یکی از مهم‌ترین مسائلی که در آموزش گرامر انگلیسی مطرح میشود و بسیاری از افراد معمولا مرتکب اشتباهاتی در این زمینه می‌شوند استفاده از جملات شرطی در زبان انگلیسی است. ما انواع مختلفی از جملات شرطی را در گرامر زبان انگلیسی داریم که هریک از این جملات دارای کاربردها و خصوصیات مخصوص به خود هستند و به همین علت نیز شما برای اینکه بتوانید به شکل مناسبی از آنها استفاده کنید حتما باید با گرامر آنها آشنا شده و نحوه استفاده درست از آنها را بیاموزید. یکی از انواع این جملات، جملات شرطی نوع اول در گرامر انگلیسی هستند. آشنایی با نحوه درست استفاده از این جملات به شما کمک خواهد کرد تا بتوانید جملات بهتر و قوی‌تری را ایجاد کرده و مکالمات بهتری را به زبان انگلیسی داشته باشید.
جملات شرطی که به آنها «if-clause» نیز گفته می شود، جملاتی هستند که یک شرط و نتیجه احتمالی آن را بیان می کنند. آنها معمولاً از دو بخش تشکیل می شوند: شرط (معرفی شده توسط “if- اگر”) و نتیجه. این جملات برای بحث در مورد موقعیت‌های واقعی یا فرضی و نتایج آنها استفاده می‌شوند، و آنها را به یکی از جنبه‌های ضروری دستور زبان انگلیسی برای انتقال روابط علت و معلولی تبدیل میکند. جملات شرطی به بحث در مورد احتمالات، پیش بینی رویدادهای آینده، ارائه مشاوره و تصور سناریوهای مختلف کمک می کنند. اگرچه جملات شرطی انواع مختلفی دارند اما در این مقاله میخواهیم به جملات شرطی نوع اول بپردازیم.
ما در این بخش از آموزش زبان انگلیسی قصد داریم کمی بیشتر درباره این جملات شرطی صحبت کرده و نکات مهم و کاربردی را در این زمینه در اختیار شما قرار دهیم. پس اگر شما هم علاقه‌مند به داشتن اطلاعات بیشتر در این زمینه هستید پیشنهاد می‌کنیم حتما ادامه این مطلب را بادقت مطالعه کنید.
آشنایی با جملات شرطی نوع اول در گرامر زبان انگلیسی
پیش از هر چیز اجازه دهید تا در اولین بخش از این آموزش گرامر انگلیسی درباره تعریف شرط نوع اول صحبت کرده و نکاتی را بیان کنیم. جملات شرطی نوع اول که امروزه با نام if-clause نیز شناخته می‌شوند برای صحبت درباره اقدامات آتی و آینده مورداستفاده قرار می‌گیرند که فقط به‌شرط تحقق یک شرط خاص انجام میشود و این شرط نیز معمولا بعد از if می‌آید. این نوع جملات شرطی در زبان انگلیسی با نام شرط واقعی نیز شناخته می‌شوند؛ چراکه به احتمالات واقع‌بینانه اشاره دارند و در چنین شرایطی مورداستفاده قرار می‌گیرند. یک نکته بسیار مهم که باید درباره این جملات شرطی بدانید این است که شما میتوانید از unless شرطی، as long as و provided that نیز به‌جای if در این جملات استفاده کنید و محدودیتی از این نظر برای شما وجود نخواهد داشت. بااین‌حال نباید فراموش کنید که استفاده از if در جملات رایجی که در زبان انگلیسی وجود دارند بیشتر و رایج‌تر است.
اهمیت جملات شرطی در گرامر زبان انگلیسی
جملات شرطی نقش مهمی در دستور زبان انگلیسی ایفا میکنند و به سخنرانان اجازه می‌دهند موقعیت‌های مختلف و نتایج احتمالی آنها را بیان کنند. آنها به چند دلیل ضروری هستند:
1. بیان حالات واقعی و فرضی/ Expressing Real and Hypothetical Situations:
جملات شرطی به انتقال سناریوهای واقعی و خیالی کمک می کنند. آنها می توانند وقایع واقعی که احتمال وقوع آنها وجود دارد و همچنین موقعیت های حدس و گمان یا غیرممکن را توصیف کنند.
2. بحث در مورد احتمالات و احتمالات/ Discussing Possibilities and Probabilities:
آنها سخنرانان را قادر می سازند تا در مورد آنچه ممکن است در آینده بر اساس شرایط خاص اتفاق بیفتد صحبت کنند. به عنوان مثال:
If you study hard, you will pass the exam
اگر به سختی درس بخوانید، در امتحان موفق خواهید شد/ یک رویداد احتمالی آینده را مورد بحث قرار می دهد.
