مقالات
مقدمه
بیایید خیلی سریع برویم سراغ اصل مطلب تا در کمترین زمان، زیر و بم Noun در زبان انگلیسی را بفهمیم. اسامی (Nouns) کلماتی هستند که به یک شخص، مکان یا حتی یک شیء اشاره می‌کنند. در یک جمله، (Nouns) قرار نیست فقط فاعل باشد. یک اسم می‌تواند فاعل، مفعول یا حتی حرف اضافه باشد! اسامی حتی می‌توانند به عنوان گزاره در جمله قرار بگیرند و مفهوم و معنی فاعل جمله یا جمله‌واره (clause) را تغییر دهند و تکمیل کنند.
حالا در ادامه کاربرد اسامی در بخش‌های مختلف جمله را به شما معرفی می‌کنیم تا دیگر در کلاس‌های گرامر زبان انگلیسی، با مشکل رو به رو نشویدJ
فاعل (The Subject)
بله، فاعل با نهاد فرق دارد و به خوبی می‌دانم که زبان‌آموزان مبتدی، به خاطر تداخل با زبان فارسی حسابی در درک این موضوع دچار مشکل می‌شوند. در زبان انگلیسی، فاعل شامل یک کلمه است، اما نهاد می‌تواند شامل یک گروه اسمی باشد. فاعل در یک جمله یا جمله‌واره، شخصی است که کاری را انجام می‌دهد یا عملی را تحت کنترل خودش قرار می‌دهد. برای مثال:
“The dog chased its tail.” |
“Mary reads a book every week.” |
مفعول (Objects)
مفعول در حقیقت به سه شکل مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد: مفعول مستقیم، مفعول غیر مستقیم یا مفعول حرف اضافه.
مفعول مستقیم (Direct objects)
مفعول مستقیم کلمه‌ای است که در جمله قرار می‌گیرد و عمل مورد نظر مستقیما روی آن انجام می‌شود. برای مثال:
“The dog chased its tail.” |
“Mary reads a book every week.” |
مفعول غیر مستقیم (Indirect objects)
مفعول غیر مستقیم، شخص یا شیئی است که فعل به شکل غیر مستقیم روی آن تاثیر می‌گذارد. به مثال‌های زیر توجه کنید:
“Please pass Jeremy the salt.” |
“I sent the company an application for the job.” |
مفعول حرف اضافه (Objects of prepositions)
شاید تا به حال اسم این مفعول اصلا به گوشتان نخورده باشد یا به حضور آن در جمله دقت نکرده باشید. اما اگر برای آزمون آیلتس آماده می‌شوید، دانشجوی زبان هستید یا از یادگیری زبان اهداف بزرگتری در سر دارید، حتما با این بخش از جمله هم باید آشنا شوید. گاهی بعد از حروف اضافه اسامی‌ای نوشته می‌شوند که یک عبارت حروف اضافه‌ای تشکیل می‌دهند. در زبان فارسی، تقریبا می‌توان به گروه متمم و حرف اضافه‌ی مربوط به آن اشاره کرد. وقتی یک اسم، بخشی از عبارت حروف اضافه‌ای یا همان prepositional phrase را تشکیل می‌دهد، پس آن را می‌توان به عنوان مفعول حرف اضافه در نظر گرفت. به مثال‌های زیر توجه کنید تا منظورمان را بهتر درک کنید.
“Your backpack is under the table.” |
“I am looking for work.” |
گزاره (Predicate Nouns)
ما در زبان فارسی به بخش دوم جمله گزاره می‌گوییم. یعنی بخشی که بعد از فاعل در جمله قرار می‌گیرد. خیلی راحت، کافی است فاعل را پیدا کنیم و بین فاعل و باقی جمله خط بکشیم تا نهاد و گزاره معلوم شود. اما در زبان انگلیسی این مبحث کمی فرق دارد و در جملات پیچیده‌تر ممکن است کمی گیجتان کند. البته ما فعلا مبحث را در حالت ساده نگه می‌داریم. همانطور که می‌دانید، گزاره برای توضیح فاعل مورد استفاده قرار می‌گیرد و معنا و مفهوم بیشتری به آن می بخشد. برای مثال، اگر در جمله مواردی چون حروف تعریف، صفات یا عبارات حرف اضافه‌ای قرار بگیرد و در راستای تغییر فاعل استفاده شود، در حقیقت نقش گزاره را خواهد داشت. مثال:
“Love is a virtue.” |
“Tommy seems like a real bully.” |
“Maybe this is a blessing in disguise.” |
انواع اسم‌ها (Nouns)
در حقیقت اسامی انواع مختلفی دارند و این هم خیلی مهم است که کاربرد هر کدام از آنها را در جمله بدانید و وقتی مدرس راجع به Noun صحبت می‌کند، گیج نشوید. در ادامه به صورت مختصری راجع به انواع و دسته‌های مختلف اسامی توضیح می‌دهیم تا یک آشنایی کلی با هر کدام پیدا کنید و در گرامر تبحر بیشتری داشته باشید.
