Appositive اسمی است که برای توصیف یا تکمیل معنای اسم (یا ضمیر) دیگر به کار می‌رود و مستقیماً قبل یا بعد از آن در یک جمله ظاهر شود.
وقتی یک appositive بخشی از یک عبارت اسمی (noun phrase) باشد، به عنوان appositive phrase شناخته می‌شود.
Proper noun ها به عنوان appositive
Appositive هایی که از یک یا چند اسم تشکیل شده باشند و در آن هیچگونه modifier یا determiner به کار نرفته باشد، به عنوان proper noun شناخته می‌شود. گروهی که معمولا قبل از اسامی رایج در جمله قرار می‌گیرند.
مثال:
“Our cat, Scruffles, hates being left home alone.” (The proper noun Scruffles provides a name for the common noun cat.)
“Your friend Jack is here to see you.” (The proper noun Jack provides a name for the common noun friend.)
“America’s first president, George Washington, was born in the colony of Virginia.”
Appellations
Appellation در حقیقت کلمات اضافی هستند که به نام یک شخص اضافه می‌شوند و معمولا هم با حروف بزرگ نوشته می‌شوند. Appellation ها به تنهایی به عنوان appositive شناخته نمی‌شوند، ولی می‌توانند در ترکیب با proper noun (اسامی خاص)، به عنوان appositive به کار بروند. مثال:
“The heir, Prince William, is adored by many.” (The proper noun William with the appellation Prince provides a name for the common noun heir.)
“Italy was invaded by the conqueror Attila the Hun in the year 452.” (The proper noun Attila with the appellation the Hun provides a name for the common noun conqueror.)
عبارات appositive یا appositive phrases
در موارد زیادی از noun phrase ها هم می‌توان برای تغییر و تکمیل اطلاعات مربوط به یک اسم استفاده کرد و در حقیقت آنها را به عنوان appositive در جمله به کار برد. آنها می‌توانند اسامی خاص و عام را تغییر دهند و معمولا با حروف تعریف (the، a، an) در جمله به کار می‌روند. مثال:
“The office, an old Georgian building, badly needed repairs.” (In the appositive phrase, the head noun building is modified by the article an and the adjectives old and Georgian.)
“Janet Smith, a former student of mine, is joining the faculty next spring.” (In the appositive phrase, the head noun student is modified by the article a, the adjective former, and the prepositional phrase of mine.)
“Just meet me at my car, the old station wagon parked across the street.” (In the appositive phrase, the head compound noun station wagon is modified by the article the, the adjective old, and the participle phrase parked across the street.)
با اینکه استفاده از حروف تعریفی چون the، a و an بسیار رایج است، ما می‌توانیم از ضمایر نامتناهی (indefinite pronouns) مثل (one یا some) استفاده کنیم و آنها را در ابتدای یک appositive phrase قرار دهیم.
“My father, one of the toughest lawyers in the state, always wanted me to follow in his footsteps.”
“The scientists, some of the most respected people in their fields, collaborated on a paper on the dangers of climate change.”
چند نکته راجع به appositive phrases
Appositive phrases مستقیماً پس از اسمی که قرار است معنای آن را تکمیل کنند، قرار می‌گیرند. نظیر آن را نیز تاکنون در همه‌ی نمونه‌ها مشاهده کردیم.
با این حال ، ما همچنین می توانیم در هنگام معرفی یک جمله ، اسمی را در برابر اسم قرار دهیم. این امر به اطلاعاتی که فرد جذاب ارائه می دهد ، تأکید می کند. توجه داشته باشید که در ابتدای جملات فقط می توانیم از عبارات مثبت استفاده کنیم (برخلاف اسمهای مناسب که به عنوان جذاب هستند). مثلا:
“The only one from her class to graduate with honors, Ms. Thomson now runs one of the largest businesses in the world.”
“A true classic, this book inspired a generation of young readers.”
“A staunch conservative, the New York senator has promised to reinvigorate industry in her state.”
دوره های آموزش زبان انگلیسی |
|
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان |
Appositive های restrictive و non restrictive
Restrictive appositives
Appositive هایی که برای معنای جمله ضروری هستند به عنوان restrictive apoositive شناخته می شوند. آنها اغلب اسمهای خاص هستند و بدون کاما در جمله اضافه می‌شوند. مثال:
“The popular restaurant Joe’s Place gets thousands of diners a day.”
اگر اطلاعاتی که appositive در جمله اضافه می‌کند حذف گردند، جمله از نظر مفهومی، مبهم و گیج کننده خواهد بود. چون خواننده نمی‌داند که جمله به کدام رستوران اشاره دارد. در سایر موارد، این جمله باز هم می‌تواند مفهومی داشته باشد و قابل قبول باشد، اما معنای ضمنی اندکی تغییر می‌کند. به عنوان مثال ، دو جمله‌ی زیر را در نظر بگیرید:
“My brother lives in New York.”
“My brother Michael lives in New York.”
هر دو جمله مفهوم دارند. با این حال، در جمله‌ی اول ممکن است تصور کنیم که گوینده تنها یک برادر دارد و او در نیویورک زندگی می‌کند. اما در مثال دوم، چون گوینده نام برادرش را مشخص کرده است، پس ظاهرا بیش از یک برادر دارد.
همچنین وقتی می‌خواهیم مقایسه‌ای در توصیفات مربوط به یک شخص انجام دهیم، می‌توانیم از restrictive appositive استفاده کنیم. مثال:
“Jeremy Jones the professor has gained much more praise than Jeremy Jones the novelist ever did.”
Non-restrictive appositives
Appositive هایی که برای معنای جمله ضروری نیستند، به عنوان non restrictive appositives شناخته می‌شوند. ما این عبارات را با کاما از بقیه جمله جدا می‌کنیم. مثال:
“Neil Armstrong, the first person to walk on the moon, was a pilot in the Korean War.”
“My hometown, Denver, has a fantastic zoo.”
“A brilliant and eager student, she graduated from college at the age of 19.”
جملات بالا معمولا بدون وجود این appositive ها هم می‌توانند ملموس باشند و هیچ گونه ابهامی در آنها وجود ندارد.
بیشتر بخوانید: کاربرد حروف اضافه با اسامی (nouns)
بیشتر بخوانید: عبارات (Phrases) در دستور زبان انگلیسی
نظر خود را با ما در میان بزارید