3. ارائه مشاوره و پیشنهادات/ Giving Advice and Suggestions:
از شرط ها برای ارائه مشاوره یا پیشنهاد استفاده می شود.
به عنوان مثال:
If you want to succeed, you should work hard
اگر می خواهید موفق شوید، باید سخت کار کنید” یک توصیه بر اساس یک شرط ارائه می دهد.
4. پیش بینی کردن/ Making Predictions:
برای پیش بینی رویدادهای آینده مفید هستند.
به عنوان مثال:
If it rains tomorrow, the picnic will be canceled
اگر فردا باران ببارد، پیک نیک لغو می شود / نتیجه ای را بر اساس شرایط آینده پیش بینی می کند.
5. توضیح علل و آثار/ Explaining Causes and Effects:
جملات شرطی به وضوح روابط علت و معلولی را ترسیم می کنند.
به عنوان مثال:
If you mix red and blue, you get purple
اگر شما قرمز و آبی را مخلوط کنید، بنفش خواهید داشت/ نتیجه مخلوط کردن رنگ ها را توضیح می دهد.
6. ایجاد سناریوهای فرضی/ Creating Hypothetical Scenarios:
آنها به تصور سناریوهای مختلف و نتایج بالقوه آنها کمک می کنند که به ویژه در داستان گویی، برنامه ریزی و حل مسئله مفید است.
به عنوان مثال:
If I won the lottery, I would travel the world
اگر در لاتاری برنده می شدم، به جهان سفر می کردم” یک موقعیت خیالی ایجاد می کند.
7. ارائه شرایط برای اقدامات/ Providing Conditions for Actions:
آنها شرایطی را برای اعمال یا رویدادهای خاص تعیین می کنند و آنها را برای ساختاربندی بحث ها و مذاکرات ضروری می کنند.
برای مثال:
If I won the lottery, I would travel the world
اگر مهلت مقرر را رعایت کنید، پاداش دریافت خواهید کرد/ شرطی را برای دریافت پاداش تعیین می کند.
درک و استفاده از جملات شرطی به طور مؤثری ارتباط را تقویت می کند و به سخنرانان اجازه می دهد ایده های پیچیده را بیان کنند، نتایج را پیش بینی کنند و سناریوهای مختلف را به طور واضح و منطقی مورد بحث قرار دهند. این باعث می شود که آنها جزء اساسی گرامر انگلیسی هم برای مکالمه روزمره و هم برای ارتباطات رسمی باشند. بی شک شرکت در کلاس زبان انگلیسی و تعامل با سایر زبان آموزان این امکان را برای شما فراهم میکند که این گرامر کاربردی را در مکالمات روزمره خود گنجانیده و بدون اشتباه از آن استفاده کنید.
دوره های آموزش زبان انگلیسی |
|
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان |
مروری کلی بر انواع جملات شرطی
در دستور زبان انگلیسی، چهار نوع اصلی از جمله های شرطی وجود دارد که هر کدام هدف متفاوتی را دنبال می کنند و درجات مختلفی از امکان و چارچوب های زمانی را بیان می کنند. در اینجا یک مرور مختصر از هر نوع آورده شده است:
| type | structure | کاربرد | example |
| Zero- نوع صفر | If+ simple present, simple present | برای بیان حقایق کلی، حقایق علمی و موقعیت هایی استفاده می شود که در صورت تحقق شرط همیشه صادق هستند. | If you heat water to 100 degrees Celsius, it boils. “اگر آب را 100 درجه سانتیگراد گرم کنید، می جوشد.” |
| One- نوع اول | If + present simple, will + base verb | برای صحبت در مورد موقعیت های واقعی و احتمالی در آینده استفاده می شود. | If it rains tomorrow, we will cancel the picnic. اگر فردا باران ببارد، پیک نیک را لغو می کنیم. |
| Two- نوع دوم | If + past simple, would + base verb | برای بحث در مورد موقعیت های فرضی یا بعید در حال یا آینده استفاده می شود. | If I won the lottery, I would travel the world. اگر در لاتاری برنده می شدم، دنیا را سفر می کردم. |
| Three- نوع سوم | If + past perfect, would have + p.p | برای صحبت در مورد موقعیت های فرضی در گذشته و نتایج احتمالی آنها استفاده می شود. | If I had studied harder, I would have passed the exam. اگر بیشتر درس خوانده بودم، امتحانم را قبول میشدم. |
همه چیز در مورد جملات شرطی نوع اول
شرطی نوع اول برای توصیف موقعیت های واقعی و ممکن در آینده استفاده می شود. این جملات در مورد نتایجی صحبت می کنند که در صورت برآورده شدن یک شرط ممکن است اتفاق بیفتد.
