آموزش به مبتدیان می تواند چشم انداز ترسناکی داشته باشد، به خصوص وقتی با گروهی تک زبانه سر و کار دارید که هیچ چیز از زبان آن ها نمی دانید، یا باید به گروهی چند زبانه تدریس کنید و تنها زبان مشترکی که می توانید از آن برای آموزش به آن ها استفاده کنید، زبان انگلیسی است. با این وجود، نه تنها آموزش به مبتدیان فقط از طریق زبان انگلیسی امکان پذیر است، بلکه می تواند یکی از سطوح پرکاربرد و با ارزش برای تدریس باشد. برای اینکه به شما کمک کنیم در تعلیم و ارتقای مهارت زبان آموزان موفق شوید، هفت نکته و راهنمایی برای آموزش زبان انگلیسی به مبتدیان را با شما در میان می گذاریم.
1. دستورالعمل ها باید شفاف و ساده باشند
صحبت کردن با دانش آموزان یک کلاس، برای شرح فعالیت های آموزشی با زبانی مودبانه، می تواند وسوسه انگیز و شاید ترسناک باشد؛ به خصوص اگر دانش آموزان را تازه ملاقات کرده باشید. علاوه بر این، هیچ کس دوست ندارد بی ادب باشد یا بی ادب به نظر برسد. با این حال، اگر زبان آموزی حتی یک کلمه انگلیسی بلد نباشد یا فقط چند کلمه بلد باشد، حسن نیت شما را از جمله زیر درک نمی کند.
«بسیار خوب، حالا چیزی که از شما می خواهم، این است که اگر مشکلی ندارید، چند لحظه بایستید و به جلوی کلاس بیایید. اوه و لطفا کتابتان را با خودتان بیاورید. می توانیم همه این کار را بکنیم؟»
در عوض، با به کار بردن کلمات ضروری و تا حد امکان کوتاه و استفاده از زبان بدن و حرکات سر و دست در مواقع لزوم، دستورالعمل ها را شفاف و واضح بیان کنید و مجموعه جملات و راهنمایی های طولانی را به واحدهای کوچک تر تقسیم کنید. اگر می خواهید مودب باشید، کلمات «لطفا» و «متشکرم» گزینه های خوبی هستند که می توانید از آن ها استفاده کنید.
«لطفا کتاب هایتان را بردارید. بایستید. حالا بیایید اینجا، لطفا! متشکرم.»
دوره های آموزش زبان انگلیسی |
|
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای کودکان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان |
| دوره حضوری | آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان |
2. اجازه بدهید اول گوش بدهند
این واقعیت انکارناپذیر است که زبان آموزان شما به طور وحشتناکی دوست دارند از همان ساعت های اول، تمرین مکالمه را شروع کنند. با اینحال، مدتی طول می کشد تا گوش کسی به زبان جدید آشنا شود و به صداهای جدید عادت کند، و البته باید بدانید هر کسی مشتاق نیست. پس قبل از اینکه دانش آموزانتان به اندازه کافی فرصت شنیدن صدا و کلمات شما را نداشتند، آن ها را مجبور نکنید صحبت کنند و آن ها را تحت فشار قرار ندهید. البته جمله بالا به این معنی نیست که تمام مدت جلوی کلاس راه بروید و حرف بزنید؛ وقتی با زبان آموزان مبتدی سر و کار دارید، باید بیشتر از همیشه به حرف هایی که می زنید دقت کنید و سطح کلام و گفتارتان با سطح کلاس هماهنگی و تناسب داشته باشد.
3. تمرین، تکرار، تمرین، تکرار، تمرین، تکرار
زبان آموزان مبتدی به شدت و به مقدار زیاد نیاز به تمرین و تکرار دارند، به خصوص وقتی در حال یادگیری صداهای زبان جدید هستند. تکرار و خواندن یک جمله به دفعات زیاد می تواند خسته کننده باشد، اما لازم است. وقتی جمله جدیدی را تمرین می کنید، تمرین معکوس را امتحان کنید، جمله را به واحدهای کوچکتر و با معنی بشکنید و سپس دوباره آن را سر هم کنید، جمله را از آخر به اول بخوانید چون این کار به شما کمک می کند لحن و آهنگ کلامتان طبیعی باشد و مطمئن شوید تمام عناصر پیوسته سخن را به درستی یاد گرفته اید و استفاده می کنید. برای مثال، جمله «?Would you like a cup of tea» را به صورت زیر تمرین کنید:
?Tea > cup of tea > like a > like a cup of tea > would you > would you like a cup of tea
4. از همان ابتدا زبان کلاس را مشخص کنید
زبان کلاس، جمله هایی مثل?Can you speak more slowly?، What do we have to do?، I don’t understand.، What does… mean?، How do you say… in English معمولا با آموزش کودکان در ارتباط است، اما برای تدریس به بزرگسالان هم کاربرد دارد و می تواند مفید باشد. مهم نیست چقدر جو کلاس را آرام و دوستانه می کنید، یادگیری زبان جدید همچنان می تواند ترسناک باشد، به خصوص وقتی حس کنید تمام مطالبی را که بیان می شود نمی فهمید و ممکن است مدرس از شما بخواهد چیزی بگویید که هنوز به اندازه کافی برای آن آماده نیستید یا نمی دانید دقیقا چطور باید آن را بگویید. بهتر است از همان ابتدا زبان کلاس را به زبان آموزان یاد بدهید تا به آن ها کمک کند درس را راحت و روان یاد بگیرند.
