تفاوت If I was با If I were

شاید باورتان نشود ولی، یکی از رایج‌ترین اشتباهاتی که زبان آموزان زبان انگلیسی با آن مواجه می‌شوند، استفاده‌ی نادرست از if I was است. نکته‌ی خنده‌دار تر اینجاست که بومی‌های انگلیسی زبان نیز در استفاده از این اصطلاح، اشتباه می‌کنند. در ادامه چند مثال رایج از اشتباهات این عزیزان ذکر می‌کنیم:

If I was you, I would try to find a new job.

If she was here, she would explain the situation.

دوره های آموزش زبان انگلیسی
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای کودکان
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان

در هر دو مثال، was به جای اصطلاح صحیح Were‌ به کار می‌رود. به‌هرحال، گاهی if I was یا if she was‌ صحیح است! به مثال‌های زیر دقت کنید:

If I was late for class, the teacher gave me extra homework.

If he was asked a question, he replied quickly and honestly.

تفاوت بین این دو مثال چیست؟ چرا یکی از آن‌ها اشتباه و دیگری صحیح است؟ خب پاسخ شما اینجاست: دو جمله‌ی اول برای بیان یک وضعیت فرضی استفاده می‌شود. بنابراین در جملات فرضی، باید جمله را به صورت زیر بیان کرده و فعل To be را برای دوم شخص مفرد به کار ببرید.

If I were you, I would try to find a new job.

If she were here, she would explain the situation.

مثال‌ بالا، جملاتی هستند که در گذشته واقعا اتفاق افتاده‌اند. در این مورد هم افعال to be ‌ در وجه گذشته ی ساده و به صورت were به کار می‌رود.

The second group of sentences refers to a situation that was always true in the past. In this case, the past simple is used.

البته در صورتی که یک جمله‌ی فرضی بیان کنیم، if I were you برای زمان حال نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد و were ربطی به زمان جمله نخواهد داشت.

If I were you, I would take a vacation.

I would give the test again if I were the teacher.

این نکته‌ی گرامری با یک نکته در زبان فارسی شباهت زیادی دارد. تا به حال شنیده‌اید کسی بگوید: اگر دیر کرده بودم، به دردسر می‌افتادم؟

 طبیعتا در انگلیسی نیز از چنین ساختاری استفاده می‌شود تا بتوانند، احتمال وقوع برخی از اتفاقات را پیش بینی کنند. به مثال‌های زیر توجه کنید:

If I was late for class, I got into trouble.

I had to do extra homework, If I was absent.

جملات فرضی، جملات غیر واقعی، یا جملات شرطی

جملات شرطی نوع دو، به جملات فرضی یا غیر واقعی نیز معروف هستند. از این ساختار برای بیان اتفاقاتی که رخ نداده، استفاده می‌کنیم. به ساختار زیر دقت کنید:‌

If+ فاعل+ فعل ماضی ساده (در وجه شرطی) + مفعول + فاعل+‌Would+ فعل+ مفعول

If I had more time, I would take up a new hobby.

If Jane moved to New York, she would get an apartment in Brooklyn.

فعلی که در وجه ماضی ساده در جملات شرطی و فرضی بیان می‌شوند، در حقیقت به لفظ شرطی جمله تاکید می‌کنند. تنها نکته‌ی گرامری متفاوت بین این دو جمله، نحوه‌ی استفاده از فعل  be‌ است. در این مورد، تمام فاعل‌ها با فعل were در جمله قرار می‌گیرند.

If she were more honest, she would admit fault.

If they were in town, we would go out for dinner.

به یاد داشته باشید که جمله‌ی دوم نیز می‌تواند با if‌ شروع شود.  در این مورد، از ویرگول جهت جدا کردن دو بند جمله استفاده نکنید.

فاعل+ would+ فعل+ if+ فاعل+ فعل ماضی+ مفعول

The school would hire more teachers if the district voted for a tax increase.

The economy would improve if the people paid less for health insurance.

بومی‌های انگلیسی زبان آنقدر از این ساختار به اشتباه استفاده کردند که اکنون، از آن به عنوان ساختاری رایج و معقول تعبیر می‌شود. جالب است بدانید که حتی دانشگاه Cambridge نیز در سری نمونه سوالات امتحانی خود،   If I/she/he was را برای جملات شرطی پذیرفته است. این در حالی است که ETS‌ چنین ساختاری را قبول ندارد. در این مورد، گرامر کاربردی ( گرامری که مورد استفاده قرار می‌گیرد) بر گرامر تئوری( نحوه‌ی صحیح استفاده از گرامر) پیروز می‌شود. خب، این قضیه باعث سردرد بسیاری از زبان آموزان شده است! حق هم دارند. کلی وقت می‌گذارند و If I were you را می‌آموزند، سپس به آهنگی بومی به اسم Me Too برخورد کرده که بند اول آن می‌گوید: if I was you, I’d wanna be me too.

If = When است

If I/she/he was‌ در صورتی که جهت بیان یک احتمال در شرایط کاملا واقعی در گذشته به کار برود، صحیح است. در این مورد، معنی if در جمله، شبیه When خواهد بود.

If he comes to town, we go out for lunch. = When he comes to town, we go out for lunch.

If I was available, we spent some time chatting. = When I was available, we spent some time chatting.

از ساختار زیر برای بیان چنین جملاتی استفاده کنید:

If+ فاعل+ فعل ماضی+ مفعول+ ویرگول+ فاعل+ فعل ماضی+ مفعول

If I was in a hurry for school, I often forgot my lunch.

She visited Tom if she was in New York.

فاعل+ فعل ماضی+ مفعول+ if+ فاعل+ فعل ماضی+ مفعول

The teacher sent us an email if we missed class.

The company notified customers if there was a problem.

دانش خود را بسنجید: if+ was در برابر if + were

با استفاده از کوییز زیر، آموخته‌های خود را سنجیده و در جای خالی Were یا Was ‌ قرار دهید. حتما به ارتباط جمله‌ی وابسته به جمله‌ی اصلی توجه کنید و حتما این را در نظر داشته باشید که آیا جمله، یک عمل فرضی و شرطی را بیان می‌کند یا در حال بازگو کردن یک ماجرا در گذشته است.

1. If she _____ here today, she would be able to make the necessary corrections.

was

were

2. Peter always made lunch if his girlfriend _____ at his home.

was

were

3. I would be more careful with that vase if I _____ you.

was

were

4. She was happy that I _____ able to come over on Wednesday.

was

were

5. My friend would be overjoyed if you _____ to visit him soon.

was

were

6. I _____ happy if my daughter called me twice a week once she left for college.

was

were

7. If he ______ really sick, he would have a fever.

was

were

8. If he _____ in town on business, we went out for lunch.

was

were

9. If you ____ in my position, what would you do?

was

were

10. She made pancakes if her son _____ awake before 10 o’clock.

was

were

پاسخ‌ها:

1. Were(جمله فرضی)
2. Was(رویدادی در گذشته)
3. Were(جمله‌ی فرضی)
4. Was(رویدادی در گذشته)
5. Were(جمله‌ی فرضی)
6. Was(رویدادی در گذشته)
7. Were(جمله‌ی فرضی)
8. Was(رویدادی در گذشته)
9. Were(جمله‌ی فرضی)
10. Was(رویدادی در گذشته)
    

    ---

بیشتر بخوانید: آشنایی با وجه‌های زمان آینده

بیشتر بخوانید: آشنایی با وجه‌های زمان گذشته