همانطور که افعال در زبان فارسی تفاوت‌های زیادی دارند، در زبان انگلیسی هم متفاوت هستند و در این مقاله قرار است راجع به انواع افعال در زبان انگلیسی صحبت شود. به طور کلی، افعال برای نشان دادن اعمال، فرایندها، شرایط یا حالات مختلف افراد و اشیاء استفاده میشود.
افعال نقشی اساسی در ساختار یک جمله دارند. آنها ریشه گزاره را تشکیل و به همراه فاعل (انجام دهنده فعل) یک جمله یا جمله‌واره‌ی کامل را تشکیل می‌دهند. پس حتما این نکته را به خاطر داشته باشید که ما نمی‌توانیم جمله‌ای را بدون فعل داشته باشیم.
وقتی نقش افعال را در گزاره (predicate) مورد بحث و بررسی قرار می‌دهیم، معمولاً آنها را به دو دسته اصلی و اساسی تقسیم‌بندی می‌کنیم: افعال finite و non-finite
دوره های آموزش زبان انگلیسی |
|
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان |
افعال Finite و Non-Finite
گزاره حداقل به یک فعل finite نیاز دارد که کامل شود. یک فعل finite رابطه مستقیمی با فاعل جمله یا جمله‌واره دارد و در این صورت، به فعل دیگری در جمله نیازی ندارد تا از لحاظ گرامری درست باشد. برای مثال:
| من هر روز شنا میکنم. | “I swim every day. |
| او کتاب های زیادی را می‌خواند. | She reads many books.” |
| او چندین ساعت صحبت کرد. | “He talked for several hours.” |
هر یک از موارد فوق را می‌توان یک فعل finite به حساب آورد و عملی را بیان می‌کنند که مستقیماً به فاعل جمله ارتباط دارد. از طرف دیگر افعالnon-finite با فاعل جمله رابطه‌ی مستقیمی ندارند.
افعال finite همان افعالی هستند که صرف می‌شوند و در وجه سوم شخص مفرد (با s سوم شخص) یا هر وجه دیگری در جمله نمایان می‌شوند. یعنی آنها هیچ‌گاه به شکل مصدر با to و حال صرف نشده دیده نمی‌شوند. به همین ترتیب، افعالی که هیچ‌گاه در جمله صرف نمی‌شوند و به شکل مصدر با to، gerunds، infinitives و participles (در وجه گذشته یا حال) نمایان می‌گردند را می‌توان non-finite در نظر گرفت.
بیایید مثال زیر را در نظر بگیریم که در آن هم فعل finite هم non-finite قرار گرفته است:
| ما در مدرسه راجع به «انقلاب آمریکا» مطالبی یاد می‌گیریم. | “We are learning about the American Revolution in school.” |
در این جمله، فعل «are learning» در حقیقت در وجه حال استمراری صرف شده است. به این ترتیب این فعل به عنوان یک واحد مستقل عمل می‌کند و کلمه‌ی «learning» بیشتر مفهوم و معنی را بیان می‌کند.
با این حال، learning را می‌توان یک «present participle» هم به شمار آورد که به عنوان یک فعل non-finite در نظر گرفته میشود. در واقع فعل finite در این جمله، فعل کمکی are است! یعنی همین are است که مسئولیت «finite» بودن فعل را به عهده گرفته است. از آنجا که این فعل جزو افعال To be است، لازم به ذکر است که با اول شخص جمع (We) صرف شده است.
اگر هر فعل را به شکل مستقیم در کنار فاعل قرار دهیم، بالاخره به تفاوت finite و non-finite بودن آنها پی می‌بریم.
“We are”
“We learning”
همانطور که می‌بینید، در جملهی اول فعل کمکی are با فاعل ارتباط مستقیمی تشکیل داده است. به همین ترتیب به کمک این دو می‌توانیم جملات کامل، مستقل و با مفهوم دیگری نیز بسازیم. به مثال‌های زیر توجه کنید:
| ما خسته هستیم. | “We are tired.” |
| ما تقریبا آنجا هستیم. | “We are almost there.” |
| ما گروه بزرگی هستیم. | “We are a large group.” |
جملهی بعدی «We learning» این نکته را نشان میدهد که هیچ ارتباط مستقیمی بین فاعل و فعل وجود ندارد. بنابراین، برای تکمیل جمله قطعا به یک فعل finite نیاز داریم. جملات زیر، همگی از لحاظ گرامری غلط هستند و برای تکمیل معنی آنها به یک فعل finite یا همان فعل کمکی نیاز دارید.