ساختار شرط اول
شرط اول از ساختار خاصی پیروی می کند:
– if- clause (بند شرط): اگر + حال ساده
– Main Clause (بند نتیجه): will + فعل پایه
| Main clause– بند نتیجه | If clause– بند شرط |
| Will + base form of the verb | If + simple present |
مثال:
If it rains, we will cancel the picnic
اگر باران ببارد، پیک نیک را لغو می کنیم.
در این جمله:
– «if it rains,/ اگر ببارد» بند شرط ( if-clause) است.
– ” We will cancel the picnic / ما پیک نیک را لغو خواهیم کرد” بند نتیجه ( Main Clause) است.
کاربرد در جمله
جملات شرطی نوع اول برای بیان موقعیت هایی استفاده می شود که شرایط واقع بینانه و احتمال وقوع در آینده است. معمولاً برای موارد زیر استفاده می شود:
– پیش بینی ها/ Predictions: برای پیش بینی اینکه در صورت تحقق یک شرط خاص چه اتفاقی خواهد افتاد.
مثال:
If you study hard, you will pass the exam
اگر سخت درس بخوانی، در امتحان موفق می شوی.”
– وعده/ Promises: قول دادن بر اساس شرایط خاص.
مثال:
If you come to the party, I will introduce you to my friends
اگر به مهمانی بیائی، تو را به دوستانم معرفی می کنم.
– پیشنهادات / Offers and Suggestions: برای ارائه پیشنهادات یا ارائه پیشنهادات مشروط به یک شرط.
مثال:
If you need help, I will be there for you
اگر به کمک نیاز دارید، من در کنار شما خواهم بود.
– هشدارها و تهدیدها/ Warnings and Threats: برای دادن هشدار یا تهدید در مورد رویدادهای احتمالی آینده.
مثال:
If you don’t stop misbehaving, you will be grounded
اگر از بدرفتاری دست برندارید، تنبیه می شوید.
نمونه هایی از جملات شرطی نوع اول
از طریق مثال های ذیل، کاربرد های مختلف جملات شرطی نوع اول نشان داده شده اند:
1. جمله مثبت/ Positive Sentence:
” If she works late, she will miss the last bus. اگر تا دیر وقت کار کند، اتوبوس آخر را از دست خواهد داد.”
شرایط: ” If she works late / اگر او دیر کار کند”
نتیجه: ” She will miss the last bus / او آخرین اتوبوس را از دست خواهد داد”
2. جمله منفی/ Negative Sentence:
” If you don’t hurry, you will miss the train / اگر عجله نکنی، قطار را از دست می دهی.”
شرط: ” If you don’t hurry / اگر عجله نکنی”
نتیجه: ” You will miss the train / قطار را از دست خواهی داد”
3. سوال/ Question:
” What will you do if you get the job? / اگر کار را به دست آورید چه کار می کنید؟”
شرایط: ” If you get the job / اگر کار را بدست آورید”
نتیجه: ” What will you do / چه کار خواهی کرد؟”
متغیرها در بند نتیجه ( Main Clause):
در حالی که “will” رایج‌ترین فعل modalی است که در بند اصلی شرطی‌های نوع 1 استفاده میشود، گزینه‌های دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند تغییرات ظریفی در معنا اضافه کنند:
Can: این نشان دهنده احتمال/ possibility در نتیجه است.
مثال:
If you study extra hard, you “can” ace the exam
اگر به سختی بیشتر مطالعه کنید، “می توانید” امتحان را عالی قبول شوید.” (تضمین نمی شود، اما مطالعه دقیق احتمال را افزایش می دهد)
May: این نشان دهنده **عدم قطعیت/ uncertainty** یا نتیجه کمتر احتمالی در مقایسه با “will” است.
مثال:
If we leave early, we “may” avoid traffic
اگر زودتر حرکت کنیم، “ممکن است” بتوانیم از ترافیک اجتناب کنیم.” (احتمالی وجود دارد که از آن اجتناب کنیم، اما مطمئن نیستیم)
Might: مشابه “May”، “Might” **عدم قطعیت/ uncertainty** را بیان می کند، اما می تواند احتمال دورتری را نیز بیان کند.
مثال:
If you win the lottery, you “might” travel the world
اگر در قرعه کشی برنده شوید، “ممکن است” به دور دنیا سفر کنید.” (شانس برنده شدن کم است، اما نتیجه هنوز ممکن است)
Should: این نشان دهنده یک **recommendation** یا ** advice** بر اساس شرایط است.
مثال:
If you’re feeling overwhelmed, you “should” take a break
اگر احساس می کنید خسته هستید، “باید” استراحت کنید.” (یک راه حل پیشنهادی استراحت است)
یادآوری
- انتخاب فعل Modal به معنای مورد نظر و میزان اطمینانی که می خواهید منتقل کنید بستگی دارد.
