صحبت در مورد مشاغل و حرفه‌های آینده با زبان‌آموزان جوان

حرفه‌ها و کسب و کارهای آینده، انتخاب‌ها و چالش‌ها، اهمیت بهره‌مندی از مهارت‌های مقدماتی فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) و صحبت کردن به زبان انگلیسی در دنیای امروز، ضرورت بی‌چون و چرای مدرسانی است که در کلاس‌های نوجوانان و جوانان تدریس می‌کنند. البته جمله قبل به این معنی نیست که آن‌ها آمادگی کافی دارند یا می‌خواهند درباره آرزوها، نگرانی‌ها و دغدغه‌هایشان صحبت کنند. بعضی از زبان‌آموزان همیشه راحت حرفشان را می‌زنند، در حالی که بقیه ترجیح می‌دهند آرزوهایشان را برای خودشان نگه دارند. وظیفه ما این است تعادلی بین این دو پیدا کنیم، در واقع باید به دنبال راهی امن برای بحث درباره مسائل مهم باشیم تا به زبان‌آموزان کمک کنیم افکار و ایده‌هایشان را سازماندهی کنند و با نگرانی‌هایشان مواجه شوند و آن‌ها را از میان بردارند.

برنامه‌ریزی یک طرح کلی برای توالی کاربردی دروس می‌تواند انگیزشی باشد!

دانش‌آموزان مدارس مشتاق هستند، ولی با این حال می‌ترسند یا برای ورود به دنیای واقعی نگران هستند. بزرگسالانی که باید بعضی از مهارت‌های مقدماتی جدید را یاد بگیرند، ممکن است خیلی به توانایی‌هایشان ایمان نداشته باشند. ما باید دروسی را فراهم کنیم که با تمرین‌ها و فعالیت‌های جدید همراه باشند و به زبان‌آموزان کمک کنند تفکر نقادانه ذهنشان را توسعه بدهند و به همین ترتیب به نگرانی‌های طبیعی‌شان غلبه کنند.

• در آغاز هر درسی، کلمات هستند. در ابتدای کلاس چند کلمه روی تخته بنویسید و به زبان‌آموزان پیشنهاد کنید معنی آن‌ها را چک کنند. مجموعه‌ای از کلمات که همیشه برای کلاس‌های من مفید بوده است، مشاغل و حرفه‌ها هستند: سمت‌های شغلی، اسم مشاغل و صحبت کردن درباره ساعت‌ها. درباره تفاوت بین شغل و حرفه بحث کنید. چند مثال بزنید، مثلا به آن‌ها بگویید چند سال قبل به خانمی که در بیرون از خانه شغلی نداشت «housewife» یا خانه‌دار می‌گفتند، در حالی که امروزه کلمه «homemaker» به طور گسترده استفاده می‌شود. تفاوت این دو کلمه چیست؟ به زبان‌آموزانتان اجازه بدهید این تفاوت را پیدا کنند. در هر زبانی، هر دیکشنری و فرهنگ لغتی، کلمات «work» یا «job» را یکسان معنی می‌کند. بار دیگر به آن‌ها اجازه بدهید تفاوت معنی کلمات را سازماندهی کنند. اصطلاحات معروف در حوزه کسب و کار و مشاغل را بنویسد. اصطلاحاتی مثل “a job of work” و از زبان‌آموزان بخواهید آن را تفسیر کنند و معنی آن را حدس بزنند. چرا در مثال‌ها و اصطلاحات رایج کسب و کار از کلمه «hours» استفاده می‌شود؟ در زبان من، اصطلاح رایج برای کلمه بالا، «ساعت کاری» یا «ساعت اداری» است. در حالی که زبان‌آموزان معمولا معنی «hour» را می‌دانند، ولی نمی‌توانند سوال ساده “What are the hours” یا اصطلاحی مثل “long/short/regular/irregular hours” را درک کنند. این چند کلمه راهی برای ایجاد بحث‌های بیشتر درباره واژگان است و بعد از آن می‌توانید معنی و مفهوم هر کدام را توضیح بدهید.

دوره های آموزش زبان انگلیسی
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای کودکان
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان

• واژه‌نامه کوتاه و مختصر می‌تواند موضوع یک بحث جذاب باشد. می‌توانید از زبان‌آموزانتان بخواهید به صورت دو نفری یا در گروه‌های کوچک با هم کار کنند و فهرستی از حرفه‌ها و مشاغل مختلف را تهیه و به ساعت کاری هر کدام دقت کنند. حتی اگر فقط چند کلمه نوشتند، مشکلی نیست و همین چند کلمه برای یک بحث جنجالی و آموزنده دیگر در کلاس درس مفید است. آن‌ها را تشویق کنید جملات کامل بیان کنند. به مثال‌های زیر به عنوان نمونه‌هایی از جمله‌های کامل توجه کنید:

Policemen do not have regular hours.

