آموزش گرامر جملات امری در انگلیسی با ذکر مثال و تمرین

جملات امری ( imperatives) نوعی جملات هستند که برای دستور دادن، درخواست، ارائه دستورالعمل یا ارائه مشاوره استفاده می شوند. آنها از این جهت منحصر به فرد هستند که اغلب یک فاعل ضمنی دارند. لحن یک جمله امری می تواند بسته به زمینه و انتخاب کلمات مورد استفاده متفاوت باشد. آنها در ارتباطات روزمره ضروری هستند، به ویژه هنگامی که ارتباط واضح و مستقیم مورد نیاز است.

هدف این مقاله از مجموعه مقاله های آموزشی موسسه زبان ایرانمهر ارائه یک درک دقیق از  جملات امری در انگلیسی است. این مقاله با بررسی ساختار، انواع مختلف و کاربردهای رایج آنها تلاش میکند تا به خوانندگان کمک کند تا در شکل‌دهی و استفاده صحیح جملات امری اطمینان بیشتری پیدا کنند. چه در حال ارائه دستورالعمل، درخواست یا ارائه مشاوره باشید، تسلط بر جملات ضروری برای برقراری ارتباط واضح و مؤثر ضروری است. این راهنما همچنین به اشتباهات رایج می پردازد و نکاتی را در مورد چگونگی ایجاد تعادل مناسب بین ادب و صراحت هنگام استفاده از الزامات در زمینه های مختلف ارائه می دهد.

هدف جملات امری

در فرآیند آموزش زبان انگلیسی، هدف اصلی جملات امری این است که شنونده یا خواننده را وادار به عمل کند. این عمل می تواند از یک دستور ساده تا یک درخواست مودبانه یا حتی یک دعوت را شامل شود. چه دستور دادن به کسی برای انجام کاری، درخواست چیزی یا توصیه به او در مورد اینکه چه کاری انجام دهد، جملات ضروری در هدایت رفتار بسیار حیاتی هستند.

این جملات همه جا وجود دارند، از تعاملات روزانه گرفته تا موقعیتهای رسمی تر، مانند مفاهیم حرفه ای یا آموزشی. جملات امری یک راه کارآمد برای برقراری ارتباط و ارائه پیام های واضح و مختصر هستند.

دوره های آموزش زبان انگلیسی
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای کودکان
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان

ساختار جملات امری

ساختار جملات امری بسیار ساده است، اما تأثیر آنها به دلیل مستقیم بودن قابل توجه است. آنها معمولاً با شکل پایه فعل  شروع می شوند که فعل بدون “to” است. این ساختار جملات امری را برای انتقال دستورالعمل ها، دستورات، درخواست ها یا توصیه ها کارآمد می کند. فقدان کلمات غیر امری یا عناصر پیچیده جمله به آنها اجازه می دهد پیام ها را با وضوح و تمرکز منتقل کنند.

عدم وجود فاعل

یکی از ویژگی های تعیین کننده جملات امری در دوره زبان انگلیسی، عدم وجود فاعل است. در بیشتر جملات، فاعل (جمله در مورد کیست یا چیست) به صراحت بیان می شود، اما در جملات امری، فاعل حالتی ضمنی دارد. فاعل ضمنی همیشه “شما/ you” است – شخصی که مورد خطاب قرار می گیرد. این درک باعث می شود که جمله در انتقال پیام خود مستقیم تر و سریع تر باشد.

حذف فاعل همان چیزی است که به جملات امری سبکی منحصر به فرد می دهد. اگرچه فاعل به صراحت نوشته یا گفته نشده است، اما باز هم برای گوینده و شنونده قابل درک است. فاعل “شما/you” شخصی است که به او دستور، دستورالعمل یا درخواست داده می شود و زمینه معمولاً مشخص می کند که چه کسی مورد خطاب قرار گرفته است.

به عنوان مثال:

Open the door

درو باز کن.

(فاعل به صورت ضمنی شما هستید که مخاطب قرار گرفته و در را باز میکنید.

Don’t forget your keys

کلیدهایت را فراموش نکن.

(فاعل به صورت ضمنی است. در حالت غیر ضمنی، جمله کامل “You don’t forget your keys/ شما کلیدهای خود را فراموش نمی کنید” است.)