- “will” رایج ترین انتخاب برای پیش بینی روشن و قوی در مورد نتیجه آینده است.
موارد خاص
- گاهی اوقات، ساختارهای دیگر می توانند در بند شرط “if-clause” جایگزین شوند:
استفاده از “unless” (که به معنای “اگر نه”):** ” Unless you hurry, you will miss the bus. اگر عجله نکنید، اتوبوس را از دست خواهید داد.”
- توجه لازم: با هدف حفظ روانی متن، ترجمه فارسی if و unless در جملات شرطی نوع اول یکی است.
- جملات امری/ imperative sentences: این جملات یک **فرمان یا دستور** می دهند که به شرط موجود در بند “if- clause” بستگی دارد.
در اینجا چند نمونه آورده شده است:
If you see John, tell him to call me.
اگر جان را دیدید به او بگویید که با من تماس بگیرد. (دستورالعمل گفتن به جان برای تماس گرفتن بستگی به دیدن او دارد)
If it starts raining, bring the laundry inside.
اگر شروع به باریدن کرد، لباس های شسته شده را داخل بیاورید. (دستورالعمل آوردن لباس ها بستگی به وقوع بارندگی دارد)
If you finish your homework early, watch some TV.
اگر تکالیف خود را زود تمام کردید، کمی تلویزیون تماشا کنید. (مجوز تماشای تلویزیون بستگی به اتمام تکالیف دارد)
نکات قابل تامل:
استفاده از دستورات، لحن “مستقیم/ direct” و “عمل محور/ action-oriented” بیشتری به جمله اضافه می کند.
امر باید به طور منطقی به شرط موجود در بند «اگر» متصل شود.
هنگام استفاده از دستورات، حواستان به زمینه و اینکه با چه کسی صحبت می‌کنید، باشید، زیرا گاهی اوقات ممکن است به نظر رئیس‌جمهور بیایند.
در اینجا یک مثال برای نشان دادن تفاوت وجود دارد:
شرطی نوع اول با will: If you finish your homework early, “you will” have time to watch TV
اگر تکالیف خود را زودتر تمام کنید، “وقت خواهید داشت” تلویزیون تماشا کنید. (پیش بینی)
شرط نوع اول با جملات امری imperatives: If you finish your homework early, watch some TV
اگر تکالیف خود را زود تمام کردید، “تلویزیون تماشا کنید!” (دستورالعمل/اجازه)
علاوه بر این، در اینجا برخی از تغییرات کمتر رایج دیگری وجود دارد که ممکن است با آنها روبرو شوید:
Present Subjunctive: در گفتار روزمره نادر است، اما می تواند در زمینه های رسمی برای بیان یک پیشنهاد یا توصیه بر اساس شرایط استفاده شود.
مثال:
If it be your will, Your Majesty, perhaps we should postpone the meeting
اعلیحضرت اگر نظر شما چنین باشد، احتمالاً باید جلسه را به تعویق بیندازیم. (پیشنهاد رسمی)
چه زمانی می‌توانیم از جملات شرطی نوع اول در زبان انگلیسی استفاده کنیم؟
احتمالا یکی از مهم‌ترین سوالاتی که در خصوص جملات شرطی نوع اول برای شما هم به وجود آمده این است که چه زمانی می‌توانیم از جملات شرطی نوع اول در این زبان استفاده کنیم؟ برای پاسخ‌دادن به این سوال باید در نظر داشته باشید که جملات شرطی نوع اول برای بیان پیامد یک احتمال واقعی در آینده یا در برخی از مواقع در حال حاضر مورداستفاده قرار می‌گیرند. مثلا جمله زیر را در نظر بگیرید:
If I miss the train, I’ll take the next one.
اگر قطار را از دست بدهم، قطار بعدی را سوار میشوم.
دقت داشته باشید که در اینجا 50 درصد احتمال دارد که قسمت اول جمله (عملی که پس از if آمده است) اتفاق بیفتد. حال اگر قسمت اول اتفاق بیفتد قسمت دوم نیز به‌صورت 100 درصد قطعی اتفاق خواهد افتاد. زمانی که چنین شرایطی در جملات شما وجود داشته باشند شما میتوانید از جملات شرطی نوع اول استفاده کنید تا بتوانید چنین شرطی را بیان کنید.
نحوه ساخت جملات شرطی نوع اول
قانون اولی که در این بخش از آموزش گرامر انگلیسی برای ساخت جملات شرطی نوع اول وجود دارد استفاده از if و زمان آینده است. برای اینکه به شکل بهتری این مفهوم را درک کنید ساختار زیر را در نظر بگیرید:
If + present simple, will/won’t + verb.