“We learning”
“We learning a lot.”
“We learning in school.”
افعال لازم و متعدی (Transitive and Intransitive Verbs)
هر فعلی که با آن رو‌به‌رو هستیم، یا در دسته‌ی ناگذر (intransitive) یا در دسته‌ی متعدی و گذرا (transitive) قرار می‌گیرد.
افعال گذرا یا متعدی، عملی را که برای شخصی یا شیئی اتفاق می‌افتد توصیف می‌کند. این شخص یا شیء به عنوان مفعول مستقیم فعل شناخته میشود. البته در زبان فارسی قلق‌هایی جهت تشخیص این افعال وجود دارد که گاهی در زبان انگلیسی هم چاره ساز است. معمولا ما مفعول مستقیم و فعل متعدی را به کمک «چه کسی را؟» و «چه چیزی را؟» تشخیص می‌دهیم. مثلا «چه چیزی را خواندن؟» مفهوم و معنی مشخصی دارد. پس فعل ما متعدی و مفعول مستقیم است. اما «چه چیزی را است؟» بی معنی است. پس «است» فعل لازم است. شما می‌توانید از همین روش برای تشخیص این افعال در زبان انگلیسی هم استفاده کنید. برای درک بیشتر، به مثال‌های زیر توجه کنید:
|
“He’s reading a book.” |
او کتاب می‌خواند. (فعل reading برای کتاب اتفاق می‌افتد. یعنی مفعول جمله «کتاب» است.) |
|
“The people watched the game from the bleachers.” |
مردم از جایگاه تماشاچی بازی را تماشا کردند. (فعل Watched برای بازی اتفاق میفتد.) |
|
“I was eating a delicious steak for dinner last night.” |
من دیشب داشتم یک استیک خوشمزه برای شام میخوردم. (فعل eating برای delicious steak اتفاق میفتد.) |
افعال ناگذر یا لازم افعالی هستند که با مفعول غیر مستقیم در جمله قرار میگیرند. مثال:
|
“I sent my brother a letter.” |
من به برادرم یک نامه فرستادم. (my brother نامه را از طریق فعل sent دریافت می‌کند. پس مفعول غیر مستقیم جمله است. در حقیقت، a letter را می‌توان مفعول مستقیم جمله به حساب آورد). |
معمولا افعال لازم مفعولی ندارند. یعنی عملی که بیان می‌کنند برای یک شخص یا شیء اتفاق نمیفتد. مثال:
|
“I can’t believe our dog ran away.”
|
نمی‌توانم باور کنم که سگمان فرار کرد. (هیچ مفعولی در جمله وجود ندارد که تحت تاثیر فعل ran away قرار بگیرد. با توجه به نکته‌ای که آموزش دادم، «چه کسی را فرار کردن» معنی ندارد. پس به این ترتیب هم می‌توانید فعل لازم را تشخیص دهید). |
|
“There was a lot of dust in the air, which made me sneeze.” |
در هوا کلی گرد و خاک بود که باعث شد عطسه کنم. (هیچ مفعولی برای فعل sneeze وجود ندارد.) |
|
“Don’t be too loud while the baby sleeps.” |
وقتی بچه خواب است زیاد بلند حرف نزن. (هیچ مفعولی برای فعل sleeps وجود ندارد.) |
افعال باقاعده و افعال بی‌قاعده (Regular and Irregular Verbs)
همانطور که هر فعلی می‌تواند گذر یا نگذر باشد، قطعا یا باقاعده است یا بی‌قاعده. حالا باید ببینیم دقیقا در کدام دسته قرار می‌گیرد و افعال باقاعده و بی‌قاعده چگونه نوشته می‌شوند.
