آموزش زمان آینده ساده در گرامر انگلیسی

زمان آینده ساده یا Future simple tense یکی از دوازده ساختار زمانی زبان انگلیسی است که در واقع نشان‌دهنده فعل یا حالتی است که مطلقا در زمان آینده رخ خواهد داد. این فعل یا حالت، ممکن است با قصد قبلی صورت بگیرد یا بدون قصد قبلی انجام شود. این زمان هم مانند زمان‌های دیگر یک کاربرد صریح دارد که کاملا با تعریف زمان آینده ساده همخوانی دارد و در کنار آن تعدادی کاربرد جانبی که به شکلی غیرمستقیم  با تعریف این زمان در ارتباط هستند.

برای بیان اتفاقات، افعال و حالات در قالب زمان آینده ساده از ابزارهای گوناگونی می‌توان استفاده کرد. در این مقاله ما ۴ ساختار اصلی که با استفاده از آن‌ها می‌توان زمان آینده ساده را بیان کرد، معرفی می‌کنیم و با تمام جزئیات به آن‌ها می‌پردازیم. با ما تا انتهای این مقاله همراه باشید.

آینده ساده با Will و ساختار to be going to

ساختار Subject + Will + Bare Infinitive و ساختار Subject + to be + Going + Infinitive دو ساختار رایج در بیان زمان آینده هستند. بطورکلی برای بیان رخداد یک فعل یا بروز حالتی در آینده از این دو ساختار می‌توان استفاده کرد اما کاربرد این دو ساختار تفاوت‌هایی دارد که در ادامه به ریزه‌کاری‌ها و ظرفیت‌های آن بیشتر می‌پردازیم.

دوره های آموزش زبان انگلیسی
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای کودکان
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان

قوانین گرامری در پیش‌بینی آینده

زمانی که بر اساس تخمین‌ها یا نظر شخصی خود چیزی را برای آینده پیش‌بینی می‌کنیم  بایستی از ساختار Will استفاده کنیم. در واقع ما از will برای صحبت در مورد چیزی که فکر می‌کنیم اتفاق خواهد افتاد استفاده می‌کنیم. به مثال‌‌های زیر توجه کنید :

Why not come over this weekend? The children will enjoy seeing you at the party.

در مثال فوق گوینده بر اساس تفکر و نظر شخصی خود بر این باور است که اگر مخاطبش در پایان این هفته به میهمانی بیاید، بچه‌ها از دیدن او خوشحال خواهند شد. این در حالی است که گوینده از نظر قطعی و حس درونی بچه‌ها بی خبر است. به همین دلیل از Will‌ برای بیان حالتی که در آینده رخ خواهد داد استفاده شده است.

I think he’ll win the election0

He will be a good doctor.

فکر می‌کنم که او در انتخابات پیروز خواهد شد.

او پزشک خوبی خواهد شد.

اما زمانی که شواهد حاضر و عینی اساس پیش‌بینی ما برای آینده باشد، باید از ساختار to be going استفاده کنیم. در ادامه به مثال آورده شده دقت کنید:

What’s the matter with her? It seems she is going to faint.

در این جمله گوینده بر اساس آنچه مشهود و قابل رویت است و بر همگان آشکار، نظر خود را درباره‌ی آنچه در آینده ممکن است رخ دهد، بیان می‌کند.

!Don’t drive like a crazy man. We’re going to have an accident

. The doctor said I’m going to have a girl

مثل دیوانه‌ها رانندگی نکن. کم مانده تصادف کنیم!

دکتر گفت که من قراره یک دختر به دنیا بیاورم.

گاهی اوقات تفاوت کمی ‌بین will و be going to برای پیش بینی وجود دارد. برای مثال:

The conference starts in 10 minutes. We are going to be late. (=I can see that we cannot be at the conference in 10 minutes)

We need to hurry up. We’ll be late for the conference. (=I think we will be late)

 کنفرانس 10 دقیقه دیگر شروع می‌شود. داریم دیر میرسیم (= می‌دانیم که نمی‌توانیم 10 دقیقه دیگر در کنفرانس باشیم)

 باید عجله کنیم. ما برای کنفرانس دیر می‌رسیم. (= احتمالا دیر میرسیم)

برای تشریح هرچه بهتر این موضوع و نمایان کردن دقیق‌تر تفاوت کاربری این دو ساختار، در ادامه دو مثال دیگر می‌آوریم:

Shall I ask Ali? No, he won’t want to be disturbed.

