تصور کنید که نکات گرامری را طبق قوانین British یاد گرفته‌اید و به یک عطاری آمریکایی رجوع کرده و می‌گویید: “I shan’t be gone long!”
در این لحظه ممکن است همکلاسی شما جوری نگاهتان کند که گویی عقلتان را از دست داده‌اید.
دلیلش هم این است که آمریکایی ها در اصطلاحات روزمره از modal verbs استفاده نمیکنند. چون زیادی رسمی و گاهی لحنی پرافاده و خودخواهانه محسوب میشود. به عبارت دیگر، اگر از این اصطلاحات در برابر یک British استفاده کنید، کاملا نرمال و طبیعی به نظر می‌رسد. اما برای یک آمریکایی، چنین اصطلاحی بیش از حد رسمی و خشک است.
خب، الان دقیقا مشکل کجاست؟
پاسخ این سوال بسیار ساده است. در قواعد گرامری انگلیسی و آمریکایی تفاوت زیادی وجود دارد و گاهی ممکن است مشکل ساز شود.
اگر می‌خواهید از بروز چنین سوتفاهم‌هایی جلو گیری کرده یا بیشتر شبیه یک بومی با لهجه‌ی آمریکایی صحبت کنید، باید برخی از این تفاوت‌ها را بیاموزید.
در ادامه چند نکته‌ی ساده و ملموس ذکر کردیم تا به کمک آن‌ها از تفاوت نکات گرامری آمریکایی و انگلیسی سردرآورده و از بروز سوتفاهم‌ها جلوگیری کنید.
چگونه قواعد گرامری آمریکایی را تمرین کنیم؟ (حتی وقتی دراز کشیده‌ایم)
روش‌های زیادی برای تمرین قواعد انگلیسی American وجود دارد، روش‌هایی سرگرم‌کننده که شما را خسته نمیکنند و با تماشای تلویزیون، می‌توانید آن‌ها را یاد بگیرید.
هزاران برنامه‌ی تلویزیونی آمریکایی متنوع و مطابق سلایق شما وجود دارد. اما ما Modern Family را برای شروع، پیشنهاد می‌کنیم. بازیگران این برنامه به انواع متفاوتی از لهجه‌ی American صحبت میکنند و سن و سال آن‌ها متفاوت است. به این ترتیب با ساختارهای گرامری متفاوتی آشنا شده و اصطلاحات گفتاری و مکالمه‌ای زیادی را می‌آموزید.
اگر می‌خواهید مهارت Listening را در خود افزایش دهید، سعی کنید به چند پادکست آمریکایی مانند “This American Life,” گوش دهید. این پادکست هر هفته با داستانی متفاوت پخش میشود.
یکی دیگر از پادکست‌های محبوب، Serial است که هر فصل، داستانی متفاوت تعریف کرده و موضوع داستان راجع به جرم و جنایات یا اخبار مهم سیاسی است. گوینده‌ی این پادکست‌ها Sarah Koenig است که لهجه‌ی American داشته و فهم آن نیز بسیار ساده است. او ساختار گرامری را به خوبی رعایت کرده و با گوش دادن به فایل‌های صوتی او، قواعد گرامری آمریکایی را به راحتی می‌آموزید.
اگر می‌خواهید هر ویدیو یا پادکست با لهجه‌ی American را کاملا متوجه شوید، از نرم افزار FluentU استفاده کنید. این اپلیکیشن با فراهم کردن موزیک‌ویدیوها و فیلم‌های مستند، تریلر فیلم‌های سینمایی، سخنرانی‌های انگیزشی و … به ابزاری مناسب جهت تمرین قواعد و لهجه‌ی American تبدیل شده است. تمام ویدیوهای این اپلیکیشن دارای زیرنویس هستند که نکات گرامری آمریکایی را توضیح می‌دهند.
برای اینکه مطمئن شوید چیزهایی که آموخته‌اید را کاملا به خاطر سپرده‌اید، می‌توانید از کوییزهای این اپلیکیشن استفاده کرده و با فلش‌کارت‌ها دانش خود را بسنجید. سطح دانشی ویدیوها متفاوت است و می‌توانید از هر سطحی به یادگیری بپردازید. از طریق FluentU می‌توانید هزاران برنامه‌ی تلویزیونی پیدا کنید که در آن با لهجه‌ی American صحبت کنند. از این ویدیوها می‌توان به this famous, hilarious TV commercial و this speech by former U.S. President Barack Obama اشاره کرد.