در حالی که این ساختار ممکن است در مقایسه با جملات معمولی ناقص به نظر برسد، اما به دلیل قرارداد رایج که گوینده مستقیماً شنونده را مورد خطاب قرار می دهد کاملاً قابل درک است.

قرار دادن دستورات در جمله

به طور کلی، جملات امری با فعل در ابتدای جمله شروع می شوند. فعل اول می آید زیرا هدف اصلی این است که یک اقدام فوری را تحریک کند. به همین دلیل است که جملات امری کوتاه و دقیق هستند. با این حال، بسته به اطلاعات اضافی، مانند مفعول ها، قیدها، یا polite modifiers/ اصلاح‌کننده‌های مؤدبانه، ساختار می‌تواند گسترش یابد.

1. Simple Imperative Sentences/ جملات امری ساده:

جملات امری در ساده ترین شکل خود فقط از فعل و گاهی مفعول تشکیل شده اند. فعل در ابتدا قرار می گیرد و پس از آن هر مفعول یا مکمل قرار می گیرد.

مثال:

Close the door.

در را ببند.

مثال:

Turn off the lights

چراغ ها را خاموش کن.

هر دوی این جملات واضح و مختصر هستند. دستور ساده است، با فعل دستور به عمل میدهد و مفعول نشان می دهد که موضوع دستور چیست.

2. Imperative Sentences with Additional Information/ جملات امری با اطلاعات اضافی:

هنگامی که جزئیات بیشتری به جمله اضافه می شود، مانند مفعول، متمم یا قید، معمولاً بعد از فعل می آیند. این عناصر کمک می کند تا آنچه را که خواسته می شود روشن کند و می تواند جمله امری را مشخص تر کند.

مثال:

Please hand me the book

لطفا کتاب را به من بدهید.

مثال:

Wash your hands thoroughly

دست های خود را کاملا بشویید.

این جملات دارای اطلاعات اضافی (مانند «کتاب» یا «thoroughly/ به‌طور کامل») برای افزودن مفهوم هستند، که مشخص می‌کند چه کاری و به چه روشی باید انجام شود.

3. Polite Requests/ درخواست های مودبانه:

جملات امری را می توان با گنجاندن کلماتی مانند “please/ لطفا” یا استفاده از لحن غیرمستقیم تر، ملایم کرد تا درخواست ها مودبانه تر به نظر برسند. اضافه کردن please راهی برای تعدیل دستور به یک درخواست ارائه می دهد.

مثال:

Please sit down

لطفا بنشین.

4. Negative Imperative Sentences/ جملات امری منفی:

در جملات امری منفی، کلمه “do” یا “don’t” قبل از فعل برای نفی دستور، درخواست یا دستور استفاده می شود. این جملات زمانی استفاده می شود که می خواهید به کسی بگویید کاری را انجام ندهید. کلمه “don’t” بیشتر در مکالمه معمولی استفاده می شود، در حالی که “do not” کمی رسمی تر است.

مثال:

Don’t speak loudly.

با صدای بلند صحبت نکن.

مثال:

Do not enter this area

به این منطقه وارد نشوید.

از کلمه “don’t” (خلاصه شده “do not”) برای دستور مستقیم استفاده می شود، در حالی که “do not” رسمی تر و واضح تر است، به ویژه در دستورالعمل ها یا هشدارها.

استفاده از دستورات برای تاکید یا وضوح

در کلاس زبان انگلیسی وقتی می‌خواهید روی دستوری تأکید کنید یا آن را قوی‌تر کنید، قیدهایی مانند «always/ همیشه»، «never/ هرگز» یا «only/ فقط» را می‌توان اضافه کرد. این قیدها معمولاً قبل از فعل قرار می گیرند تا بر عمل تأکید کنند یا شدت آن را تغییر دهند. این ساختار اغلب در ارائه توصیه ها، دستورالعمل ها یا هشدارها استفاده می شود.

مثال:

Always remember to lock the door

همیشه به یاد داشته باشید که در را قفل کنید.

مثال:

Never forget to turn off the stove

هرگز فراموش نکنید که اجاق گاز را خاموش کنید.