The sky’s gone really dark. There’s going to be a storm.

در مثال اول گوینده حقیقتا از تمام جوانب با خبر نیست و یک نظر شخصی را ابراز می‌کند اما در مثال دوم گوینده بر اساس شواهدی که به چشم خود و دیگران عیان است برای آینده و هوای چند ساعت آتی پیش‌بینی را ارائه می‌دهد.

قوانین گرامری در تصمیم‌گیری‌ها

تفاوت مهم دیگری که در کاربرد این دو ساختار وجود دارد این است که برای بیان تصمیماتی که در آن واحد برای آینده می‌‌گیریم از ساختار Will و برای تصمیماتی که از پیش تعیین شده‌اند از ساختار to be going استفاده می‌کنیم. برای اینکه بهتر این تفاوت را متوجه بشویم در ادامه چند مثال آورده شده است :

I’ll pick him up at 8.

(در واقع این جمله زمانی به کار برده می‌شود که بیانگر یک تصمیم یا پیشنهاد آنی باشد.)

I’m going to go to a trip this weekend. I have taken a day off.

(با توجه به پایان جمله متوجه می‌شویم گوینده از پیش برای سفر خود قصد کرده است و قبلا برای سفر خود تصمیم گرفته است.)

The retail price of estate in this region is rising up. In that case, I’ll sell my house on the next street and when the price comes down, I am going to buy a new one.

‌در جمله‌ی بالا اتفاقی در حال رخ داد است که همان افزایش قیمت ملک و املاک است. گوینده در لحظه تصمیم می‌گیرد ملک خود را بفروشد پس باید از ساختار Will استفاده کند. بعد از آن با توجه به اینکه خرید دوباره‌ی خانه پس از کاهش قیمت‌ها، یک اتفاق دورتری است و گوینده از حالا برای آن تصمیم‌گیری می‌کند از ساختار to be going‌ استفاده شده است.

.”Oh, we don’t have sugar”. “Don’t worry, I’ll buy some”

«اوه شکر نداریم». «نگران نباش، من مقداری می‌خرم.»

“.Why are you undressing?” “Because I’m going to go to the swimming pool”

«چرا لباس‌هایت را در می‌آوری؟» «چون می‌خواهم شنا کنم.»

این دو جمله را با هم مقایسه کنید:

 ‘Sarah said she needs to talk to you.’ ‘Oh, I didn’t know. I’ll call her in a minute.’ (=I took the decision while having this conversation.)

‘Sarah said she needs to talk to you.’ ‘Yes, I know. I’m going to call her in a minute.‘ (=I took the decision before having this conversation.)

 «سارا گفت که باید با تو صحبت کند.» «اوه، من نمی‌دانستم. من یک دقیقه دیگر با او تماس خواهم گرفت.» (=حین انجام این گفتگو تصمیم گرفتم.)

 «سارا گفت که باید با تو صحبت کند.» «بله، می‌دانم. من یک دقیقه دیگر با او تماس می‌گیرم.» (= قبل از انجام این گفتگو تصمیم گرفتم.)

قوانین گرامری در برنامه‌ریزی

با این حال در حالت رسمی، برای بیان رویداد‌های آینده که از پیش با جزئیات برای آن‌ها برنامه ریزی شده باشد از ساختار Will استفاده می‌شود:

Are you going to talk at the meeting tonight?

The meeting will begin at 9 a.m. but refreshments will be available from 8:30 onwards.

