حتما تا به حال عنوان افعال سببی یا افعال causative به گوشتان خورده است. افعالی که به خاطر وجود آنها، در جمله اتفاقی رخ می‌دهد. حالا می‌تواند انفجار یک بمب باشد یا درس و مشق نوشتن ( که هر دو به یک اندازه روی اعصاب است). اما افعال causative واقعا چیست و چه کاربردی دارند؟
فعل causative درست مثل اسمش، به شخص، مکان یا شیئی اشاره می‌کند که باعث بروز یک حادثه می‌شود. در مجموع، یک فعل causative با مفعول مستقیم در جمله قرار می‌گیرد. البته فعل non-causative نتیجه‌ی عملی را نشان می‌دهد که فاعل به وجود آورده است.
اکثر مواقع، افعال non –causative به شکل ساده و اصلی خود در جمله قرار می‌گیرند. اما بیشتر اوقات، شکل infinitive آن (مصدر با to) در جمله ظاهر می‌شود. هرچند، در برخی شرایط، از سایر ساختار‌ها استفاده می‌شود. شایان ذکر است که اگرچه آنها فقط با برخی از وجه‌ها در جمله قرار می‌گیرند، اما خودشان می‌توانند به تمام وجه‌ها صرف شوند.
دوره های آموزش زبان انگلیسی |
|
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان |
افعال causative که با افعال non-causative در جمله حاضر می‌شوند
البته ما نمی‌خواهیم شما را گیج کنیم. از رایج‌ترین افعال causative، می‌توان به make، let و have اشاره کرد. این افعال معمولا با یک فعل non-causative در جمله قرار می‌گیرند. یعنی فعل بعدی که در جمله قرار می‌گیرد، تغییری نمی‌کند. فعل‌هایی که شکل اصلی خودشان را حفظ می‌کنند و صرف نمی‌شوند. به همین دلیل هم برخی منابع به آنها افعال causative واقعی می‌گویند.
بیایید با مثالی از این سه فعل رایج که به عنوان causative در جمله به کار می‌روند آشنا شویم و ببینیم که فعل بعد از آنها، چگونه بدون تغییر در جمله قرار می‌گیرد. البته افعال make و have را که با سایر فعل‌های صرف شده در جمله قرار می‌گیرند، نشان می‌دهیم. در تمام مثال‌های این مقاله، افعال causative به شکل پررنگی در جمله قرار می‌گیرند. این در حالی است که افعال non-causative به شکل italics یا همان «کجکی» خودمان، نوشته شده‌اند.
make
با وجود معنی این فعل «ساختن یا مجبور کردن»، ما از آن به عنوان یک فعل causative استفاده می‌کنیم که اجبار یا اعمال چیزی را نشان می‌دهد. مثال:
“My mom is making me go to piano lessons this summer.”
“Don’t make me turn this car around!”
“She made her girlfriend buy her a different ring.”
فعل make حتی می‌تواند با یک فعل non- causative و در عین حال infinitive در جمله قرار بگیرد. اما این در حالی است که جمله مجهول باشد و فاعل جمله را همان فعل تشکیل دهد. مثال:
“I’m sorry that you were made to believe such a nasty story, but it simply isn’t true.”
“Employees are often made to feel responsible for a company’s misfortunes.”
let
فعل let اگر به عنوان فعل causative استفاده شود، به معنی «اجازه دادن» یا «فرصت دادن» خواهد بود. مثال:
“I can’t believe your dad let you come to the party!”
“My bosses are letting me work from home for half of the week.”
“I hope the teacher lets us sit together on the bus.”
have
اگر این فعل به عنوان فعل causative در جمله قرار بگیرد، دیگر معنی «داشتن» ندارد. بلکه با معنی مجبور کردن و وادارکردن کسی به کاری خواهد بود. مثال:
“I’ll just have my assistant get us some coffee.”
“He’s having the kids clean the dishes tonight.”
“Mary had her mother make her wedding dress.”
علاوه بر شکل ساده‌ی فعل بعدی، فعل have می‌تواند با افعال صرف شده در وجه گذشته یا present participle نیز در جمله قرار بگیرد. وقتی که ما از present participle ( فعل با ing) استفاده کنیم، کلیت معنی تغییری نمی‌کند، اما به عملی ادامه دار و در حال وقوع در مدت زمانی مشخص اشاره می‌کند. البته در این ساختار، فعل have همیشه در وجه گذشته‌ی ساده حضور دارد. مثال:
“The boss had us working late again this week.”
“The instructor had the class dancing for over an hour!”
فعل have می‌تواند با past participle در جمله قرار گیرد، اما معنی کمی تغییر می‌کند. به جای اشاره به کسی که باید کاری را انجام دهد، have با past participle به زمانی اشاره می‌کند که شما باید کاری را انجام دهید. مثال:
“We’re having the house painted this week.”
“My mother had the car cleaned after our soccer practice.”
“My boss had me transferred to a different department.”
افعال causative که با infinitive در جمله قرار می‌گیرند
با اینکه این سه فعل (make، let و have) همیشه با فعلی بدون تغییر در جمله قرار می‌گیرند، اکثر افعال causative با فعل infinitive در جمله ظاهر می‌گردند. برخی از رایج‌ترین این افعال allow، permit, enable, cause, lead, force, require, motivate, convince و get اشاره کرد (این لیستی خسته‌کننده و ملال‌آور نیست و به خاطر سپردن چند فعل ساده این همه نق زدن ندارد).