اکثر افعال باقاعده (reqular) هستند، به این معنی که اگر بخواهیم آنها را در زمان گذشته صرف کنیم، صرفا به انتهای فعل یک –d یا –de چسبیده میشود. حتی اگر بخواهیم از آنها به شکل «past participle» هم استفاده کنیم، باز هم فقط همین پسوند به انتهای آنها اضافه خواهد شد. به جدول زیر دقت کنید:
| شکل اصلی فعل | وجه گذشته‌ی ساده |
Past Participle |
|
“I play violin.” “I bake cakes.” “I listen to my teacher.” “I gather firewood.” “I climb trees.” |
“I played violin.” “I baked cakes.” “I listened to my teacher.” “I gathered firewood.” “I climbed trees.” |
“I had played violin.” “I had baked cakes.” “I had listened to my teacher.” “I had gathered firewood.” “I had climbed trees.” |
از طرف دیگر افعال بی‌قاعده (Irregular verbs) شامل قوانین متفاوتی می‌شوند. یعنی اگر بخواهیم آنها را در زمان گذشته‌ی ساده صرف کنیم یا در حالت past participle استفاده کنیم، شکل متفاوتی خواهند داشت (و بله، همه را باید حفظ کنید). در ادامه متداول‌ترین افعال رایج بی‌قاعده را در جدولی مثال زده‌ایم که با نگاه به آنها می‌توانید تغییر شکلشان را متوجه شوید. به خاطر داشته باشید که شکل این افعال در بیشتر مواقع در حالت «گذشته‌ی ساده» با «past participle» هم متفاوت است. یعنی برای یادگیری هر فعل باید دو شکل دیگر آن را یاد بگیرید تا در ساختارهای گرامری متفاوت از آنها استفاده کنید.
| شکل اصلی فعل | وجه گذشته‌ی ساده | Past Participle |
|
“I see the horizon.” “I grow bigger every day.” “I give to charity.” “I sing on Tuesday.” “I swim often.” “I drive to work.” |
“I saw the horizon.”
“I grew bigger every day.” “I gave to charity.” “I sang on Tuesday.” “I swam often.” “I drove to work.” |
“I had seen the horizon.” “I had grown bigger every day.” “I had given to charity.” “I had sung on Tuesday.” “I had swum often.” “I had driven to work.” |
جالب است بدانید فعل ساده‌ای مثل «is» تا حد زیادی بی قاعده است و سه شکل مختلف آن (am,is,are) تفاوت ظاهری زیادی پیدا می‌کند. یعنی در حالت گذشته باید به صورت (was.were) و در حالت past participle به شکل «been و being» در جمله قرار بگیرد. طبیعتا «is» هیچ شباهتی به «been و being» ندارد و قبول دارم که گاهی ترکیباتش آزار دهنده و سخت میشود. ولی تنها راه یادگیری آنها حفظ کردن آن‌هاست.
فرم‌ها و دسته‌های مختلف
تمام افعال بسته به نوع و عملکرد آنها، یا finite هستند یا non-finite. علاوه بر این، یا لازم هستند یا متعدی. در ادامه‌ی این مقاله قرار است شما را با انواع و دسته‌های مختلف افعال در زبان انگلیسی آشنا کنیم و به طور خلاصه راجع به تفاوت آنها صحبت نماییم.
Verb forms
Auxiliary Verbs
افعال کمکی
افعال کمکی (Auxiliary verbs) افعالی هستند که برای تکمیل معنی افعال اولیه یا اصلی در یک جمله استفاده می‌شوند. در یکی از مثال‌هایی که در بالا به آن پرداختیم، در جملهی «We are learning about the American Revolution in school»، فعل «are» یک فعل کمکی است.