اسامی عام و خاص (Common and Proper Nouns)
منظور از اسامی عام (common nouns) کلماتی نیست که دائما استفاده می‌شوند. بلکه کلماتی است که در مجموع به اشخاص، مکان‌ها یا اشیاء مختلف اشاره می‌کنند و برای شخص خاصی مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. البته به یاد داشته باشید که common nouns با common words تفاوت دارد. Common words در اصل به کلماتی اشاره می‌کند که بیش از سایر کلمات در زبان انگلیسی کاربرد دارند و مورد استفاده قرار می‌گیرند و کلمات علمی و تخصصی شامل این کلمات نمی‌شوند. اما common nouns اسامی عام هستند. یعنی حتی کلمات پیچیده و کم یاب هم می‌توانند در این دسته از کلمات قرار بگیرند. برای مثال، عبارت «binary opposition ، simile، metaphor و ...»هم جزو اسامی عام هستند، ولی معمولا در مباحث خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند.
البته از طرفی دیگر، اسامی خاص را داریم که برای اشاره به شخص، مکان یا شیئی خاص مورد استفاده قرار می‌گیرند و با حروف بزرگ یا همان Capital نوشته می‌شوند. مهم هم نیست که کجای جمله قرار می‌گیرند. اگر اسم شخص خاصی باشند، پس هر جا که قرار بگیرند باید با حروف بزرگ نوشته شوند. به یاد داشته باشید، قبل از اسامی خاص هیچ وقت حرف تعریف (the، a) و ... نوشته نمی‌شود.
| اسامی خاص | اسامی عام |
| Go find Jeff and tell him dinner is ready. | “He sat on the chair.” |
I’ll have a Pepsi, please. | “I live in a city.” |
“Prince William is adored by many.” | “We met some people.” |
اسم شاخص یا آدرس (Nouns of Address)
از اسم شاخص در گفتار مستقیم استفاده می‌شود تا شخص یا گروهی که مستقیما با آنها صحبت می‌شود شناسایی شوند یا توجه آنها جلب شود. برای مثال می‌توان به حرف ندا اشاره کرد. البته این کلمات از لحاظ گرامری، به باقی جمله ربطی ندارند و روی سایر بخش‌ها تاثیری نمی‌گذارند. به مثال‌های زیر توجه کنید:
“James, I need you to help me with the dishes.” |
“Can I have some money, Mom?” |
“This, class, is the video I was telling you about.” |
“Sorry, Mr. President, I didn’t see you there.” |
اسامی واقعی یا انتزاعی (Concrete and Abstract Nouns)
اسامی واقعی یا Concrete به اسامی اشخاص، مکان‌ها، حیوانات یا اشیائی گفته می‌شود که از لحاظ فیزیکی قابل لمس هستند. چون شما می‌توانید آنها را ببینید یا لمس کنید، پس قطعا دارای ویژگی‌های فیزیکی خاصی هستند. اسامی خاص هم معمولا زیر مجموعه‌ی اسامی concrete هستند، چون اشخاص، مکان‌ها یا اشیاء خاصی را نشان می‌دهند. برای مثال:
table |
rocks |
lake |
countries |
people |
Africa |
MacBook |
Jonathan |
Rick |
اسامی انتزاعی (Abstract) به کلماتی گفته می‌شود که در حقیقت مفهومی انتزاعی را بیان می‌کند و به شخص یا مکان خاصی تعلق ندارند. برای مثال، به کلمات مربوط به ایده‌ها، شخصیت‌های اخلاقی مختلف، احساسات، منش‌ها و ... اسامی انتزاعی گفته می‌شود. به مثال‌های زیر دقت کنید:
love |
hate |
decency |
conversation |
emotion |
اسامی قابل شمارش و غیر قابل شمارش (Countable and Uncountable Nouns)
مطمئنا با این دست از اسامی در مدرسه به خوبی آشنا شده‌اید. چون یکی از مباحث گرامری در زبان انگلیسی است که هر سال توسط معلم‌ها در مدارس تدریس می‌شود. اسامی قابل شمارش که به count nouns هم شناخته شده‌اند، کلماتی هستند که می‌توانند برای اشخاص یا موضوعاتی استفاده شوند که تعداد آنها مشخص است و می‌توان آنها را شمرد و عددی برای تعداد آنها در نظر گرفت. ما حتی می‌توانیم قبل از آنها حرف تعریف a یا an به کار ببریم یا از آنها در حالت جمع (plural) استفاده کنیم. یعنی می‌توانیم به انتهای آنها s جمع اضافه کنیم. به جدول زیر دقت کنید:
اسامی قابل شمارش جمع | اسامی قابل شمارش مفرد |
two cups | a cup |
several ambulances | an ambulance |
10 polices | a police |
در عوض اسامی غیر قابل شمارش (که به non count یا mass nouns هم شناخته می‌شوند) نمی‌توانند به شکل جداگانه شمارش شوند یا مقدار مشخصی برای آنها در نظر گرفته شود. برای اسامی غیر قابل شمارش نمی‌توان از حروف تعریف a یا an استفاده کرد و در انتهای آنها s جمع قرار نمی‌‌گیرد. چون همیشه برای اشاره به مقدار خاصی مورد استفاده قرار می‌گیرند. مثلا اگر بخواهید بگویید «a tea» یعنی دقیقا به یکی از آن ذره‌های سیاه رنگ پودر شده در قوطی چای خود اشاره می‌کنید...که طبیعتا بی معنی استJ
