حالت التزامی به افعالی اشاره دارد که برای توصیف کنشها، رویدادها و موقعیتهای فرضی یا غیرواقعی بکار برده میشوند. این حالت در تقابل با حالت اخباری است که برای توصیف کنشهای و رویدادهای حقیقی و واقعی بکار برده میشود. معمولا از حالت التزامی برای بیان خواستهها و آرزوها استفاده میشود. مضاف بر این، برای بیان فرمانها، پیشنهادات، درخواستها یا بایدها و همچنین نتایج فرضی که وابسته به محقق شدن شرایطی خاص هستند از حالت التزامی فعل استفاده میکنیم.
دوره های آموزش زبان انگلیسی |
|
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان |
نحوه استفاده از حالت التزامی
در زبان انگلیسی برای بیان حالت التزام، شکل خاصی برای افعال در نظر گرفته نشده است. در عوض بسته به معنایی که در نظر گوینده و نویسنده وجود دارد، بایستی فعل را صرف کرد. در ادامه بیشتر با این موضوع و کاربرد حالت التزامی آشنا خواهید شد.
بیان آرزو با حالت التزامی
زمانی که می‌خواهیم آرزویی را بیان کنیم، برای ساخت حالت التزامی، فعل جمله را یک زمان به عقب می‌بریم. به مثال‌های زیر با دقت توجه کنید:
| حالت اخباری: امروز دوشنبه است. باید به سر کار بروم. | Indicative mood: “It’s Monday. I have to go to work.” |
| حالت التزامی: کاش امروز دوشنبه نبود، ای کاش مجبور نبودم به سر کار بروم. | Subjunctive mood: “I wish it weren’t* Monday. I wish I didn’t have to go to work.” |
دقت داشته باشید که در بیان آرزو مانند جملات شرطی نوع دوم فعل “to be” تنها به شکل “were” در جمله ظاهر میشود. فرقی نمی‌کند که فاعل جمله جمع باشد یا مفرد و سوم شخص؛ به هر حال تنها شکل مجاز همان “were” است. برای آشنایی بیشتر با نحوه‌ی صرف افعال در بیان آرزوها به مقاله بیان آرزو با حالت التزامی در سایت ایرانمهر مراجعه کنید.
بیان فرمان، پیشنهاد، درخواست و بایدها
برای بیان فرمانها، پیشنهادات، درخواستها یا بایدها از شکل پایه یا همان مصدر بدون “to” استفاده میکنیم. برای فهم بهتر مطلب به مثال‌هایی که در ادامه برایتان آماده کرده‌ام توجه کنید:
| خواست که همگی اتاق را ترک کنند. | “He demanded that they leave the room at once.” (command) |
| توصیه می‌کنم دفعه بعد سخت‌تر مطالعه کند. | “I recommend that she study harder next time.” (suggestion) |
| از حضار می‌خواهم که در طول نمایش کاملا ساکت باشند. | “I ask that the audience be completely silent during the demonstration.” (request) |
| باید مراقب باشیم تا از فاجعه‌ی دیگر دوری کنیم. | “It’s necessary that we be vigilant to avoid another disaster.” (statement of necessity) |
تفاوت عظیم بین حالت التزامی و اخباری در زبان انگلیسی در صرف افعال است. برای مثال در حالت التزامی ما با “She study”، “the audience be” و “we be” روبرو خواهیم شد و این در حالی است که در حالت اخباری با ساختارهایی مانند “She studies”، “the audience is” و “we are” برخورد خواهیم داشت. توجه داشته باشید که زمانی که درخواست مستقیمی داریم باید از حالت امری مانند “Do your homework!” یا “Please close the window.” استفاده کنیم. در چنین حالتی دیگر از حالت التزامی نمی‌شود استفاده کرد.
جملات شرطی
جملات شرطی در واقع برای بیان سناریویی فرضی که تحت تحقق شرط یا شرایطی به‌وقوع می‌پیوندد، مورد استفاده قرار می‌گیرند. در جملات شرطی از حالت التزامی استفاده میشود و بطور کلی بیان شرط با استفاده از کلمه “if” صورت می‌گیرد. اگر مقاله جملات شرطی را مطالعه کرده باشید می‌دانید که در زبان انگلیسی ۵ نوع جمله شرطی داریم که هر کدام ساختار و کاربردی متفاوت دارند. اگر مقاله جملات شرطی را مطالعه نکردید می‌توانید از طریق لینک‌هایی که داده شده است به صفحه‌ی این مقاله بروید و با جملات شرطی و ساختار و کاربرد آن‌ها آشنا شوید.