شاید کمی سردرگم شده باشید. حق هم دارید کاربری‌ها بسیاری متنوع و متفاوت هستند. بهتر است تا همین جا با هم یک مرور بر روی آنچه گفته شد داشته باشیم و سپس به ادامه مطلب بپردازیم.
تا به الان با سه موقعیت و تفاوت کاربردی بین Will و be going to آشنا شدیم. در موقعیت اول برای بیان آنچه در آینده با قطعیت بیشتری و بر اساس شواهد قابل استناد در حال وقوع باشد از be going to و در صورتیکه اینگونه نباشد و صرفا نظر و برداشت شخصی خود را در پیش‌بینی آینده دخیل کنیم از Will‌ استفاده می‌کنیم.؟
در موقعیت دوم برای بیان تصمیم گیری‌هایی که از پیش_ در زمانی قبل از بازگو کردن یا نوشتن آن‌ها_ انجام شده‌اند از be going to و در صورتی که زمان تصمیم‌گیری با زمان بیان آن تفاوت چندانی نداشته باشد از Will استفاده می‌کنیم.

در موقعیت سوم برای بیان رویدادهایی که از پیش و با جزئیات کامل برای آن‌ها برنامه ریزی شده است از Will استفاده می‌شود. این موقعیت کاربری رسمی‌تری دارد.

ساختارهای آینده و جملات شرطی

نکته بعدی که قرار است بدانیم رابطه دو ساختار Will و be giong to  با قالب شرطی یا همان If Clause‌ است. همانطور که می‌دانید و در مقاله جملات شرطی گفته شد، در نوع اول جملات شرطی، در جمله نتیجه بطور معمول از ساختار Will استفاده می‌شود. حال با کمی تفاوت می‌توان از be going to‌ نیز استفاده کرد:

زمانی که رویداد آینده به آنچه درعبارت شرطی وابسته نباشد، از ساختار be going to‌استفاده می‌کنیم و نه از ساختار Will. باید در نظر داشته باشید که اینگونه جملات در حوزه انگلیسی محاوره کاربرد دارد. به مثال‌های زیر توجه کنید:

I am going to open a bottle of lemonade, if you want some.

گوینده در این جمله منظورش این است که «من دارم یک نوشیدنی لیموناد برای خودم باز می‌کند. تو هم می‌خواهی؟» در واقع گوینده فارغ از اینکه مخاطبش لیموناد بنوشد یا ننوشد، به هر حال می‌خواهد یک بطری برای خود باز کند. حال در جمله بعد تفاوت را بیشتر متوجه می‌شوید:

I’ll open a bottle of lemonade if you want some.

در این جمله عمل گوینده کاملا وابسته به درخواست مخاطب است؛ در واقع منظور گوینده این است که «اگر لیموناد می‌نوشید در یک بطری را باز می‌کنم، در غیر اینصورت در هیچ بطری را باز نخواهم کرد.»

خب مبحث تفاوت‌های کاربردی Will  و be going to  را با یک نکته نهایی به پایان می‌رسانیم و وارد بخش‌های دیگر زمان آینده ساده می‌شویم:
برای پیش‌بینی آینده و بیان رویدادهای آن  معمولا در کنار Will از عباراتی ماننده I bet (بیان غیر رسمی)، I expect،  I hope، I imagine، I reckon (جملات سوالی) و  I think(جملات سوالی) استفاده می‌شود.

I imagine the stadium will be full for the match.

That cheese smells awful. I bet nobody will eat it.

When do you think you’ll finish work?

خب با این اوصاف مبحث Will و be going to در زمان آینده ساده به پایان رسید. اما دو ساختار دیگر برای بیان رویداد، حالت یا فعلی در زمان آینده وجود دارد و جالب این است که این دو ساختار در واقع ساختار زمان حال ساده و حال استمراری هستند، اما استفاده این دوساختار تحت شرایط و در قالب‌‌های مشخص بطور تلویحی و ضمنی، وقوع یک رویداد را در آینده نشان می‌دهد.

استفاده از حال ساده و حال استمراری برای بیان وقایع آینده

زمانی که وقوع اتفاقی در آینده بر اساس یک جدول زمانبندی، یا در واقع یک رخداد متداول و همیشگی در زمان آینده باشد، از ساختار زمان حال ساده برای بیان آن استفاده می‌کنیم. البته گفتنی است که در این مواقع می‌توان از ساختار Will هم استفاده کرد اما معمولا از ساختار حال ساده برای بیان چنین حالاتی کمک گرفته می‌‍شود. در ادامه به مثال‌ها توجه کنید :

Does the sale finish on Thursday or Friday?

