اگرچه تنوع زیادی در زبان انگلیسی وجود دارد، اما انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی دو تنوع مهم و مطرح هستند که در اکثر برنامه‌های آموزشی EFL/ESL (انگلیسی به عنوان یک زبان خارجی/ دوم) بیشتر از هر تنوع دیگری تدریس می‌شوند. به طور کلی، این توافق صورت گرفته شده است که هیچ‌کدام از این دو نوع انگلیسی، نسخه بهتر، صحیح‌تر یا کامل‌تر از دیگری نیستند؛ اما قطعا در استفاده از هر کدام از آنها ترجیحاتی وجود دارد. سه تفاوت اصلی انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی به شرح زیر است:
- تلفظ: تفاوت در تلفظ در دو سطح حروف مصوت و صامت دیده میشود و استرس و لحن را هم شامل میشود.
- واژگان: تفاوت در اسمها و فعلها و به ویژه در استفاده از افعال عبارتی و اسامی ابزار یا اشیای خاص دیده میشود.
- املا: تفاوت به طور کلی در پیشوندها و پسوندهای خاصی دیده میشود.
مهم‌ترین قاعده کلی درباره این دو نوع انگلیسی این است که در استفاده از آنها ثابت قدم باشید و همیشه از یک نوع استفاده کنید. مثلا تصمیم نگیرید شنبه انگلیسی را با لهجه آمریکایی و یکشنبه را با لهجه بریتانیایی صحبت کنید. اگر تصمیم گرفتید انگلیسی آمریکایی صحبت کنید، همیشه از همان استفاده کنید. میوه و مزه آن باید یکی باشد. نمی‌شود پرتقال بخورید و انتظار مزه گیلاس داشته باشید! البته همیشه پیروی از این قانون ساده یا امکان‌پذیر نیست. راهنمایی که در این مقاله در اختیار شما قرار می‌دهیم، تفاوت‌های اصلی و مهم این دو نوع انگلیسی را برای شما بیان می‌کند و کمک می‌کند راحت‌تر و بهتر یکی از این دو نوع را انتخاب کنید.
دوره های آموزش زبان انگلیسی |
|
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان |
تفاوت‌های عمده دستور زبان
تفاوت‌های گرامری بسیاری بین انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی وجود دارد. قطعا کلماتی که در زمان‌های مختلف استفاده می‌کنیم متفاوت است. با این حال، اگر بخواهیم کلی صحبت کنیم، در هر دو نوع انگلیسی، از قوانین گرامری مشابهی استفاده میشود. با این وجود، تفاوت‌های زیادی وجود دارد.
استفاده از حال کامل
در انگلیسی بریتانیایی، حال کامل برای بیان عملی استفاده میشود که اخیرا اتفاق افتاده است و اثر آن تا زمان حال ادامه دارد. برای مثال:
I’ve lost my key. Can you help me look for it?
در زبان انگلیسی آمریکایی، جمله زیر هم می‌تواند درست باشد:
I lost my key. Can you help me look for it?
در انگلیسی بریتانیایی، جمله بالا غلط است. با این حال، هر دو جمله در انگلیسی معیار آمریکایی درست و قابل قبول است. تفاوت‌های دیگر شامل استفاده از وجه حال کامل در انگلیسی بریتانیایی و وجه گذشته ساده در انگلیسی آمریکایی است که کلماتی مثل already، just و yet را شامل میشود.
انگلیسی بریتانیایی:
I’ve just had lunch
I’ve already seen that film
Have you finished your homework yet?
انگلیسی آمریکایی:
I just had lunch OR I’ve just had lunch
I’ve already seen that film OR I already saw that film.
Have you finished your homework yet? OR Did you finish your homework yet?
دو حالت برای بیان مالکیت
در زبان انگلیسی دو حالت برای بیان مالکیت وجود دارد: have یا have got
Do you have a car?
Have you got a car?
He hasn’t got any friends.
He doesn’t have any friends.
She has a beautiful new home.