این اضافات شفافیتی را در مورد نحوه انجام عمل ارائه می دهند یا بر اهمیت تکمیل عمل تأکید می کنند. قیدها به جمله امری تأثیر بیشتری می دهند و جدیت دستور یا درخواست را می رسانند.

انواع جملات امری

جملات امری همه کاره هستند و بسته به هدفشان می توانند اشکال مختلفی داشته باشند. در زیر انواع اصلی جملات امری آمده است که هر کدام نقش مشخصی در ارتباط دارند. هر نوع را می توان با لحن، انتخاب کلمات و تأثیر مورد نظر بر شنونده تشخیص داد.

1. Commands: Direct Orders/ دستورات: سفارشات مستقیم

دستورات شاید ساده ترین شکل جملات امری باشند. آنها دستورات یا دستورالعمل های مستقیم و غالباً قاطعانه را بدون جایی برای مذاکره صادر می کنند. دستورات معمولاً شامل این می‌شود که گوینده به کسی می‌گوید کاری را انجام دهد یا انجام نده، با این انتظار که دستورالعمل اجرا شود.

این جملات معمولاً قوی‌تر هستند و بسته به زمینه، ممکن است سختگیرانه یا معتبر باشند. دستورات را می توان در هر دو حالت رسمی و غیررسمی ارائه کرد، اما لحن اغلب بیانگر فوریت یا اهمیت عمل است.

مثال:

Stop talking

صحبت نکن.

این دستور مستقیماً به کسی دستور می دهد که یک عمل (حرف زدن) را متوقف کند.

مثال:

Sit down

بنشین.

مثال دیگری از دستور مستقیم، گفتن به شنونده برای انجام یک عمل خاص.

در هر دو مثال، گوینده انتظار انطباق فوری بدون بحث بیشتر را دارد و جمله واضح و دقیق است.

2. Requests: Polite Forms/ درخواست ها: فرم های مودبانه

درخواست‌ها الزاماتی هستند که با استفاده از زبان مؤدبانه ملایم‌تر می‌شوند و آنها را کمتر مستقیم و مؤدبانه‌تر می‌کنند. آنها معمولاً زمانی استفاده می‌شوند که از کسی می‌خواهند کاری انجام دهد، اما گوینده می‌خواهد محترمانه و با ملاحظه باقی بماند. لحن یک درخواست معمولاً کمتر از یک دستور است و افزودن کلماتی مانند “please/ لطفا” می تواند پیام را بیشتر نرم کند.

درخواست‌ها می‌توانند از درخواست یک لطف کوچک تا درخواست‌های رسمی‌تر متغیر باشند، و معمولاً در مکالمات روزمره که در آن ادب مورد انتظار است، استفاده می‌شوند.

مثال:

Please pass the salt

لطفا نمک را بدهید.

این یک درخواست مودبانه است که با کلمه “please/ لطفا” ملایم شده است، که باعث می شود دستور حالت امری کمتری داشته باشد.

مثال:

Could you help me with this task?

آیا می توانید در این کار به من کمک کنید؟

اگرچه هنوز یک امر ضروری است، اما این درخواست مؤدبانه‌تر است و با استفاده از «could you/ می‌توانی» به شنونده احترام می‌گذارد.

در این مثال‌ها، گوینده همچنان چیزی را می‌خواهد، اما لحن مؤدبانه‌تر پاسخ مثبت‌تری را تشویق می‌کند و هرگونه تحمیل درک شده را کاهش می‌دهد.

3. Instructions: Step-by-Step Directions/ دستورالعمل: دستورالعمل های گام به گام

در فرآیند آموزش زبان انگلیسی، دستورالعمل ها نوعی جملات ضروری هستند که برای راهنمایی شخصی در طی یک فرآیند یا کار استفاده می شود. این جملات اغلب در تنظیماتی استفاده می شوند که گوینده باید اطمینان حاصل کند که شنونده از ترتیب خاصی از اقدامات یا دستورالعمل ها پیروی می کند. دستورالعمل ها را می توان در راهنماها، دستور العمل ها و حتی کارهای روزمره یافت.