The sun rises at 5:16 tomorrow.

My train leaves the station at 12:45 next Saturday.

I heard that the film begins at 21:30 this evening.

همانطور که در مثال‌ها مشاهده می‌کنید، تمام اتفاقات این جملات یا بر اساس یک جدول زمانبندی از پیش تعیین شده رخ می‌دهند یا مانند جمله دوم یک رخداد همیشگی و به اصطلاح روتین در زمان آینده هستند.

در مواقعی که فعل ما برای آینده علاوه بر قصد قبلی، با برنامه ریزی دقیق صورت خواهد گرفت می‌توانیم از ساختار زمان حال استمراری برای بیان آن استفاده کنیم :

I am leaving Tehran tomorrow. I’ve got my plane ticket and booked my room.

This summer we are going to south. My parents have packed all bags already.

Are you staying in to watch the TV tonight.

I’m seeing the dentist at 6

We are getting married next week

I’m flying to New York tomorrow morning

ملاحظه می‌‎کنید که در این جملات گوینده علاوه بر قصد قبلی تمام برنامه‌های لازم برای انجام فعل خود را نیز ترتیب داده است. البته باید توجه داشته باشید که برای بیان این گونه جملات که غالبا در گفتار کمی غیر رسمی‎تر هستند، علاوه بر ساختار حال استمراری می‌توان از Will هم استفاده کرد. علاوه بر این دقت کنید که برای پیش‌بینی رویدادها یا اتفاقاتی که بر روی آن‌ها کنترلی نداریم و نمی‌توانیم آن‌ها را سازمان‌دهی کنیم نباید از ساختار حال استمراری استفاده کنیم :

I think it’s going to rain soon.

Scientists say that the satellite won’t cause any damage when it falls to earth.

سایر کاربردهای Will

قول‌ها و رد درخواست‌ها

I will help you whenever you need me

I won’t lend him my car

هر زمان که به من نیاز داشته باشید به شما کمک خواهم کرد.

ماشینم را به او قرض نمی‌دهم.  

اتفاقات آینده

The president will visit the Vatican next November

رئیس جمهور در نوامبر آینده از واتیکان بازدید خواهد کرد. 

ارائه‌ها و بیانیه‌ها

ما یا از I will در بیانیه‌ها استفاده می‌کنیم یا از shall I در سؤالات استفاده خواهیم کرد.

I’ll carry that bag for you

?Shall I organise the meeting

من آن کیف را برای شما حمل خواهم کرد.

آیا می‌توانم جلسه را سازماندهی کنم؟

پیشنهادات

ما در این مورد از shall we در مثالی مانند زیر استفاده خواهیم کرد.

?Shall we eat out today

امروز بیرون غذا بخوریم؟

درخواست‌ها

وقتی از کسی  می‌خواهیم کاری برای ما انجام دهد، از ساختار زیر استفاده خواهیم کرد.

?Will you open the door, please

لطفاً در را باز می‌کنید؟

افعال may یا might به عنوان ساختار آینده

ما may یا might را برای اقدامات احتمالی در آینده (زمانی که مطمئن نیستیم) استفاده می‌کنیم. برای درک بهتر، مثال‌های زیر را مقایسه کنید:

I’ll be late for dinner today. (=I am sure.)

I might be late for dinner today. (=It’s possible, but I am not sure.)

I’m going to Denmark next September. (=Sure.)

I might go to Denmark next September. (=Not sure.)

امروز برای شام دیر می‌آیم. (= مطمئنم.)

ممکن است امروز برای شام دیر بیایم. (= ممکن است، اما مطمئن نیستم.)

من سپتامبر آینده به دانمارک می‌روم. (= حتما.)

 ممکن است سپتامبر آینده به دانمارک بروم. (= مطمئن نیستم.)