جمله شرطی نوع صفر
جمله شرطی نوع صفر برای بیان آنچه بطور کلی یک فکت یا حقیقت است، استفاده میشود. در این بخش به ساختار و جزئیات انواع جملات شرطی نمی‌پردازیم و تنها به آوردن چند مثال اکتفا میکنیم.
| اگر توپ را به هوا پرت کنی، دوباره به زمین برمی‌گردد | “If you throw a ball in the air, it comes back down.” |
جمله شرطی نوع اول
ساختار جمله شرطی نوع اول بسیار شبیه به نوع صفر است با این تفاوت که در شبه جمله نتیجه یا همان “result clause” از زمان آینده استفاده میکنیم. به مثال‌های زیر توجه کنید:
| اگر ببینمش، به او خواهم گفت. | “If I see him, I will tell him.” |
| اگر در بخت آزمایی برنده شوم، خانه‌ای نو خواهم خرید. | “If I win the lottery, I will buy a new house.” |
جملات شرطی نوع دوم
از جمله شرطی نوع دوم برای بیان موقعیتهای فرضی استفاده میشود. برخلاف جمله شرطی نوع اول که برای بیان آنچه در زمان حال یا آینده محتمل و قابل رخ دادن است، جمله شرطی دوم بیانگر موقعیتی فرضی است که اتفاق افتادنش در زمان حال غیر محتمل و تا حدودی ناممکن است. برای ساخت جمله شرطی نوع دوم در شبه جمله شرط از زمان گذشته ساده و در شبه جمله نتیجه از would/could/might بعالوه شکل ساده افعال اصلی استفاده میکنیم. به مثال‌های زیر توجه کنید:
| اگر یگ تلفن داشتم، هر روز می‌توانستی با من تماس بگیری. | “If you had a phone, you could call me every day.” |
| اگر بزرگتر بودم، می‌توانستم تمام شب را بیدار بمانم. | “If I were older, I might stay up all night long.” |
جملات شرطی نوع سوم
جملات شرطی نوع سوم بیانگر موقعیتی فرضی در زمان گذشته هستند. این ساختار برای بیان موقعیتی ناممکن یا نامحتمل در زمان گذشته مورد استفاده قرار می‌گیرد. نتیجه جملات شرطی نوع سوم معمولا با آنچه باید اتفاق می‌افتاده است متضاد است. برای ساخت جملات شرطی نوع سوم در شبه جمله شرط از گذشته کامل و در شبه جمله نتیجه از ترکیب would/could/might/should have بعلاوه‌ی قسمت سوم فعل استفاده میشود. به مثال‌های زیر توجه کنید:
| اگر بیشتر آماده بودم، آن آزمون را پاس می‌کردم. | “If I had been more prepared, I would have passed that test.” |
| اگر بیش از حد نخوابیده بودم، دیر به سر کار نمی‌رسیدم. | “If I hadn’t overslept, I wouldn’t have been late for work.” |
جملات شرطی ترکیبی نیز در زبان انگلیسی وجود دارند که در واقع ترکیبی از جملات شرط نوع دوم و سوم است که چون نوع دوم و سوم را توضیح دادیم و کل مبحث جملات شرطی را در مقاله‌ای مجزا مطرح کرده‌ایم اینجا به آن نمی‌پردازیم. برای آشنایی با جملات شرطی ترکیبی به مقاله جملات شرطی مراجعه کنید.
سخن پایانی
خب این هم یک درسنامه‌ی دیگر از سری درس‌های گرامری. در این درسنامه با حالت التزامی فعل آشنا شدیم و کاربردهای آن را مورد بررسی قرار دادیم. امیدوارم که این مطلب هم برای شما مفید بوده باشه و دید تازه‌ای از ساختارهای زبانی زبان انگلیسی به شما داده باشد.
بیشتر بخوانید:بیان آرزو با استفاده از حالت التزامی
بیشتر بخوانید:آشنایی با حالات در زبان انگلیسی
نظر خود را با ما در میان بزارید