She’s got a beautiful new home.
در حالی که استفاده از هر دو حالت درست است و در هر دو زبان انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی قابل قبول است، استفاده از have got (have you got, he hasn’t got) در انگلیسی بریتانیایی رایج‌تر است؛ در حالیکه بیشتر بومیان آمریکایی از (have (do you have, he doesn’t have استفاده می‌کنند.
دوره های آنلاین آموزش زبان انگلیسی |
|
| دوره آنلاین | آموزش آنلاین زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره آنلاین | آموزش آنلاین زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره آنلاین | آموزش آنلاین زبان انگلیسی برای بزرگسالان |
فعل Get
قسمت سوم فعل get در انگلیسی آمریکایی gotten است.
انگلیسی آمریکایی:
He’s gotten much better at playing tennis.
انگلیسی بریتانیایی:
He’s got much better at playing tennis.
فعل “have got” عمدتا در انگلیسی بریتانیایی استفاده میشود تا نشان بدهد “have” به معنی مالکیت است. عجیب است که در ایالات متحده آمریکا هم مردم از قسمت سوم “got” به جای “gotten” استفاده می‌کنند! آمریکایی‌ها از “have got to” و برای نشان دادن مسئولیت‌ها و به معنای “have to” هم استفاده می‌کنند.
I’ve got to work tomorrow.
I’ve got three friends in Dallas.
واژگان
بزرگ‌ترین تفاوت بین انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی در انتخاب واژگان است. بعضی کلمات در دو گونه انگلیسی، معانی متفاوتی دارند. برای مثال:
Mean: (American English – angry, bad humored, British English – not generous, tight-fisted)
American English: Don’t be so mean to your sister!
British English: She’s so mean she won’t even pay for a cup of tea.
مثال‌های زیاد دیگری هم وجود دارند (آنقدر زیاد که نمی‌شود در این مقاله گنجاند). اگر تفاوتی در کاربرد آنها وجود داشته باشد، دیکشنری‌ای که از آن استفاده می‌کنید این تفاوت‌های معنایی را گوشزد می‌کند. بسیاری از واژگان هم در یک حالت استفاده می‌شوند و شکل دومی برای آنها وجود ندارد. یکی از بهترین نمونه‌هایی که می‌توان برای این مورد مثال زد، اصطلاحات فنی است که برای خودرو استفاده میشود.
American English – hood / British English – bonnet
American English – trunk / British English – boot
American English – truck / British English – lorry
املا/هجی کلمات
در ادامه بعضی از تفاوت‌های عمده املا و دیکته بین انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی را با هم مرور می‌کنیم:
نمونه‌هایی از کلمه‌هایی که در آمریکایی به – or و در بریتانیایی با – our ختم می‌شوند:
Color/colour
Humor/humour
Flavor/flavour
نمونه‌های از کلمه‌هایی که در آمریکایی به – ize و در بریتانیایی به – ise ختم می‌شوند:
Recognize/recognise
Patronize/patronise
بهترین راه برای اینکه مطمئن شوید به طور پیوسته از املای یکی از این دو گونه استفاده می‌کنید، این است که از ابزار چک کردن استفاده کنید که روی مایکروسافت ورد قابل نصب است و می‌توانید در آن انگلیسی آمریکایی یا بریتانیایی را انتخاب کنید.
بیشتر بخوانید:هشت تکنیک برای درک تفاوت گرامر British و American
دوره های خصوصی آموزش زبان انگلیسی |
|
| دوره خصوصی | آموزش خصوصی زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره خصوصی | آموزش خصوصی زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره خصوصی | آموزش خصوصی زبان انگلیسی برای بزرگسالان |
| دوره خصوصی آنلاین | آموزش خصوصی آنلاین زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره خصوصی آنلاین | آموزش خصوصی آنلاین زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره خصوصی آنلاین | آموزش خصوصی آنلاین انگلیسی برای بزرگسالان |
نظر خود را با ما در میان بزارید