ما از may یا might برای چیزهایی استفاده می‌کنیم که احتمالاً در آینده اتفاق میفتد، اما خیلی در مورد آن‌ها مطمئن نیستیم. این مانند یک پیش بینی در مورد چیزی است که فکر می‌کنیم ممکن است رخ دهد.

The economy might suffer a global recession next year

Temperatures may go up next week

اقتصاد ممکن است در سال آینده دچار رکود جهانی شود.

ممکن است هفته‌ی آینده دما افزایش یابد.

ما may یا might not را برای کارها یا چیزهایی که احتمالاً اتفاق نمیفتند استفاده می‌کنیم.

She looks very tired. She might not come with us

We may not have enough time to finish the report for tomorrow

او بسیار خسته به نظر می‌رسد. او ممکن است با ما نیاید.

ممکن است زمان کافی برای تکمیل گزارش برای فردا نداشته باشیم.

چند نکته کنکوری

اما در ادامه می‌خواهیم به چند نکته ریز اشاره کنیم. این نکته‌ها بقول معروف نکته‌های کنکوری بحساب می‌آیند. نکته‌هایی که در تست زدن در آزمون‌های مختلف به کمک شما خواهند آمد:

• در عباراتی که به زمانی در آینده اشاره دارند، بعد از کلمات ربط دلالت‌کننده بر زمان مانند after، as soon as، before، by the time، when، while و until از ساختار زمان حال ساده استفاده می‌شود :

When you see Ali, tell him he still owes me some money.

I should be finished by the time you get back.

• در عبارات شرطی که به زمانی در آینده اشاره دارند با دیدن کلماتی نظیر if، in case، provided و unless از ساختار زمان حال ساده استفاده می‌شود :

Provided the right software is available, I should be able to solve the problem.

I’ll bring some sandwich in case we don’t find anywhere decent to eat.

When I phone her tonight, I’ll aske her about the party.

I will leave you as soon as I pack my stuff.

• زمانی که از رویدادهای محتمل آینده با کلمات یا عباراتی مانند suppose، supposing و what if صحبت می‌کنیم:

Suppose we miss the bus. How will we get home?

What if the train is late? Where shall I meet you then?

• نکته آخر این که درست است که آوردن هر فعلی با ساختار be going to امکان‌پذیر است اما دو فعل go و come عموما با این ساختار همراه نمی‌شوند و بجای آن از همان حال استمراری استفاده می‌شود :

I am going to town on Saturday.

Are you coming home for lunch?

بحث زمان‌ها در گرامر هر زبانی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. در زبان انگلیسی مبحث زمان‌ها به دوازده قسمت تقسیم می‌شود. در این مقاله تا جایی که امکان آن وجود داشت سعی کردیم بدون اینکه از اصل موضوع منحرف شویم، تمام نکات مهم این زمان را به شما بیاموزیم و از پیچیدگی‌های آن کم کنیم تا ساده‌تر فهم شود.. اما بیاد داشته باشید که قواعد مختلف و پیچیده مبحث زمان‌‌ها تنها با تمرین و تکرار و بکار بردن آن‌ در مکالمات روزمره در ذهن شما ماندگار خواهند شد.

بیشتر بخوانید:آموزش گرامر be going to + مثال‌های کاربردی

بیشتر بخوانید: آموزش گرامر will در زبان انگلیسی

زمان ها در زبان انگلیسی به 3 گروه کلی تقسیم می شوند و هر کدام از این زمان ها دارای 4 حالت هستند.

1- زمان حال

• زمان حال ساده | Simple Present Tense
• زمان حال استمراری | Present Continuous Tense
• زمان حال کامل | Present Perfect Tense

2- زمان گذشته

• زمان گذشته ساده | Simple Past Tense
• زمان گذشته استمراری | Past Continuous Tense
• زمان گذشته کامل | Past Perfect Tense
• زمان گذشته کامل استمراری | Past Perfect Continuous Tense

3- زمان آینده

• زمان آینده ساده | Simple Future Tense
• زمان آینده استمراری و کامل و کامل استمراری | Future Continuous And Perfect And Perfect Continuous Tense