شما احتمالا متوجه شده‌اید که برخی از این افعال مترادف make، let و have هستند. اما سایر آنها معنای منحصر به فردی دارند. اینکه برای هر کدام توضیحات مختصری ارائه دهیم، وقت و حوصله‌ی زیادی می‌خواهد که هم نوشتنش هم خواندنش از عهده‌ی من و شما برنمی‌آید. پس بیایید فقط مثال‌ها را در نظر بگیریم.
“Please allow me to explain my statement.”
“We were permitted to bring guests to the premiere.”
“The inheritance enabled me to travel across Europe for the summer.”
“The shaking caused me to spill my drink.”
“Her reaction forced us to rethink our policy.”
“All of this is leading me to believe that our theory is incorrect.”
“The government is requiring all citizens to carry identification at all times.”
“Their intense rivalry motivated her to train even harder.”
“We’re trying to convince them to invest in the company.”
“They finally got him to admit that he was wrong.”*
دوره های آنلاین آموزش زبان انگلیسی |
|
| دوره آنلاین | آموزش آنلاین زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره آنلاین | آموزش آنلاین زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره آنلاین | آموزش آنلاین زبان انگلیسی برای بزرگسالان |
تفاوت فعل get با have
فعل get و have تقریبا در ساختار causative مترادف هستند، اما یک تفاوت کوچک در معنی آنها وجود دارد. با اینکه هردو به معنی «مجبور کردن» هستند، فعل get اغلب به معنی متقاعد کردن یک شخص نیز به کار می‌رود. مثال‌های زیر را در نظر بگیرید:
“My mother had me sing in front of the guests.” (My mother instructed me to sing, possibly without a choice on my part.)
“My mother got me to sing in front of the guests.” (My mother convinced me to sing, possibly without me initially wanting to.)
“John had us walk the whole way.” (John instructed or forced us to walk.)
“John got us to walk the whole way.” (John convinced or persuaded us to walk.)
البته این معانی شاید زیاد هم قابل توجه نباشند، اما می‌توانند دقت نوشته‌های شما را بالاتر ببرند.
استفاده از participle بعد از فعل get
فعل get در میان سایر افعال causative منحصر به فرد است که با فعل‌های infinitive در جمله ظاهر می‌شود، چون درست مثل فعل have، این فعل می‌تواند در برخی شرایط با past participles یا present participles همراه شود. درست مثل قبل، استفاده از present participle معنی get را تغییر نمی‌دهد، اما به عملی اشاره می‌کند که ادامه دار است و در مدت زمان خاصی اتفاق میفتد. مثال:
“The presentation got me thinking about my own life choices.”
“If a video game can get people exercising, then it’s a good thing in my book!”
درست مثل فعل have، اگر فعل get نیز با یک past participle در جمله همراه شود، دچار تغییر معنایی خواهد شد. در این صورت، به عملی اشاره می‌کند که باید انجام گردد. مثال:
“I need to get the car washed before the wedding.”
“You’ll get us both fired if you don’t stop screwing around!”
فعل help به عنوان یک semi- causative
فعل help اینجا به عنوان یک semi- causative عمل می‌کند، چون واقعا به یک عمل سببی اشاره نمی‌کند. در عوض، این فعل به زمانی اشاره می‌کند که یک شخص برای انجام یک کار کمک می‌کند. پس بیش از اینکه فعل causative باشد، می‌تواند به عنوان فعلی متمم یا مکمل عمل کند.
البته چون فعل help با یک infinitive یا فعل با شکل اصلی خودش در جمله قرار می‌گیرد، آن را به عنوان یک فعل causative نیز می‌شناسند. با اینکه استفاده از فعل به حالت infinitive رسمی‌تر است، در مکالمات روزمره فعل به شکل ساده‌ی خودش به کار می‌رود. مثال:
“I would like to help you win this election.” (most common)
“I would like to help you to win this election.” (acceptable, but much less common)
“My brother has been helping me write my college applications.” (most common)
“My brother has been helping me to write my college applications.” (acceptable, but less common)
فعل keep و present participle
فقط یک فعل causative وجود دارد که باید با present participle ترکیب شود. فعل keep، به جای معنی مرسومش که (دارندگی)است، در حالت causative با معنی « نگه داشتن» به کار می‌رود.
“I can’t believe you kept me waiting for over an hour!”
“I’ll only be a minute, so keep the engine running.”
سخن آخر
حالا که با افعال سببی (causative) آشنا شده‌اید، دیگر به راحتی می‌توانید از آنها در نوشته‌های خود استفاده کنید و به هیچ وجه، جمله‌ای شبیه «I make to do it» را بیان نکنید! چون حالا می‌دانید که بعد از این افعال، فعل دوم به حالت ساده قرار می‌گیرد. اگر هم to در جمله بیاید، بعد از فعل دوم قرار می‌گیرد و infinitive می‌شود.
بیشتر بخوانید: افعال جدا شدنی (عبارتی) در زبان انگلیسی
بیشتر بخوانید: افعال حسی در زبان انگلیسی
دوره های خصوصی آموزش زبان انگلیسی
دوره خصوصی
آموزش خصوصی زبان انگلیسی برای کودکان
دوره خصوصی
آموزش خصوصی زبان انگلیسی برای نوجوانان
دوره خصوصی
آموزش خصوصی زبان انگلیسی برای بزرگسالان
دوره خصوصی آنلاین
آموزش خصوصی آنلاین زبان انگلیسی برای کودکان
دوره خصوصی آنلاین
آموزش خصوصی آنلاین زبان انگلیسی برای نوجوانان
دوره خصوصی آنلاین
آموزش خصوصی آنلاین انگلیسی برای بزرگسالان
نظر خود را با ما در میان بزارید