ویژگی کلیدی یک دستورالعمل این است که اغلب بخشی از یک توالی بزرگتر از مراحل است که هر یک به تکمیل یک کار منجر می شود. برخلاف دستورات، دستورالعمل ها لزوماً اجباری نیستند، اما همچنان مستلزم رعایت نظم خاصی هستند.

مثال:

Turn left at the traffic light

در چراغ راهنمایی به چپ بپیچید.

این دستورالعملی است که کسی را راهنمایی می کند تا یک عمل خاص را در مجموعه ای از اعمال دنبال کند.

مثال:

Add the sugar and stir for two minutes

شکر را اضافه کنید و دو دقیقه هم بزنید.

یک دستورالعمل گام به گام برای فرآیند پخت و پز، نشان می دهد که در آن اقدامات باید انجام شود.

این جملات معمولاً واضح و بدون ابهام هستند، با هدف اطمینان از اینکه شنونده دقیقاً می‌داند چه کاری باید انجام دهد.

4. Advice or Suggestions: Recommendations/ توصیه یا پیشنهاد

از جملات امری نیز می توان برای نصیحت یا پیشنهاد، اغلب به شیوه ای ملایم تر یا دلگرم کننده استفاده کرد. این نوع از الزامات به جای درخواست عمل، راهنمایی یا توصیه می کنند. آنها آنچه را که شنونده باید انجام دهد، اغلب به نفع یا رفاه آنها، اما بدون فشار یک فرمان، پیشنهاد می کنند.

در حالی که آنها هنوز مستقیم هستند، توصیه ها یا پیشنهادها بیشتر مفید و حمایت کننده هستند و یک ایده را به جای سفارش ارائه می دهند. لحن می تواند از توصیه های گاه به گاه تا پیشنهادات جدی تر بسته به زمینه متفاوت باشد.

مثال:

Take your time

هر قدر میخواهید زمان صرف کنید.

این یک پیشنهاد ملایم است که به شنونده توصیه می کند عجله نکند.

مثال:

You should try talking to her.

باید سعی کنید با او صحبت کنید.

این بیشتر یک توصیه است، پیشنهادی بر اساس آنچه که گوینده معتقد است می تواند یک اقدام مثبت باشد، ارائه می دهد.

در این مثال‌ها، گوینده به جای صدور فرمان سخت، توصیه یا راهنمایی می‌کند، و شنونده در پیروی یا نادیده گرفتن پیشنهاد آزاد است.

بیشتر بخوانید: آموزش جملات شرطی نوع اول در گرامر انگلیسی (به زبان ساده)

بیشتر بخوانید:آموزش انواع نقل قول در زبان انگلیسی، تفاوت ها و کاربرد های آن ها

استفاده از ادب در جملات امری

مودب بودن بخش مهمی از ارتباط است، به ویژه هنگام دادن دستور یا درخواست. در حالی که جملات ضروری اغلب مستقیم و دقیق هستند، افزودن عناصر مؤدبانه می تواند لحن آنها را ملایم کند و آنها را محترمانه تر و با ملاحظه تر کند. این امر به ویژه زمانی مفید است که گوینده بخواهد از شنیدن بیش از حد خواسته یا زورگیرانه خودداری کند، به خصوص در شرایطی که حفظ رابطه مثبت با شنونده مهم است.

افزودن “Please” برای نرم کردن جملات امری

یکی از ساده‌ترین و رایج‌ترین راه‌ها برای مودبانه‌تر کردن یک جمله امری چه در کلاس زبان انگلیسی و چه در مکالمات روزمره، اضافه کردن کلمه لطفاً است. قرار دادن “لطفا” در ابتدا، وسط یا انتهای جمله می تواند دستور مستقیم را به یک درخواست مودبانه تر تبدیل کند. در حالی که “لطفا” ساختار جمله را تغییر نمی دهد، لحن آن را تغییر می دهد و باعث می شود عمل درخواستی کمتر شبیه یک دستور باشد و بیشتر شبیه به درخواستی باشد.

1. در ابتدای جمله:

هنگامی که “لطفا” در ابتدای جمله قرار می گیرد، بلافاصله به شنونده نشان می دهد که درخواست مؤدبانه و مؤدبانه است.