صحیح | غلط |
“Would you like tea?” | “Would you like a tea?” |
“Do you have any information?” | “Do you have any information?” “Do you have an information?” |
“We bought new camping equipment.” | “We bought new camping equipments.” |
گروه اسمی یعنی گروهی از اسامی مربوط به اشخاص، حیوانات یا اشیاء مختلف. با اینکه گروه اسمی به اسم‌ها یا اشخاص مختلفی اشاره دارد اما باز هم در جمله به عنوان یک اسم مفرد به کار می‌رود. این به این خاطر است که معمولا آنها سعی دارند به یک موضوع اشاره کنند. به مثال‌های زیر توجه کنید:
“The flock of birds flew south for the winter.” |
“The organization voted to revoke the rules that it had previously approved.” |
“The set of tablecloths had disappeared. ” |
اسامی اضافی (Attributive Nouns (Noun Adjuncts
شاید با خودتان فکر کنید که «اسامی اضافی» دیگر چیست؟ خوب اسامی اضافی که به noun adjuncts هم معروف هستند، برای تغییر یا تکمیل مفهوم کلمه‌ای دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند. یعنی «اضافی» بودن آنها به معنی «حشو بودن» آنها نیست! وقتی آنها در کنار کلمه‌ای دیگر قرار می‌گیرد، ترکیبی می‌سازد که به آن یک عبارت اسمی مرکب یا compound noun می‌گویند. مثال:
The boy played with his toy soldier |
در این جمله، toy اسم اضافی در ترکیب اسمی مورد نظر است و مفهوم کلمه‌ی soldier را کامل می‌کند.
گروه اسمی مرکب (Compound Nouns)
گروه اسمی مرکب از دو یا چند کلمه در کنار هم تشکیل شده و به عنوان یک واحد اسمی مستقل به کار می‌رود. این گروه اسمی می‌تواند به یک شخص، مکان یا شیء اشاره کند. اسامی مرکب معمولا از دو اسم یا یک صفت و یک اسم ساخته می‌شوند. به مثال‌های زیر توجه کنید:
water + bottle = water bottle |
dining + room = dining room |
back + pack = backpack |
| police+ man= policeman |
عبارات اسمی (Noun Phrases)
یک عبارت اسمی از دو یا چند کلمه تشکیل شده است که به عنوان یک اسم در جمله مورد استفاده قرار می‌گیرد. عبارات اسمی شامل یک اسم و کلمه‌ای می‌شوند که معنی آن اسم را کامل می‌کند. مثال:
“He brought the shovel with the blue handle.” |
در این جمله، the shovel with the blue handle یک عبارت اسمی است. این عبارت در این جمله به شکل یک اسم مستقل به کار می‌رود و کلمات موجود در آن معنی shovel را کامل می‌کنند. کلمات تکمیل کننده شامل the و with the blue handle می‌شوند.
اسم سازی (Nominalization (Creating Nouns
اسم سازی (Nominalization) در حقیقت به ساخت یک اسم از یک فعل یا صفت گفته می‌شود. یعنی وقتی که شما فعل یا صفتی را تغییر می‌دهید و آن را به یک اسم عام تبدیل می‌کنید (معمولا ساخت اسم خاص از این طریق غیر ممکن است). این اتفاق معمولا در هر زبانی اتفاق میفتد و نظیر آن را می‌توانید در زبان فارسی یا اسپانیایی هم مشاهده کنید. برای اینکه از سایر کلماتی که اسم نیستند یک اسم بسازید، باید از پسوند‌های مختلف کمک بگیرید. به مثال‌های زیر توجه کنید:
“My fiancée is an actor.” |
“His acceptance of the position was received warmly.” |
“This project will be fraught with difficulty.” |
“The hardness of diamond makes it a great material for cutting tools.” |
سخن آخر
حالا که این مقاله را خوانده‌اید به خوبی می‌دانید که noun در زبان انگلیسی صرفا نهاد یا فاعل نیست و دنیایی بسیار پیچیده‌تر دارد. دنیایی که با آگاهی از آنها هم در گرامر تبحر بالاتری پیدا می‌کنید هم می‌توانید همان را به شخص دیگری درس دهید. بسیاری از مدرس‌های عزیز هستند که اعتقاد دارند گرامر را باید به زبان فارسی درس داد. اما این دقیقا به خاطر ضعف در آگاهی از بخش‌های مختلف و عناوین مختلف گرامر زبان انگلیسی است. مشکلی که از ریشه در آنها حل نشده و همه «noun» را در زبان انگلیسی به «اسم» می‌شناسند و ورود به جزئیات را حرام می‌دانند. پس بهتر است این تعصب برای نخواندن جزئیات بیشتر گرامری را کنار بگذارید و در آنها غوطه‌ور شوید. به همین ترتیب می‌توانید از یادگیری زبان انگلیسی لذت ببرید.