از سه فعل کمکی (be، have و do) برای صرف و ساخت وجه‌های مختلف استفاده میشود. علاوه بر این، به کمک این افعال می‌توان جملات پرسشی یا منفی تشکیل داد. مثال:
|
“I am working on my project.” (present continuous tense) |
من روی پروژه‌ام کار میکنم. (حال استمراری) |
|
“She does not work here anymore.” (negative sentence) |
او دیگر اینجا کار نمی‌کند. (جملهی منفی) |
|
“Have you seen my keys?” (question) |
آیا تو کلید‌های مرا دیده‌ای؟ (جملهی پرسشی) |
همچنین افعال کمکی معین (modal auxiliary verbs ) (که اغلب فقط به آنها افعال معین یا (modal verbs) گفته می شود) نیز وجود دارند که برای بیان حالت استفاده می‌شوند. برای مثال برای بیان احتمال، توانایی، اجازه، تعهد یا قصد و منظوری برای آینده مورد استفاده قرار میگیرند. برای مثال می‌توان به can, could, will, would, shall, should, must, may و might اشاره کرد. این افعال نمی‌توانند شکل اصلی فعل را تغییر دهند. مثال:
|
“I will be there tonight.” (future intention) |
من امشب آنجا خواهم بود (آینده) |
|
“She can write very well.” (ability) |
او می‌تواند به خوبی بنویسد (توانایی) |
|
“May I be excused from the table?” (permission) |
میتوانم میز را ترک کنم؟ (اجازه) |
|
“We must finish this today.” (obligation) |
ما باید این را امروز تمام کنیم (تعهد) |
مصدر با to
مصدر با to یا Infinitives اساسی‌ترین و اصلی‌ترین ساختار یک فعل است. وقتی از یک فعل به عنوان یک مفهوم کلی صحبت می‌کنیم، معمولاً از شکل infinitive استفاده می‌کنیم که همان شکل ساده در فرم مصدر با to است. برای مثال:
to run
to walk
to read
to be
to learn
to act
مصدر با to یا infinitives را می‌توان به عنوان اسم ، صفت یا قید در جمله استفاده کرد، اما در واقع آنها هیچ‌گاه در جمله به عنوان فعل مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. معمولا از آنها برای بیان فعل به عنوان یک مفهوم کلی استفاده میشود و عملی را که توسط فاعل انجام میشود را نشان نمی‌دهند. مثال:
|
“I love to run.” |
من دویدن را دوست دارم. (استفاده به عنوان یک اسم) |
|
“I wish I had something to do.” |
ای کاش کاری داشتم که انجامش دهم (استفاده به عنوان صفت). |
|
“I run a lot to stay healthy.” |
من زیاد می‌دوم تا سالم بمانم. (استفاده به عنوان قید). |
Participles
از این افعال در موارد مختلفی می‌توان استفاده کرد. یعنی از آنها هم برای ساختن وجه present یا perfect استفاده میشود، هم می‌توان از آن به عنوان صفت برای تغییر و تکمیل مفهوم اسم در جمله استفاده کرد. هر فعل (به جز افعال کمکی معین) دارای دو شکل participle است: present participle و past participle
ساختار present participle همیشه از بهم پیوستن فعل اصلی + ing تشکیل میشود. گرچه املای برخی از افعال در افزودن این پسوند کمی تغییر می‌کند. اما برای « present participle» همیشه فعل پسوند ing می‌گیرد. به مثال‌های زیر توجه کنید:
|
“Can’t you see that I am reading?” (present continuous tense) |
نمی‌بینی که دارم مطالعه میکنم؟( وجه حال استمراری) |
|
“I was watching that.” (past continuous tense) |
من داشتم آن را نگاه می‌کردم (وجه گذشته‌ی استمراری) |
|
“They will be arriving soon.” (future continuous tense) |
آنها به زودی می‌رسند (وجه آینده‌ی استمراری) |
نکته: در ترجمه گاهی وجه افعال تغییر پیدا می‌کند. مثلا در جملهی آخر، وجه فعل «مضارع استمراری» است که همان مفهوم «آینده‌ی استمراری» در زبان انگلیسی را بیان می‌کند.
اگر فعل با قاعده باشد و بخواهیم با آن ساختار past participle را بسازیم، نیازی به تغییر آنچنانی ندارد و فقط کافی است که به انتهای فعل یک ed یا d اضافه کنیم. اما اگر فعل بی‌قاعده باشد، از این الگوی املایی پیروی نمی‌کنند و تغییر شکل پیدا خواهند کرد ( که بارها تکرار کرده‌ام، تنها راه یادگیری آنها حفظ کردن است).