مثال:

Please close the door

لطفاً در را ببندید.

در اینجا، “لطفا” دستور مستقیم را نرم می کند و آن را به یک درخواست مؤدبانه تبدیل می کند تا یک دستور قاطع.

مثال:

Please pass me the salt

لطفا نمک را به من بدهید.

با شروع جمله با “لطفا”، گوینده اطمینان حاصل می کند که درخواست محترمانه است و دستوری نیست.

2. در پایان جمله:

قرار دادن “لطفا” در انتهای جمله همچنان دستور را نرم می کند، اما گاهی اوقات می تواند باعث شود که به نظر عادی تر یا کمتر فوری به نظر برسد.

مثال:

Close the window, please

پنجره را ببند لطفا.

در این مورد، کلمه مودبانه “لطفا” بعد از درخواست می آید و باعث می شود که صدای آن کمتر ناگهانی باشد اما همچنان واضح باشد.

مثال:

Hand me the keys, please

لطفا کلیدها را به من بدهید.

لحن هنوز مودبانه است، و درخواست مستقیم است، اما با گنجاندن کلمه “لطفا” در پایان، ملایم تر است.

استفاده از «Could you/ می‌توانی» یا «Would you/ آیا می‌خواهی» برای لحن مودب

راه دیگر برای مودبانه تر کردن جملات امری استفاده از افعال مودال مانند “could” یا “would” است. این فرم‌ها بیشتر غیرمستقیم هستند و می‌توانند باعث شوند که درخواست با شدت کمتری به نظر برسد. افزودن «would» یا «could» به این معناست که شنونده حق انتخاب دارد و این درخواست را کمتر شبیه یک فرمان و بیشتر شبیه یک پیشنهاد می‌کند.

مثال:

Could you please help me?

میشه لطفا به من کمک کنید؟

استفاده از “could” باعث می شود که درخواست کمتر دستوری باشد و کلمه “لطفا” جمله را بیشتر نرم می کند.

مثال:

Would you mind opening the window?

آیا می‌خواهید پنجره را باز کنید؟

این ساختار حتی غیرمستقیم‌تر است، با «would you mind» به شنونده این امکان را می‌دهد که درخواست را رد کند.

استفاده از زبان غیر مستقیم برای ادب

علاوه بر استفاده از “لطفا” و افعال modal، جملات را می توان با استفاده از زبان غیر مستقیم تر نیز نرم کرد. عباراتی مانند «I would appreciate it if…/ ممنون می‌شوم اگر…» یا «Do you think you could…/ فکر می‌کنی می‌توانی…» با قاب‌بندی آن به عنوان یک درخواست و نه دستور مستقیم، این امر را مؤدبانه‌تر می‌کند.

مثال:

I would appreciate it if you could close the door.

ممنون می شوم اگر بتوانید در را ببندید.

این جمله بیشتر غیرمستقیم است و ضمن ابراز قدردانی پیشاپیش درخواست انجام عمل را دارد.

مثال:

Do you think you could help me with this?

آیا فکر می کنید می توانید در این زمینه به من کمک کنید؟

این عبارت باعث می شود که درخواست مانند یک پیشنهاد به نظر برسد و به شنونده استقلال بیشتری در پاسخش بدهد.

نرم کردن دستور با پرسش

تبدیل یک جمله امری به سؤال نیز می تواند لحن را نرم کند. پرسش‌ها، حتی زمانی که در ساختاری دستوری بیان می‌شوند، اغلب مؤدبانه‌تر به نظر می‌رسند، زیرا به شنونده اجازه می‌دهند آزادانه پاسخ دهند، نه صرفاً یک دستور العمل را دنبال کنند.

مثال:

Can you pass the salt

آیا می توانی نمک را بدهی؟

گوینده به جای اینکه مستقیماً از جمله دستور «Pass the salt,/ نمک را بده» استفاده کند، آن را به عنوان یک سؤال مطرح میکند، که باعث می‌شود درخواست کم‌تر دستوری به نظر برسد.

مثال:

Would you like to come in?

دوست داری داخل شوی؟”

این یک راه مودبانه تر و آزادتر برای دعوت کردن کسی به داخل است، زیرا به آنها امکان رد کردن را می دهد.

