ما فعل کمکی نداریم.

دوره های خصوصی آموزش زبان انگلیسی

دوره های خصوصی انگلیسی ایرانمهر
دوره خصوصی آموزش خصوصی زبان انگلیسی برای کودکان
دوره خصوصی آموزش خصوصی زبان انگلیسی برای نوجوانان
دوره خصوصی آموزش خصوصی زبان انگلیسی برای بزرگسالان
دوره خصوصی آنلاین آموزش خصوصی آنلاین زبان انگلیسی برای کودکان
دوره خصوصی آنلاین آموزش خصوصی آنلاین زبان انگلیسی برای نوجوانان
دوره خصوصی آنلاین آموزش خصوصی آنلاین انگلیسی برای بزرگسالان

آزمون

Where is the subject usually placed in a clause?

When does a third-person verb conjugate differently to accommodate the subject?

What role does the subject have in a clause or sentence that’s in the active voice?

What role does the subject have in a clause or sentence that’s in the passive voice?

Which of the following has a clause with a subject that is a gerund phrase?

Which of the following has a clause with a subject that is a pronoun?

چقدر این پست برایتان مفید بود؟
1
2
3
4
5
3.8 از 5 از 34 رای

نظر خود را با ما در میان بزارید

لغو پاسخ

مقالات مرتبط

برای مشاوره رایگان کلیک کنید