ساختار past participle به کمک فعل کمکی have تشکیل میشود. مثال:
|
“You have worked long enough.” (present perfect tense) |
تو به حد کافی کار کرده‌ای (حال کامل) |
|
“We had seen too much.” (past perfect tense) |
ما به حد کافی دیده بودیم ( گذشته‌ی کامل) |
|
“They’ll have arrived before we get there.” (future perfect tense) |
قبل از اینکه ما به آنجا برسیم، آنها می‌رسند ( آینده‌ی کامل) |
ما همچنین می‌توانیم از participle ها به عنوان صفت استفاده کنیم تا معنی اسم را تکمیل کند. اگرچه هنوز به فعل جمله و بیان یک عمل ارتباط دارند، اما وقتی در این قالب از آنها استفاده میشود، به عنوان فعل عمل نخواهند کرد. مثال:
|
“The mother looked down at her smiling child.” |
مادر به کودک خندان خود نگاه کرد. |
|
“I could tell by the exhausted look on his face that he needed sleep.” |
من میتوانم با دیدن نگاه خسته در چهره‌اش بگویم که او به خواب احتیاج دارد. |
دسته‌بندی افعال
دوره های آنلاین آموزش زبان انگلیسی |
|
| دوره آنلاین | آموزش آنلاین زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره آنلاین | آموزش آنلاین زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره آنلاین | آموزش آنلاین زبان انگلیسی برای بزرگسالان |
دسته‌های مختلفی از افعال وجود دارد که انواع مختلفی از اعمال یا حالات را توصیف می‌کنند.
افعال پویا (Action (Dynamic) Verbs)
افعال پویا
افعال فعال (Action Verb) (همچنین به عنوان افعال پویا (Dynamic Verbs) نیز شناخته می‌شوند) یک فرآیند فعال را توصیف می‌کنند که به یک تاثیر خاص منجر می‌گردد. مثال:
| من به مدرسه دویدم. |
“I ran to school.” |
| او یک کتاب خواند. |
“She read a book.” |
| آنها در طول ناهار صحبت کردند. |
“They talked during lunch.” |
| ما بیش از یک ساعت شنا کردیم. |
“We swam for over an hour.” |
افعال حالتی (Stative Verbs)
در مقابل افعال فعال، افعال حالتی (Stative Verbs) حالت‌های یک موضوع را توصیف می‌کنند. این افعال شامل افعال ربط مانند be و افعال حسی می‌شوند که برای توصیف یا تکمیل مفهوم جمله مورد استفاده قرار میگیرند. این کار هم معمولا به کمک گزاره‌ی اسمی یا وصفی قابل انجام است.
|
“I am hungry.” |
من گرسنه هستم. |
|
“You sound tired.” |
شما خسته به نظر می‌رسید. |
|
“He seems like a bully.” |
او شبیه قلدرها به نظر می‌رسد. |
سایر افعال حالتی عبارتند از افعالی که بیانگر احساسات ، تملک ، شناخت و حالات یا خصوصیات آنها هستند. مثال:
|
“She likes old movies.” |
او فیلم‌های قدیمی را دوست دارد. |
|
“They own three cars.” |
آنها صاحب سه اتومبیل هستند. |
|
“I understand the issue.” |
من مسئله را درک میکنم. |
|
“Your happiness depends on doing something you enjoy.” |
خوشبختی شما به انجام کاری که از آن لذت می‌برید بستگی دارد. |
Light Verbs
این افعال به تنهایی معنی منحصر به فردی ندارند، در عوض به کمک کلمه یا کلماتی که در کنارش قرار میگیرند، مفهوم خاصی پیدا می‌کند. برای مثال می‌توان به do، have و take اشاره کرد:
|
“Do your homework!” |
تکالیف خود را انجام دهید! |
|
“Why don’t we have something to eat?” |
چرا چیزی برای خوردن نداریم؟ |
|
“I took a shower before breakfast.” |
قبل از صبحانه دوش گرفتم. |
در موارد زیادی ممکن است یک فعل light معنی‌های مختلفی پیدا کند. این دقیقا به کلمات مورد استفاده در جمله بستگی دارد. مثال:
| لطفا کثیف کاری نکنید. |
“Please don’t make a mess.” |
| لطفا تخت‌خوابت را مرتب کن. |
“Please make your bed.” |
افعال عبارتی (Phrasal Verbs)
افعال عبارتی، افعالی هستند که باید برای ایجاد معنی خاص و منحصر به فرد با حروف اضافه یا particleها جفت شوند. این افعال اکثراً اصطلاحی هستند، یعنی نمی‌توان آنها را بر اساس کلمات موجود و به شکل تحت‌اللفظی ترجمه کرد. برای مثال «looking after» به معنی «نگاه کردن بعد از» نیست! بلکه به معنی « مراقبت کردن» است.