Doctors may need to keep long hours.

Office workers have regular hours.

• بعد از مراحل بالا، از زبان‌آموزان بخواهید برای مشاغلی که در نظر گرفتند، معایب و مزایا بنویسند. می‌توانید اولین شغلی که به آن‌ها می‌گویید، «مدرس» باشد تا آن‌ها هم با اصل موضوع آشنا باشند. مزایای این شغل چیست؟ به اشتراک‌گذاری دانش، کار کردن با جوانان، تعطیلات طولانی‌مدت تابستانی. معایب این شغل چیست؟ اجازه بدهید تمام معایب این شغل را نام نبریم! ساعت‌های کاری طولانی، شرایط پیش‌بینی نشده، استرس و موارد دیگری که در این شغل وجود دارد.

A doctor helps sick patients but he cannot cure every disease.

A mailman has to make his route in any weather.

• بسته به اینکه به کدام گروه از زبان‌آموزان (ساکنین شهر یا کشور، بومیان یا تازه‌واردها) تدریس می‌کنید؛ در هر کلاس ممکن است فهرست متفاوتی از مشاغل و حرفه‌ها داشته باشید. هدف ما این است به همه آن‌ها یاد بدهیم صحبت کنند. همه زبان‌آموزان باید بتوانند درباره شغل آینده‌شان صحبت کنند تا الزامات و نیازهای آن شغل را بدانند و برای آن آماده شوند.

• درس بعدی می‌تواند به یک میز گرد اختصاص پیدا کند. می‌توانید تعدادی کارت آماده کنید، به زبان‌آموزان اجازه بدهید یکی از آن‌ها را بردارند، چند دقیقه به آن‌ها فرصت بدهید و سپس از آن‌ها بخواهید با یکدیگر صحبت کنند. اگر هر کدام از دانش‌آموزان نقش یکی از اعضای خانواده را بازی کند یا اگر مثل گروهی از دوستان رفتار کنند، همه چیز عالی پیش می‌رود. اجازه بدهید نظراتشان را اعلام و از یادداشت‌هایی که نوشتند استفاده کنند. مطمئن باشید آن‌ها قوانین را رعایت می‌کنند، به دیگران بی‌احترامی نمی‌کنند و هر نظری باید در کمال آرامش و ادب بررسی شود. آن‌ها آزادند تا از قوه تخیلشان استفاده کنند. در کلاسی که من مدرس آن هستم، زبان‌آموزانی با سنین مختلف هستند که می‌خواهند ستاره سینما، فضانورد، متخصص نرم‌افزار، دامپزشک و نانوا بشوند؛ این تفاوت در آرزوها و برنامه‌های آینده برای کسانی است که همه دور یک میز نشستند.
• احترام متقابل و قدرت تحمل نظرات مخالف خیلی مهم است. فرقی نمی‌کند چه شغلی انتخاب می‌کنند، مسئله اصلی این است که می‌خواهند در کاری که قرار است انجام بدهند موفق و برای جامعه‌ای که در آن زندگی می‌کنند، فردی مفید باشند.
• درس بعدی می‌تواند درباره فعالیت‌های اضافه و فوق برنامه باشد. زبان‌آموزان ممکن است بخواهند به صورت فردی یا گروهی صفحات وب بسازند. ممکن است بخواهند یک حرفه را انتخاب کنند، تصاویر مربوط به آن را پیدا کنند، فهرست الویت‌های نآنآن شغل را بنویسند. ممکن است بخواهند درباره آن بنویسند، نقاشی بکشند، از تصاویر استفاده کنند، پوسترهای واقعی یا مجازی بسازند و در آن‌ها از جداول و نمودار استفاده کنند.
• مکالمه معقول و منطقی که در کلاس درس اتفاق می‌افتد، می‌تواند برای انتخاب مشاغل آینده به زبان‌آموزان کمک زیادی کند. با همه آن‌ها یکسان برخورد کنید.

قانون طلایی کلاس‌های موفق را به خاطر داشته باشید: هیچ‌وقت نقد نکنید، همیشه تشویق کنید.

بیشتر بخوانید:8 اپلیکیشن عالی برای زبان‌آموزان بیزینس انگلیسی

بیشتر بخوانید: اسلنگ های (Slang) آمریکایی درباره کار و مشاغل