جملات امری منفی

جملات امری منفی برای اینکه به کسی بگویند کاری را انجام ندهد استفاده می شود. آنها با افزودن “do not” یا حالت خلاصه آن “don’t” قبل از فعل پایه ( بدون To) تشکیل می شوند. این نوع جملات مستقیم هستند و برای جلوگیری از یک عمل یا رفتار به کار می روند. دستورات منفی معمولاً در موقعیت هایی استفاده می شود که گوینده به شنونده توصیه یا دستور می دهد تا از اعمال خاصی اجتناب کند.

ایجاد دستورات منفی با “do not” یا “don’t”

برای تشکیل یک جمله امری منفی، ساختار ساده است. کلمه “do not”  و یا خلاصه آن don’t قبل از فعل پایه ( بدون to) قرار می گیرد. درست مانند دستورهای مثبت ، فاعل که معمولاً «you/ شما» است، ضمنی بوده و به صراحت بیان نمی شود.

“do not” رسمی تر است، در حالی که “don’t”  حالت خلاصه است و بیشتر در گفتار روزمره استفاده می شود. هر دو شکل دارای معنای یکسانی هستند، اما “don’t” تمایل بیشتری دارد که به نظر عادی و محاوره ای به نظر برسد.

مثال:

1. ” Don’t be late. / دیر نکنید.”

این یک امر منفی رایج است. کلمه “don’t” قبل از فعل “be” برای ایجاد یک دستورالعمل ساده برای جلوگیری از تاخیر استفاده می شود. این یک راه مستقیم برای گفتن به کسی است که کاری را انجام نده.

2. ” Do not touch that / به آن دست نزنید.”

در اینجا، “do not” برای نشان دادن رسمیت بیشتر استفاده شده است. این دستور روشنی است برای عدم شرکت در یک عمل خاص، در این مورد، لمس چیزی. رسمی بودن «do not» ممکن است در شرایطی مناسب باشد که به دستورالعمل‌های جدی‌تر یا واضح‌تری نیاز دارند.

امر منفی با افعال خاص

دستورات منفی را می توان تقریباً با هر فعل، بسته به عملی که از آن جلوگیری می شود، استفاده کرد. ساختار یکسان باقی می ماند: “do not” یا “don’t” به دنبال فعل پایه.

Don’t argue with me

با من بحث نکن.

این جمله به کسی دستور می دهد که وارد بحث نشود و دستور روشنی برای اجتناب از یک رفتار خاص می دهد.

Do not enter the room

وارد اتاق نشوید.

در این مورد، امر منفی دستوری دقیق برای اجتناب از ورود به اتاق می دهد، یک قانون رایج در بسیاری از زمینه ها، مانند مناطق محدود.

Context of Use / زمینه استفاده

الزامات منفی اغلب در موقعیت هایی استفاده می شود که ایمنی، قوانین یا رفتار خوب مهم است. آنها همچنین اغلب در هشدارها، ممنوعیت‌ها و دستورالعمل‌ها استفاده می‌شوند که در آن گوینده به وضوح در مورد عملی توصیه می‌کند. به عنوان مثال، در یک محیط کلاس زبان انگلیسی، معلم ممکن است بگوید: ” Don’t talk during the test / در طول آزمون صحبت نکنید.” به طور مشابه، یکی از والدین ممکن است بگوید: ” Do not touch the hot stove / اجاق گاز داغ را لمس نکنید.”

Softening Negative Imperatives / نرم کردن الزامات منفی

در حالی که الزامات منفی مستقیم هستند و معمولاً ملایم نیستند، می‌توان با استفاده از زبان نرم‌کننده، مانند اضافه کردن «لطفا» یا ارائه توضیح، آنها را کمی مؤدبانه‌تر یا کم‌تر کرد.

Please don’t be so loud

لطفا اینقدر سر و صدا نکن.

در اینجا، اضافه کردن “لطفا” دستور را نرم می کند و باعث می شود که مودبانه تر و کمتر دستوری به نظر برسد.

Do not touch that, it’s fragile.

به آن دست نزنید، شکننده است.