| من نمی‌توانم باور کنم که شما تسلیم می‌شوید! |
“I can’t believe that you’re giving up!” |
| هواپیما یک ساعت با تأخیر پرواز کرد. |
“The plane took off an hour late.” |
| او مراقب مادرش بوده است. |
“He has been looking after his mother.” |
| دست از تندی با برادرت بردار! |
“Stop picking on your brother!” |
افعال شرطی (Conditional Verbs)
کلمه‌ی «افعال شرطی» به فعل‌هایی اطلاق می شود كه در جملات شرطی مورد استفاده قرار میگیرند و نتیجه‌ای فرضی را توصیف می‌كنند كه به شرطی دیگر متكی باشد. در این جملات بیشتر از کلمه‌ی if و یکی از افعال برای بیان وضعیت شرطی استفاده میشود و غالباً از افعال کمکی معین (modal auxiliary verbs) برای توصیف نتیجه فرضی استفاده می‌کنند. به عنوان مثال:
| اگر باد بوزد، برگ درختان میفتند. |
“The leaves will fall if the wind blows.” |
| اگر کارهای خود را انجام داده بودی، می‌توانستی بستنی مخروطی داشته باشی. |
“If you had done your chores, you could have had an ice cream cone.” |
| اگر سخت‌تر درس می‌خواندی، نمرات بهتری می گرفتی. |
“You would get better grades if you studied harder.” |
افعال سببی (Causative Verbs)
از افعال سببی برای نشان دادن تاثیر یک شخص یا شیء در بروز یک عمل یا اتفاق استفاده میشود. یعنی وقتی می‌خواهید بگویید که شخصی یا چیزی باعث بروز یک اتفاق یا حادثه شده است، باید از این افعال استفاده کنید. آنها عموما با یک اسم یا ضمیر در جمله قرار میگیرند و در کنار آنها یک فعل infinitive که در اصل غیر سببی است نیز قرار می‌گیرد. این فعل عملی را توصیف می‌کند که به خاطر آن شخص یا شیء اتفاق افتاده است. برای درک بیشتر مطلب به مثال‌های زیر توجه کنید:
|
“He let his dog run through the field.” |
او اجازه داد که سگش روی زمین مسطح بدود. |
|
“The bigger house enabled the family to have more room for their belongings.” |
خانه بزرگتر به خانواده این امکان را می‌داد که فضای بیشتری برای وسایل خود داشته باشند. |
|
“The new dress code forced the students to wear different shoes.” |
یونیفرم جدید دانش‌آموزان را وادار به پوشیدن کفش‌های مختلف کرد. |
افعال واقعی (Factitive Verbs)
از افعال واقعی برای نشان دادن وضعیت یک شخص، مکان یا چیزهایی استفاده میشود که در اثر عمل فعلی دیگر به وجود آمده‌اند. به عنوان مثال:
| او توسط شهردار به عنوان كمیسری منصوب شد. |
“She was appointed commissioner by the mayor.” |
| کمیته آقای فولر، رئیس هیئت مدیره را انتخاب کرد. |
“The committee elected Mr. Fuller chairman of the board.” |
| هیئت منصفه متهم را گناه کار نشمرد. |
“The jury judged the defendant not guilty.” |
افعال انعکاسی (Reflexive Verbs)
افعال انعکاسی با فاعل‌هایی در جمله قرار میگیرند که می‌توانند مفعول مستقیم آنها نیز باشند. یعنی عمل فعل هم روی فاعل تاثیر می‌گذارد هم توسط او انجام میشود. مفعول افعال انعکاسی متعدی (transitive reflexive verbs) معمولا ضمایر انعکاسی هستند. به عنوان مثال:
|
“I accidentally burned myself with the hairdryer.” |
من به طور اتفاقی خودم را با سشوار سوزاندم. |
|
“The problem seems to have worked itself out in the end.” |
به نظر می‌رسد که این مشکل در پایان حل شده است. |
|
“This car doesn’t drive properly anymore.” (intransitive—no direct object) |
این ماشین دیگر به درستی کار نمی‌کند. (لازم-بدون مفعول مستقیم) |
سخن آخر
به کمک این مقاله متوجه شدیم که افعال در زبان انگلیسی انواع مختلفی دارد و در دسته‌های مختلفی قرار می‌گیرد. هرچند ما سعی کردیم این مفاهیم را به صورت خلاصه و کاملا ساده به شما آموزش دهیم. اگر بخواهیم وارد بحث‌ها یا جملات پیچیده‌تر شویم، مطمئنا اوضاع کمی سخت‌تر خواهد شد. ولی شما در نهایت باید اصل و بنیاد کار را یاد بگیرید و به محض اینکه آنها را یاد گرفتید، دیگر برای ساختن یا درک هیچ جمله‌ای در زبان انگلیسی مشکل نخواهید داشت.