منتظر چه چیزی هستید؟ درنگ نکنید و نسخه‌ی آزمایشی این اپلیکیشن را نصب کنید تا به راحتی یادگیری خود را آغاز کنید.
کسانی که سعی دارند از روش‌های سنتی‌تر و مرسوم‌تری برای یادگیری قواعد American استفاده کنند، بهتر است نگاهی به کتاب “Basic American Grammar and Usage,” بی‌اندازند. این کتاب به صورت اینترنتی و در انتشارات جنگل نیز پیدا میشود.
در این کتاب تعداد زیادی تمرینات گرامری وجود دارد و انتهای هر درس، یک کوییز قرار گرفته تا بتوانید دانش گرامری خود را محک بزنید.
کتاب کار “American English File” نیز گزینه‌ی خوبی برای تمرین گرامر American است. در این کتاب سطوح دانشی مختلفی وجود داشته و در هر سطح، هزاران تمرین و نکته‌ی گرامری جهت یادگیری گرامر American قرار گرفته است.
قبل از اینکه شروع به تمرین کنید، بیایید برخی از تفاوت‌های گرامری بین American و British را بیاموزید.
دوره های آموزش زبان انگلیسی |
|
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان |
با رعایت این هشت نکته، شبیه یک بومی آمریکایی اهل ایالات متحده صحبت کنید!!
-
اسامی جمع در گرامر American به صورت مفرد تلقی می‌شوند
این اسامی به گروهی از مردم اشاره دارند، ولی با عنوان مفرد به کار می‌روند. از این اسامی می‌توان بهband, team, staff, community, family و committee اشاره کرد.
تفاوت گرامری American و British وقتی مشخص میشود که اسامی جمع را جمع یا مفرد تلقی میکنند. بومی‌های British، معمولا این اسامی را با عنوان جمع به کار می‌برند، بنابراین اگر فاعل اسامی جمع باشد، فعل باید با فرم جمع در جمله قرار بگیرد. به مثال زیر نگاهی بی‌اندازید.
British English: The staff are taking the day off.
British English: The committee are making the decision today.
به عبارت دیگر، بومی های آمریکایی همیشه فعل را با فرم مفرد به کار می‌برند. به مثال زیر نگاه کنید:
American English: The staff is taking the day off.
American English: The committee is making the decision today.
بنابراین یکی از نکات گرامری که در آمریکایی و انگلیسی تفاوت دارد، همین موضوع است و برای بیان آن، باید مراقب باشید.
آمریکاییها زیاد از Present Perfect Tense استفاده نمیکنند.
در گرامر آمریکایی، صحبت از زمان past خیلی ساده است. عموما آمریکاییها به simple past چسبیده و وقایع را در همین زمان، توضیح می‌دهند.
American English: He ate his lunch.
American English: I went to the store.
اما انگلیسی‌ها گاهی از present perfect به جای simple past استفاده میکنند. در ساختار present perfect از فعل کمکی to have به صورت ثابت استفاده میشود. به مثال زیر توجه کنید:
British English: He has eaten his lunch.
British English: I have gone to the store.
معمولا از این زمان برای بیان اعمالی صورت می‌گیرد که در گذشته آغاز شده و مدت زمان خاصی ادامه داشته است. به مثال زیر دقت کنید:
British or American English: I have drawn a picture every day this week.
مراقب preposition باشید! افعال گذرا و ناگذر در انگلیسی و آمریکایی شامل برخی نکات متفاوت می‌شوند.
نکته، فعل گذرا، فعلی است که در جمله به یک مفعول نیاز دارد. به عبارت دیگر، افعال گذرا عملی را توضیح می دهند که روی چیز دیری تاثیر می‌گذارد. افعالی نظیر to bring افعال گذرا به مفعول هستند.
She will bring pasta to the party.
در جمله‌ی بالا، Pasta مفعول جمله است.
They named the baby Charlotte.
The baby در این جمله، مفعول است.