مثال‌های زیر را مشاهده کنید که با استفاده از این ساختار تشکیل شده‌اند:
If I pass this exam, I’ll celebrate.
اگر در این امتحان موفق شوم، جشن می‌گیرد.
If I pass this exam, I won’t have to do it again.
اگر در این امتحان قبول شوم، دیگر مجبور نخواهم شد که در آن شرکت کنم.
نکته بسیار مهمی که در این زمینه وجود دارد این است که مانند تمامی انواع جملات شرطی می‌توانیم این ساختار را نیز معکوس کنیم. ساختار زیر را در نظر بگیرید:
Will + verb if + present simple.
برای درک هرچه بهتر این ساختار میتوانید مثال‌های زیر را مشاهده کنید:
I’ll celebrate if I pass this exam.
اگر در این امتحان موفق شوم جشن می‌گیرم.
I won’t have to do this exam again if I pass it.
دیگر مجبور نخواهم شد در این امتحان شرکت کنم اگر در آن قبول شوم.
استفاده از فعل امری در بخش دوم جمله
یکی دیگر از قوانین بسیار کاربردی که برای ایجاد جملات شرطی نوع اول در آموزش گرامر انگلیسی دارد استفاده از افعال امری در بخش دوم جمله است. این ساختار بسیار مشابه ساختار قبلی است و تنها تفاوت آن در این است که در بخش دوم جمله به‌جای فعل عادی از فعل امری استفاده می‌کنید. برای درک هرچه بهتر این موضوع به شما پیشنهاد می‌کنیم مثال زیر را مشاهده کرده و توضیحات آن را مطالعه کنید:
If you have any further questions, don’t hesitate to contact me later.
اگر سوال دیگری دارید، دریغ نکنید و بعدا با من تماس بگیرید.
همان‌طور که مشاهده می‌کنید بخش مربوط به if حاوی زمان حال است و این در حالی است که در بخش دوم از فعل امری استفاده شده است.
صحبت درباره پیامدهای آینده با جملات شرطی نوع اول
یکی از مهم‌ترین کاربردهای جملات شرطی نوع اول در آموزش گرامر انگلیسی استفاده از آنها به‌منظور صحبت درباره پیامدهای آینده است. برای اینکه به شکل بهتری این موضوع را درک کنید مثال زیر را بادقت مطالعه کنید:
If I take this job, I will not have time for my hobbies.
اگر این شغل را بپذیرم، زمانی برای سرگرمی‌هایم نخواهم داشت.
همان‌طور که مشاهده می‌کنید بخش دوم جمله به این منظور مورداستفاده قرار می‌گیرد که توصیفی در خصوص آنچه که پس از پذیرش شغل اتفاق می‌افتد ارائه دهد.
صحبت درباره هشدارها و تهدیدها
یکی از مهم‌ترین کاربردهای جملات شرطی نوع اول استفاده از این جملات برای ساخت جملات هشداری و تهدیدی است. شما میتوانید با استفاده از ساختاری که معرفی کردیم به‌راحتی هشدار دهید. برای اینکه به شکل بهتری این موضوع را درک کنید به شما پیشنهاد می‌کنیم مثال زیر و توضیحات مربوط به آن را بادقت مطالعه کنید:
If you don’t accept this offer, you will miss an opportunity to grow as a specialist.
اگر این پیشنهاد را نپذیرید، فرصتی را برای رشد به‌عنوان یک متخصص از دست خواهید داد.
همان‌طور که مشاهده می‌کنید از جمله شرط نوع اول به‌منظور هشداردادن درباره عواقب رد یک پیشنهاد شغلی خاص استفاده میشود.
استفاده از جملات شرط نوع اول برای مذاکره
از دیگر کاربردهای بسیار مهمی که جملات شرط نوع اول در آموزش گرامر انگلیسی و زبان انگلیسی دارند استفاده از این جملات به‌منظور مذاکره‌کردن است. برای درک هرچه بهتر این موضوع مثال زیر و توضیحات مربوط به آن را مطالعه کنید:
I will accept the job if you ensure regular workshops and provide more vacation days.
اگر نسبت به کارگاه‌های منظم اطمینان حاصل کرده و روزهای تعطیل بیشتری را فراهم کنید، کار را می‌پذیرم.
همان‌طور که در این جمله نیز مشاهده می‌کنید جملات شرط نوع اول به‌منظور مذاکره در مورد شرایطی که بر اساس آن یک پیشنهاد شغلی پذیرفته میشود مورداستفاده قرار گرفته است. پس به‌طورکلی زمانی که قصد مذاکره‌کردن درباره موضوع خاصی دارید نیز میتوانید از جملات شرطی نوع اول استفاده کنید.