بیشتر بخوانید: روش صرف فعل در انگلیسی
بیشتر بخوانید: نحوه استفاده از فعل go در زبان انگلیسی
دوره های خصوصی آموزش زبان انگلیسی |
|
| دوره خصوصی | آموزش خصوصی زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره خصوصی | آموزش خصوصی زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره خصوصی | آموزش خصوصی زبان انگلیسی برای بزرگسالان |
| دوره خصوصی آنلاین | آموزش خصوصی آنلاین زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره خصوصی آنلاین | آموزش خصوصی آنلاین زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره خصوصی آنلاین | آموزش خصوصی آنلاین انگلیسی برای بزرگسالان |
سلام خوبین لطفن بمن کمک کنید زبان انگلیسی من خوب بشه مم دانشجوی زبان انگلیسی هستم دعاتون میکنم من خادم حرم امام رضا هستم
سلام وقت بخیرلطفا از طریق سایت ایرانمهر شماره شعب رو دریافت کنید و به صورت رایگان مشاوره وتعیین سطح انجام بدید.
کامل تر توضیح بدید لطفا درمورد nounو adjecti وsubjectوobject
سلام روز بخیر با شماره تماس دفتر مرکزی تماس بگیرید وازسوپروایزرین مجموعه اطلاعات کسب کنید84378 داخلی442
سلام استاد من اصلا این قواعد am is are thay there و همچنین سوالی کردن و جواب دادن نمیتونم درست درک کنم ایا روشی هست که بشه درست یاد گرفت
سلام روز بخیر با شماره تماس دفتر مرکزی تماس بگیرید وازسوپروایزرین مجموعه اطلاعات کسب کنید84378 داخلی445
در جمله
i can run
آیا دو فعل داریم؟میتوانم و شنا کنم؟
آیا این عبارت دو جمله است؟
سلام روز بخیر با شماره تماس دفتر مرکزی تماس بگیرید وازسوپروایزرین مجموعه اطلاعات کسب کنید84378 داخلی445
سلام وقتتون به خیر.متاسفانه من یک مقدار قاطی کردم در زمان present perfect به چه شکل adverb و adj استفاده میشه؟
مثلا میشه گفت:
Have negligibly increased یا باید بگیم have increased negligibly
یا آیا میتونیم بگیم؟ have negligible increased??
سلام روز بخیر با شماره تماس دفتر مرکزی تماس بگیرید وازسوپروایزرین مجموعه اطلاعات کسب کنید84378 داخلی445
سلام؛
وقت بخیر و خسته نباشید؛
سوالی داشتم در مورد فاعل.
در جاهای مختلف این مقاله از کلمه فاعل به عنوان انجام دهنده فعل استفاده کرده اید. تقریباً در اغلب متون گرامری فارسی هم این موضوع رو دیده ام.
در جمله The sky looked grey، فعل جمله از نوع Linking Verb ها است که خود نوعی از افعال حالتی یا همان State Verbها است. در این جمله چون فعل ما جزو افعال Action Verb نیست، فاعل یا همان انجام دهنده فعل بی معنی است.
در اینجا look حالتی را به sky نسبت میدهد.
چرا ما به جای فاعل از نهاد استفاده نمی کنیم؟
به این معنی که:
نهاد بخشی از جمله است که در مورد آن سخن گفته می شود. یعنی یا کاری را انجام میدهد و یا صفت و حالتی به آن نسبت داده میشود. با توجه به تعریف اخیر می توان گفت که نهاد بر دو نوع است:
فاعل: نهادی است که کنترل، انجام یا مسئولیتِ انجام عملِ فعل با اوست.
مسند الیه: نهادی است که به آن صفت یا حالتی را نسبت می‌دهیم.
ممنونم.
سلام روز بخیر با شماره تماس دفتر مرکزی تماس بگیرید وازسوپروایزرین مجموعه اطلاعات کسب کنید84378 داخلی445