فعل ناگذر فعلی است که به مفعول نیازی ندارد. افعالی چون to smile و to fall افعال ناگذرا یا لازم هستند. نکته‌ی کلیدی در این مورد این است که بعد از افعال ناگذرا، یک حرف اضافه قرار گرفته و سپس، مسند قرار می‌گیرد.
She smiled at me cheerfully. (“At” is a preposition and “me” is the indirect object.)
Help! I fell off my bike! (“Off” is a preposition and “my bike” is the indirect object.)
در بسیاری از موارد، افعال گذرای آمریکایی، در انگلیسی ناگذر هستند. یا افعال ناگذر آمریکایی، در انگلیسی British گذرا هستند بنابراین ممکن است در متن‌های مختلف و دربرابر اشخاص متفاوت، از preposition استفاده کنید. حتی اگر قبلا در جمله‌ی دیگری، استفاده نمی‌کردید.
در ادامه شما را با چند مثال British و American آشنا می کنیم تا تفاوت آن‌ها را بهتر بفهمید.
British English: They agree the treaty. (گذرا)
American English: They agree to the treaty. (ناگذر)
British English: He appealed against the decision. (ناگذر )
American English: He appealed the decision. (گذرا)
تشخیص افعال گذرا و ناگذر به تمرین زیادی نیاز دارد. البته قانون “چه کسی را، چه چیزی را”ی دستور زبان فارسی همچنان می‌تواند به شما در تشخیص این افعال، کمک کند، ولی بهترین روش برای حفظ آن‌ها، گوش دادن به فایل‌های صوتی بومی زبان انگلیسی است. البته نحوه‌ی یادگیری شما نیز در این قضیه تاثیر زیادی ایجاد می‌کند. اگر شما شخصی هستید که با گوش دادن به چیزی آن را حفظ می‌کنید، این روش به شما کمک زیادی می‌کند. ولی اگر با نگاه کردن می‌آموزید، طبیعتا فلش کارت گزینه‌ی بهتری است.
آمریکاییها برای ماضی کردن فعل به آن ed اضافه میکنند.
همانطور که قبلا راجع به آن صحبت کردیم، simple past برای بیان اعمالی در گذشته مورد استفاده قرار می‌گیرد. افعال مورد استفاده در زمان ماضی یا باید ed بگیرند، یا باید به صورت p.p یعنی قسمت سوم فعل در جمله درج شوند. جالب است بدانید با وجود اینکه باید p.p افعال زیادی را حفظ کنید، در گرامر American، تنها با افزودن یک ed ساده به بیشتر افعال، شکل ماضی به خود گرفته و کارتان راحت‌تر میشود.
to cook → cooked
بر خلاف گرامر آمریکایی، انگلیسی‌ها برای ماضی کردن فعل، به آخر آن یک t اضافه میکنند. به مثال‌های زیر نگاهی بیندازید.
British English: learnt
American English: learned
British English: dreamt
American English: dreamed
British English: dwelt
American English: dwelled
مطمئنا چنین چیزی را فراموش نخواهید کرد چون نکته‌ی چندان پیچیده ای نیست. اما اگر می‌خواهید واقعا با لهجه‌ی British یا American صحبت کرده و گرامر آن را نیز صحیح به کار ببرید، باید این نکات را بدانید و از آن‌ها به درستی استفاده کنید. همچنین اگر قرار است انشایی British یا American برای دانشگاه یا محل کار بنویسید، بهتر است تمام این نکات را بدانید.
آمریکاییها زیاد از Have Got استفاده نمیکنند
آمریکاییها بیشتر از have به جایhave got استفاده میکنند. همچنین، برای آموزش گرامر به مبتدی‌ها، همان have got انگلیسی آموزش داده میشود تا تملک بر چیزی نشان داده شود.
British English: I have got a dog.
American English: I have a dog.
انگلیسی‌ها برای بیان افعالی که در انجام آن‌ها یک نوع تعهد صورت گرفته است نیز از have got استفاده میکنند:
British English: I have got to go home.
American English: I have to go home.
البته کاربرد have got را با زمان present perfect اشتباه نگیرید. در جمله‌ای که از این زمان استفاده شود و فعل اصلی آن، get باشد، ساختار have/has gotten خواهد بود اما، به همان معنی نیست.