با ذکر دلیل برای ممنوعیت، دستور کمتر شبیه دستور و بیشتر شبیه یک پیشنهاد مفید به نظر می رسد.

جملات امری تاکیدی

تاکید در جملات امری را می توان با افزودن قیدهایی مانند “always/ همیشه” یا “never/ هرگز” به دست آورد. این قیدها، اغلب با افزودن حس فوریت، اهمیت یا ثبات دستور را تقویت می‌کنند. این تکنیک می تواند یک عادت را تقویت کند، نسبت به یک عمل خاص هشدار دهد یا بر نیاز به انجام منظم یک عمل تاکید کند.

به عنوان مثال:

1. استفاده از “always/ همیشه” برای تاکید بر دستورات مثبت

اضافه کردن “always/ همیشه” قبل از فعل می تواند بر اهمیت انجام منظم یک عمل خاص تأکید کند:

Always wear a seatbelt when driving.

همیشه هنگام رانندگی از کمربند ایمنی استفاده کنید.

Always speak kindly to others

همیشه با دیگران مهربانانه صحبت کنید.

2. استفاده از “never/ هرگز” برای تاکید بر دستورات منفی

افزودن “never/ هرگز” قبل از اینکه فعل به شدت در مورد انجام یک عمل خاص هشدار می دهد، اضافه کنید، در هر شرایطی باید از نشان دادن آن اجتناب شود:

Never touch the stove when it’s hot

هرگز اجاق گاز را وقتی داغ است دست نزنید.

Never share your personal information with strangers

هرگز اطلاعات شخصی خود را با افراد غریبه به اشتراک نگذارید.

با گنجاندن این قیدها، جملات ضروری می‌توانند پیام قوی‌تری را به همراه داشته باشند و به شنونده آموزش دهند که نه تنها باید چه کاری انجام دهد یا از آن اجتناب کند، بلکه بر اهمیت ثبات یا احتیاط نیز تأکید می‌کند.

کاربردهای رایج برای جملات امری

جملات امری به طور گسترده در ارتباطات روزمره برای ارائه دستورالعمل های واضح و مستقیم استفاده می شود. در اینجا چند زمینه رایج وجود دارد که در آن جملات امری اغلب به کار می روند:

1. دستورالعمل های روزمره

جملات امری اغلب در موقعیت هایی مانند دستور دادن یا نوشتن دستور العمل استفاده می شوند. این جملات کمک می کند تا دستورالعمل ها را به طور مختصر و واضح منتقل کنند و شنونده یا خواننده را گام به گام راهنمایی کنند.

Turn left at the next intersection.

در تقاطع بعدی به چپ بپیچید.

Add two cups of flour to the mixture and stir thoroughly.

دو فنجان آرد را به مخلوط اضافه کنید و کاملا هم بزنید.

2. زمینه های تربیتی و آموزشی/ Parenting and Teaching Contexts

در محیط‌های تربیتی و آموزشی، جملات ضروری به هدایت رفتار، آموزش آداب یا وضع قوانین کمک می‌کنند. این رویکرد برای راهنمایی کودکان یا دانش آموزان مستقیم و مؤثر است.

Please put away your toys after playing

لطفا بعد از بازی اسباب بازی ها را جمع کن

Finish your homework before you go outside

قبل از بیرون رفتن تکالیف خود را تمام کنید.”

3. متون و مفاهیم حرفه ای

جملات ضروری در محیط های حرفه ای، به ویژه برای ارائه دستورالعمل های ایمنی یا دستورالعمل های کاری ضروری هستند. آنها اقدامات یا اقدامات احتیاطی لازم را به شیوه ای واضح و بی معنی بیان می کنند.

Wear protective gloves when handling chemicals

هنگام کار با مواد شیمیایی از دستکش محافظ استفاده کنید.

Report any suspicious activity to your supervisor immediately

هر گونه فعالیت مشکوک را فوراً به سرپرست خود گزارش دهید.”

در هر یک از این زمینه‌ها، جملات امری با ارائه دستورالعمل‌های مستقیم، ایجاد قوانین و تضمین ایمنی یا کارایی در فعالیت‌های مختلف، هدفی کاربردی دارند.