5. از زبان و کلمات سخت (فرازبان) استفاده نکنید
اگر زبان آموزی معنی اصطلاحاتی مثل گذشته ساده (past simple)، افعال بی قاعده (irregular verb) و قید تکرار (adverb of frequency) را بلد باشد، اما نتواند از این ساختارها یا کلمات واقعی استفاده کند، دانستن معنی کلمات هیچ ارزشی ندارد. به آن ها نگویید چطور چیزی را بیان کنند، به آن ها نشان بدهید. تا جایی که امکان پذیر است به آن ها محتوا و متن بدهید (البته ابزار بصری هم می توانند مفید باشند). علاوه بر این، بعد از هر مطلب، با پرسیدن سوالاتی که درک مطلب زبان آموزان را محک می زند، مطمئن شوید آن ها درس ها را درک کردند و کامل یاد گرفتند. هیچوقت از زبان آموزان نپرسید “?Do you understand” چون: 1) بسیاری از افراد نمی خواهند دیگران بفهمند که آن ها متوجه موضوعی نشدند یا عده زیادی ممکن است تظاهر کنند که فهمیده اند و 2) بعضی از زبان آموزان فکر می کنند متوجه شده اند اما در واقع متوجه نشده اند.
6. فراموش نکنید زبان آموزان به زبان(های) خودشان مسلط هستند
ممکن است این موضوع خیلی ساده و بدیهی باشد، اما فراموش کردن این حقیقت خیلی ساده است. کدام حقیقت؟ این که فراموش کنیم در بطن کسی که انگلیسی را شکسته و پر از غلط صحبت می کند، فردی با افکار قاطع وجود دارد که بدون شک از زبان اولش برای ارتباط برقرار کردن با دیگران و به اشتراک گذاشتن نظرات و ایده هایش استفاده می کند.
به عنوان معلم، نه تنها باید شنوندگانی صبور، شجاع و کنشگر باشیم و دلیل اشتباهاتی را که زبان آموزان هنگام پر کردن جاهای خالی مرتکب می شوند، بدانیم، بلکه باید از رویکردی استفاده کنیم که کلمه به کلمه و قدم به قدم با زبان آموز همراه شویم و زبانی که قرار است به آن ها یاد بدهیم را نادیده نگیریم. به جای تضعیف زبانمان، باید به دقت به آن بها بدهیم تا هم قابل فهم باشد هم تازگی، ریتم و روحش را حفظ کند. باید تا جایی که ممکن است با زبان آموزان صحبت کنیم و به آنچه که می گویند با دقت و حوصله گوش دهیم. بعد از همه این ها، از همان درس های اول، یعنی از “الف” تا “ی”، ارتباط برقرار کردن با دیگران هدف اصلی است.
7. از روش های خوب استفاده کنید، این روش ها را زیاد استفاده کنید، زبان آموزان را مجبور کنید به حرف زدن ادامه بدهند
اگرچه آموزش زبان به مبتدیان با پیشرفت کم و کند همراه است و بازیابی و تکرار زبان بارها و بارها صورت می گیرد ولی نباید به این معنی باشد که فعالیت های مشابه را به خصوص در یک درس مدام تکرار کنید. مطمئن شوید طیف گسترده ای از فعالیت ها را استفاده می کنید و بدون فکر کردن درباره روند کلاس، کارهایی که قرار است بکنید، روشی که قرار است زبان جدیدی را معرفی کنید، نحوه محک زدن زبان آموزان و رویکرد برخورد و رفع سوتفاهمات، وارد کلاس نشوید. احتمال ابهام در این سطح خیلی بیشتر از سطوح بالاتر است و گاهی اوقات رها کردن و نادیده گرفتن حتی سخت تر هم می شود.
همچنین این نکته را به خاطر داشته باشید که برخلاف سطوح بالاتر، نمی توانید روی تقویت مکالمه حساب کنید، چرا که زبان آموزان هنوز منابع زبان شناختی کافی را نمی شناسند تا در تمام امور توانایی صحبت کردن و ارتباط برقرار کردن داشته باشند. درواقع بار سنگین این مسئولیت بر دوش شماست و این شما هستید که باید آن ها را مجبور کنید در کلاس، در خانه یا هر جای دیگر انگلیسی صحبت کنند.
در نهایت، از این سطح لذت ببرید. اگرچه اگر بخواهیم صادق باشیم، از بسیاری جهات این سطح، سخت ترین مرحله آموزش است ولی در عین حال می تواند یکی از لذت بخش ترین مراحل هم باشد. دیدن اینکه زبان آموزانتان از صفر(مبتدی) شروع کنند، بعد کلمات را بشناسند، بعد جمله بسازند و در نهایت به حدی پیشرفت کنند که بتوانند در مکالمات روزانه و ساده شرکت کنند، بسیار باارزش و دلگرم کننده است.
به عنوان آخرین جمله باید گفت اگر زبان آموزان از اولین مواجهه با زبان خوششان بیاید و حس اعتماد به نفس داشته باشند و بخواهند یادگیری را ادامه بدهند، شما راه رسیدن آن ها به موفقیت های بیشتر را هموار کرده اید.
بیشتر بخوانید: آموزش زبان انگلیسی از صفر
بیشتر بخوانید: آموزش زمان های انگلیسی برای مبتدیان
نظر خود را با ما در میان بزارید