صحبت درباره خرافات با استفاده از جملات شرط نوع اول
در این بخش از آموزش گرامر انگلیسی قصد داریم درباره یکی دیگر از کاربردهای بسیار مهم جملات شرطی نوع اول صحبت کنیم که کاربرد آنها در بیان خرافات است. شما میتوانید از این جملات شرطی به‌منظور صحبت‌کردن درباره خرافات استفاده کنید. برای درک بهتر این موضوع مثال زیر را مشاهده کنید:
If you find a penny and pick it up, all day long you’ll have good luck.
اگر یک سکه پیدا کنید و آن را بردارید در طول روز موفق خواهید بود.
قانون شرط نوع اول در مقایسه با قانون شرط نوع صفر
در بخش‌های قبلی درباره انواع کاربردهای مختلفی که جملات شرطی نوع اول دارند صحبت کرده و اطلاعاتی را دراین‌خصوص در اختیار شما قرار دادیم. حال در این بخش و بخش‌های بعدی قصد داریم به مقایسه این نوع جملات شرطی با سایر انواع جملات شرطی که در آموزش گرامر انگلیسی به آنها پرداخته میشود صحبت کرده و نکاتی را در این زمینه بیان کنیم. در اولین بخش اجازه دهید تا به مقایسه این نوع جملات شرطی با جملات شرطی نوع صفر بپردازیم.
جملات شرطی نوع اول یک موقعیت خاص را توصیف میکنند و این در حالی است که جملات شرطی نوع صفر معمولا توصیف‌کننده اتفاقی هستند که به‌طورکلی اتفاق افتاده است و در واقع یک توصیف‌کننده کلی از اتفاقی که افتاده هستند.
جمله شرط نوع اول:
If I have time, I’ll finish that letter.
اگر وقت داشته باشم آن نامه را تمام می‌کنم.
همان‌طور که مشاهده می‌کنید این یک مسئله خاص درباره یک شخص است. حال مثال زیر را در نظر بگیرید:
جمله شرط نوع صفر:
If it rains, the grass gets wet.
اگر باران ببارد، علف‌ها خیس می‌شوند.
مشاهده می‌کنید که در جمله شرطی نوع سفر یک مسئله کلی بیان شده است. در واقع بعد از شرط if مسئله‌ای بیان شده است که به‌صورت کلی در همه‌جا درست است و یک حقیقت کاملا رایج و کلی است.
جملات شرط نوع اول در مقایسه با جملات شرط نوع دوم
جملات شرطی نوع اول چیزهایی را توصیف میکنند که گوینده فکر میکند احتمال وقوع آنها در آینده وجود دارد و این در حالی است که جملات شرط نوع دوم در مورد چیزهایی صحبت میکند که گوینده فکر میکند واقعا اتفاق نمی‌افتند. در واقع تفاوتی که میان این دو نوع جملات شرطی وجود دارد بیشتر تفاوت ذهنی است و به دیدگاه گوینده بستگی دارد. برای اینکه به شکل بهتری این موضوع را درک کنید میتوانید مثال‌های زیر را به همراه توضیحاتی که درباره آنها ارائه شده است مطالعه کنید:
جمله شرطی نوع اول:
If you don’t hurry, you will miss the train.
اگر عجله نکنید قطار را از دست خواهید داد.
جمله شرطی نوع دوم:
Even if you hurried up, I don’t think we would make it to that train.
حتی اگر عجله می‌کردی، فکر نمی‌کنم به آن قطار برسیم.
همان‌طور که مشاهده می‌کنید در جمله شرطی نوع دوم موضوعی بیان شده است که حالت بعید به خود پیدا کرده و این در حالی است که در جمله شرطی نوع اول یعنی در مثال اول یک مسئله بیان شده که خود گوینده نیز احتمال آن را می‌دهد.
مقایسه میان جملات شرطی نوع اول و جملات شرطی نوع سوم
در آخرین بخش از این آموزش گرامر انگلیسی نیز قصد داریم کمی بیشتر درباره مقایسه میان جملات شرطی نوع اول و نوع سوم صحبت کنیم که این مقایسه نیز می‌تواند نکات جذاب و کاربردی را برای شما به همراه داشته باشد. به‌طورکلی باید بدانید که جملات شرطی نوع سوم درباره موقعیت‌های فرضی در گذشته صحبت میکنند و این یعنی درباره مسائلی که غیرممکن بودند صحبت خواهند کرد. برخلاف جملات شرطی نوع اول و دوم که درباره رویدادهای واقعی یا غیرواقعی آینده صحبت میکنند جملات شرط نوع سوم کاملا درباره گذشته هستند. این تفاوت مهم‌ترین تفاوتی است که میان جملات شرطی نوع اول و نوع سوم در زبان انگلیسی وجود دارد. برای درک هرچه بهتر این موضوع مثال‌های زیر را مشاهده کنید:
جمله شرطی نوع اول:
If he is late again, I will be mad.