بسیار خب…تفاوت را به شما توضیح دادیم. در ادامه مثالی زدیم تا با این تفاوت‌ها بیشتر آشنا شوید.
راجع به قسمت سوم فعل یا past participle ، انگلیسی ها از got به صورت قسمت سوم فعل استفاده میکنند، در حالی که آمریکاییها آن را به gotten تبدیل کرده و سپس وارد جمله میکنند.
British English: My job has got better.
American English: My job has gotten better.
بله، اینکه یک فعل کوچک چقدر می‌تواند تفاوت‌های گرامری ایجاد کند، خیلی کلافه‌کننده است.
آمریکاییها و انگلیسی‌ها ازModal verbs متفاوتی استفاده میکنند
Modal verbs که به افعال معین نیز معروف هستند، زمان و ساختار یک جمله را تغییر می‌دهند. برخی از modal verb های انگلیسی شامل کلماتی چون “should,” “would,” “will,” “could,” “might” و must میشود.
کاربرد این modal verbs در انگلیسی و آمریکایی متفاوت است. برای مثال، فقط انگلیسی‌ها از shall یا shan’t استفاده میکنند، اما آمریکاییها این اصطلاح را زیادی رسمی می‌دانند. به جای آن will را won’t تلفظ میکنند.
British English: I shall go.
American English: I will go.
British English: I shan’t attend.
American English: I won’t attend.
ممکن است در مکالمات انگلیسی British، به عبارت should like to بربخورید و آن را زیاد بشنوید. این عبارت به معنی نقشهی انجام یک کار تلقی میشود. آمریکاییها معمولا از این عبارت استفاده نمیکنند. به جای آن، از would like to یا want to استفاده میکنند.
در ادامه با مثالی از این نکات آشنا می‌سازیم.
British English: I should like to
go on a date with you.
American English: I would like to go/want to go on a date with you.
ممکن است تفاوت چندان بزرگی به نظر نیاید، اما بومی‌های انگلیسی زبان از طریق همین عبارات به سرعت می‌فهمند که طرف مقابلشان اهل انگلستان است، یا آمریکا.
تفاوت جایگاه قید در گرامر American و British
در گرامر American، جایگاه قید در جمله به راحتی تغییر می‌کند. گاهی قبل فعل و گاهی بعد فعل قرار می‌گیرد. به مثال زیر دقت کنید:
American English: She drank quickly. / She quickly drank.
به عبارت دیگر، معمولا قید را بعد از فعل قرار داده و جای آن را تغییر نمی‌دهند.
British English: She drank quickly.
البته روش سختی برای تشخیص یک انگلیسی یا آمریکایی است. چراکه جایگاه قید در جمله، به نوع خود قید نیز برمی‌گردد. برای فهم عمیق‌تر این مطلب، به قید‌های به کار رفته در مقاله‌های انگلیسی و آمریکایی نگاه کنید و جایگاه آن‌ها را بهتر تشخیص دهید. اینگونه تفاوت استفاده از قید در گرامر انگلیسی و آمریکایی را نیز متوجه می‌شوید.
آمریکاییها از Well زیاد استفاده نمیکنند
در گرامر American، کلمه‌ی well تنها در صورتی که قید باشد و به معنی good مورد استفاده قرار می‌گیرد. اما در گرامر British، کلمه‌ی Wellبه معنای very و در غالب صفت مورد استفاده قرار می‌گیرد.
British English: I’m well sleepy.
American English: I’m very sleepy.
تبریک می‌گوییم! اکنون شما هشت تفاوت بزرگ گرامری بین American و British را فرا گرفته اید. حالا می‌توانید در هر دو مکالمه‌ی آمریکایی یا انگلیسی شرکت کرده و تفاوت معنایی را بهتر درک کنید، انشاهای بهتری نوشته و نمره‌ی خوبی کسب کنید.
بیشتر بخوانید: بهترین روش برای یادگیری و تقویت لهجه بریتیش انگلیسی
بیشتر بخوانید: برنامه های گفتگوی (Talk Shows)آمریکایی و بریتانیایی برای یادگیری مکالمه انگلیسی
نظر خود را با ما در میان بزارید