اشتباهات رایج و نکاتی برای استفاده از جملات امری

در حالی که جملات ضروری برای ارائه دستورالعمل‌ها یا دستورات واضح مفید هستند، ضروری است که از آنها به طور متفکرانه استفاده کنید تا بیش از حد دستوری به نظر نرسید، به خصوص در محیط های رسمی. در اینجا اشتباهات و نکات رایج برای کمک به تعادل بین استحکام و ادب آورده شده است:

1. اجتناب از دستور بیش از حد

جملات امری ممکن است گاهی اوقات بسیار دستوری ظاهر شوند، به خصوص در موقعیت های حرفه ای یا رسمی. عبارت‌های امری با لحنی ملایم‌تر می‌تواند از گستاخی ناخواسته جلوگیری کند.

خیلی دستوری:

Send me the report by noon

گزارش را تا ظهر برای من ارسال کنید.

جایگزین مودبانه:

Please send me the report by noon

لطفا تا ظهر گزارش را برای من ارسال کنید.

2. اطمینان حاصل کنید که لحن با زمینه مطابقت دارد

لحن یک جمله امری باید متناسب با رابطه و محیط باشد. در حالی که یک فرمان قوی ممکن است در شرایط اضطراری یا اضطراری کار کند، رویکرد نرم‌تر معمولاً برای درخواست‌های روزمره بهتر است.

معمولی:

Take a seat

بشین. (با دوستان یا خانواده خوب است)

رسمی:

Could you please take a seat?

میشود لطفا بنشینید؟” (در یک محیط حرفه ای مناسب تر است)

3. نکاتی برای متعادل کردن امر با ادب

برای نرم کردن درخواست ها، “please/ لطفا” یا “kindly” را اضافه کنید، و باعث می شود که آنها بدون از دست دادن وضوح، مؤدبانه تر به نظر برسند.

Please handle this document with care

لطفاً با این سند با احتیاط رفتار کنید.

Kindly submit your feedback by the end of the week

لطفا نظرات خود را تا پایان هفته ارسال کنید.”

از دستورات غیر مستقیم با قاب بندی درخواست به عنوان پیشنهاد یا توصیه استفاده کنید. این می تواند هنگام صدور دستورات به همتایان یا در نقش های روبه رو مشتری مفید باشد.

You might want to double-check the details before submitting

شما ممکن است بخواهید قبل از ارسال، جزئیات را دوباره بررسی کنید.”

It would be great if everyone could arrive on time for the meeting

اگر همه بتوانند به موقع برای جلسه بیایند عالی خواهد بود.”

با تنظیم لحن و استفاده از زبان مؤدبانه، جملات امری می توانند در عین مودب بودن و مناسب بودن برای تنظیمات مختلف مؤثر باقی بمانند.

سخن پایانی

جملات امری بخش اساسی ارتباط انگلیسی هستند که به گویندگان و نویسندگان اجازه می‌دهند تا دستورات را صادر کنند، دستورالعمل‌ها را ارائه کنند و اقدامات را به طور مؤثر هدایت کنند. جملات امری نقش اساسی در شفاف و مستقیم کردن ارتباط دارند، چه در حال ارائه دستورالعمل، آموزش قوانین، یا اطمینان از ایمنی باشید. گویندگان و نویسندگان با درک نحوه شکل‌گیری و ساخت لحن جملات امری برای تناسب با موقعیت، می‌توانند دستورالعمل‌ها را به طور مؤثر و محترمانه به دیگران منتقل کنند.

برای بهبود تسلط بر جملات امری، ساخت آنها را در زمینه های مختلف تمرین کنید. سعی کنید دستورالعمل‌ها، درخواست‌های مؤدبانه یا دستورات فوری را شکل دهید و نکاتی را که در اینجا مورد بحث قرار گرفته‌اند در نظر داشته باشید. با تمرین منظم، در استفاده مناسب و موثر از الزامات در تمام زمینه های ارتباطی مهارت بیشتری خواهید داشت.

سوالات متداول

بیشتر بخوانید: یادگیری clause ها در زبان انگلیسی

بیشتر بخوانید: آشنایی با حالات در زبان انگلیسی

منابع:

linguapress | learnenglishkids.britishcouncil | grammarly | dictionary.cambridge