اگر باز هم دیر کند، دیوانه میشوم.
جمله شرطی نوع دوم:
If he called you, you could go.
اگر به تو زنگ می‌زد می‌توانستی بروی.
همان‌طور که مشاهده می‌کنید تفاوتی که میان این دو نوع جمله شرطی وجود دارد کاملا مشهود است. اولین جمله درباره مسئله‌ای است که در آینده رخ می‌دهد و جمله دوم درباره مسئله‌ای است که در گذشته اتفاق می‌افتاد.
اشتباهات رایجی که باید از آنها اجتناب کنید
در حالی که جملات شرطی نوع اول ساده به نظر می رسند، یادگیرندگان اغلب اشتباهات رایجی را مرتکب می شوند. در اینجا نحوه شناسایی و اجتناب از آنها آورده شده است:
1. استفاده از “will” در عبارت “if”:
خطا: If I will go to the store, I’ll buy milk/ اگر من به فروشگاه بروم، شیر می خرم.
درست: If I go to the store, I’ll buy milk/ اگر فروشگاه بروم، شیر می خرم.
نکته: به یاد داشته باشید، بند “اگر” در مورد وضعیت حال صحبت می کند، بنابراین از زمان حال ساده استفاده کنید.
2. استفاده از زمانی غیر از “will” در عبارت اصلی:
خطا: If you study hard, you pass the exam/ اگر به سختی درس می خوانید، در امتحان موفق می شوید.
صحیح: If you study hard, you will pass the exam اگر سخت مطالعه کنید، در امتحان قبول خواهید شد.
نکته: بند اصلی در مورد نتیجه آینده صحبت می کند، بنابراین از “will” (یا سایر افعال modal) استفاده می شود.
3. اشتباه گرفتن “اگر” با “وقتی/ when”
خطا: When it rains tomorrow, we’ll stay home / وقتی فردا باران ببارد، ما در خانه می مانیم.
درست: If it rains tomorrow, we’ll stay home. اگر فردا باران ببارد، ما در خانه می مانیم.
نکته: “اگر” یک شرط را معرفی می کند، در حالی که “وقتی/ when” به یک نقطه زمانی خاص اشاره دارد.
آیا واقعا نمیتوان از when به جای if استفاده کرد؟
خیر، به طور کلی نمی توانید از «وقتی/ when» به جای «اگر» در جملات شرطی نوع 1 استفاده کنید. تفاوت های ظریفی بین این دو کلمه در این مفهوم وجود دارد:
اگر: این یک «شرط» را معرفی می کند و نشان می دهد که نتیجه در بند اصلی به این بستگی دارد که آیا شرط موجود در بند “اگر” اتفاق می افتد یا خیر.
وقتی: این به نقطه خاصی در آینده، صرف نظر از هر شرایطی اشاره دارد.
در اینجا یک مثال برای نشان دادن تفاوت آورده شده است:
If I study hard, I will pass the exam / اگر زیاد درس بخوانم، امتحان را قبول میشوم.** (یک شرط وجود دارد – سخت درس خواندن – که بر نتیجه تأثیر می گذارد)
When you study hard, you will likely pass the exam / وقتی به سختی درس می خوانید، احتمالاً امتحان را قبول خواهید کرد.** (نتیجه [گذراندن] احتمالاً در زمانی در آینده اتفاق می افتد که سخت مطالعه کنید، اما لزوماً به این معنی نیست که این اتفاق نخواهد افتاد. اگر سخت مطالعه نکنید)
با این حال، موارد نادری وجود دارد که ممکن است در جمله ای که شبیه شرطی نوع 1 است، از “when” استفاده شود:
وقتی با “همیشه/ always” یا “معمولا/ usually” استفاده می شود:** در اینجا، “وقتی/ when” یک **موقعیت معمولی** را نشان می دهد که منجر به یک نتیجه قابل پیش بینی می شود. این می تواند مشابه نوع 1 مشروط با احتمال قوی باشد.
مثال: When it rains, always the streets flood وقتی باران می بارد، در خیابان ها همیشه سیل جاری میشود. (این یک وضعیت تکراری با یک نتیجه قابل پیش بینی است)
توجه به این نکته مهم است که استفاده از «وقتی» کمتر از «اگر» در شرطی‌های نوع 1 رایج است.
در اینجا چند نکته اضافی برای جلوگیری از اشتباه وجود دارد:
با شروع جملات تمرین کنید/ Practice with sentence starters:
با نوشتن جملات با “اگر” شروع کنید و سپس با افزودن زمان های فعل مناسب و افعال Modal تمرین کنید.
به مفهوم توجه کنید/ Pay attention to context: مفهوم جمله اغلب شما را به سمت زمان فعل صحیح راهنمایی می کند.
از تمرین‌های آنلاین استفاده کنید:
بسیاری از وب‌سایت‌ها تمرین‌های تعاملی را برای کمک به تقویت درک شما از شرط‌های نوع 1 ارائه میکنند.
از بازخورد های مدرسین زبان استفاده کنید:** با شرکت در دوره های آموزش زبان انگلیسی و یا دوره های آموزش گرامر زبان انگلیسی، از بازخورد های ارائه شده توسط مدرسین مجرب استفاده کرده و اشتباهات خود را به حداقل برسانید.
همان‌طور که مشاهده کردید جملات شرطی نوع اول یکی از مهم‌ترین جملات شرطی در آموزش گرامر انگلیسی هستند که باید نحوه استفاده درست از آنها را به‌خوبی بیاموزید؛ چراکه این نوع جملات شرطی دارای کاربردهای بسیار زیادی هستند و در موارد مختلف قابل‌استفاده خواهند بود. اگر شما هم جز آن دسته از افرادی هستید که علاقه‌مند به داشتن اطلاعات بیشتر در زمینه آموزش زبان انگلیسی هستید میتوانید از بخش وبلاگ سایت آموزشگاه زبان ایرانمهر دیدن کرده و از طرف دیگر در دوره‌های برگزار شده توسط این آموزشگاه زبان نیز شرکت کنید که با مناسب‌ترین هزینه و بالاترین کیفیت در اختیار شما قرار دارند.
سخن آخر
در نهایت، جملات شرطی نوع 1، پیش‌بینی‌های آینده در دستور زبان انگلیسی هستند. آنها به شما این امکان را می دهند که با طرح یک شرایط و نتیجه احتمالی آن، در چشم انداز وسیع «چه می شدها/ what ifs» حرکت کنید. اگرچه ساختار ممکن است در ابتدا ساده به نظر برسد، تسلط بر استفاده از افعال modal و تشخیص تغییرات ظریف مانند دستورات و ضوابط می‌تواند ارتباط شما را ارتقا دهد و تفاوت‌های ظریف را اضافه کند. با درک مشکلات رایج مانند خطاهای زمان و تفاوت بین «اگر» و «when»، میتوانید مطمئن شوید که پیام شما واضح است و از سردرگمی جلوگیری میکند. بنابراین، دفعه بعد که در مورد احتمالات پیش رو فکر می کنید، به یاد داشته باشید که شرط های نوع 1 وجود دارند تا شما را با ابزارهای زبانی برای بیان مؤثر آنها مجهز کنند. با شرکت در دوره های آموزش زبان انگلیسی آزموشگاه زبان ایرانمهر و با تمرین و دقت در جزئیات، از این ابزار گرامری با اطمینان و اعتماد به نفس استفاده کنید.
سوالات متداول
شرطی های نوع 1 برای چه مواردی استفاده می شوند؟
از شرط های نوع 1 برای صحبت در مورد “موقعیت های واقعی یا احتمالی در آینده/ real or possible situations in the future” استفاده می شود. آنها یک شرط و نتیجه احتمالی در صورت تحقق آن شرط را توصیف می کنند.
آیا «وقتی/ When» با «اگر» در جملات شرطی نوع 1 قابل تعویض است؟
به طور کلی خیر. «اگر» شرطی را معرفی می کند، در حالی که «وقتی/ when» بدون توجه به شرطی به نقطه خاصی در آینده اشاره دارد. با این حال، “وقتی/ when” را می توان با “همیشه/ always” یا “معمولا/ usually” برای نشان دادن یک موقعیت معمولی با یک نتیجه قابل پیش بینی، مشابه احتمال قوی در یک شرطی نوع 1 استفاده کرد.
چگونه می توانم از بروز اشتباه اجتناب کنم؟
به طور کلی تمرین کردن به شما کمک میکند تا ساختار های مختلف در گرامر زبان انگلیسی را بهتر و با اعتماد به نفس بیشتری استفاده کنید. در مورد جملات شرطی نوع اول، ابتدا بند شرط را نوشته و سپس سعی کنید با توجه به موقعیت های واقعی، این جملات را کامل کنید. در عین حال میتوانید از بازخورد هائی که مدرسین زبان در کلاس های زبان انگلیسی و دوره های آموزش گرامر زبان انگلیسی ارائه میکنند، استفاده کنید و در نهایت از تمرینات آنلاین برای تقویت درک خود استفاده کنید.
بیشتر بخوانید : آموزش گرامر جملات شرطی در زبان انگلیسی
بیشتر بخوانید : جملات شرطی نوع سوم در انگلیسی
نظر خود را با ما در میان بزارید