آموزش گرامر پسوند های اسم ساز در انگلیسی با ذکر مثال و تمرین

پسوندها بخش کلیدی تشکیل کلمه در زبان انگلیسی هستند. پسوند گروهی از حروف است که به انتهای یک کلمه اضافه می شود تا معنی یا عملکرد آن تغییر کند. پسوندها اغلب نقش حیاتی در تبدیل افعال یا صفت ها به اسم ایفا می کنند و به ما امکان می دهند ایده ها، اعمال و کیفیت ها را به شکل اسم بیان کنیم. آنها در گسترش دایره لغات و افزایش وضوح در ارتباطات ضروری هستند.

در این مقاله از مجموعه مقاله های آموزشگاه زبان ایرانمهر، ما روی پسوند های اسم ساز در انگلیسی تمرکز خواهیم کرد که به تبدیل افعال و صفت ها به اسم کمک می کنند. این پسوندها به ما امکان می دهند مفاهیم انتزاعی مانند “happiness/ خوشبختی” یا “celebration/ جشن” و همچنین اسامی مشخص مانند “teacher/ معلم” یا “builder/ سازنده” را ایجاد کنیم. درک این پسوندها نه تنها درک شما از دستور زبان انگلیسی را بهبود می بخشد، بلکه مهارت های زبانی کلی شما را نیز غنی می کند.

دوره های آموزش زبان انگلیسی
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای کودکان
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای نوجوانان
دوره حضوری	آموزش زبان انگلیسی برای بزرگسالان

پسوندهای رایجی که اسم ها را تشکیل می دهند

در فرآیند آموزش زبان انگلیسی از پسوندهای متعددی برای تبدیل افعال و صفت ها به اسم استفاده می شود. این پسوندها می توانند اعمال را به مفاهیم عینی یا انتزاعی تبدیل کنند و آنها را برای تشکیل اسم ضروری کنند. در زیر تعدادی از متداول ترین پسوندهای تشکیل دهنده اسم آورده شده است:

“-er”/”-or”:

این پسوندها برای ایجاد اسم هایی استفاده می شوند که شخص یا چیزی را توصیف می کنند که یک عمل را انجام می دهد. آنها اغلب به افعال اضافه می شوند تا انجام دهنده عمل را نشان دهند.

نمونه:

teach( فعل- تدریس کردن) + er ← teacher/ معلم (کسی که تدریس می کند)

act ( فعل- بازی کردن)+ or ← actor/ بازیگر (کسی که بازی می کند)

“-ion”/”-tion”/”-ation”:

این پسوندها اسامی را از افعال تشکیل می دهند که معمولاً اعمال، فرآیندها یا نتایج را نشان می دهند. اسامی ایجاد شده معمولاً انتزاعی هستند و نتیجه یا وضعیت عمل یک فعل را نشان می دهند.

نمونه:

act ( فعل- بازی کردن) + tion ← action / اکشن (فرآیند بازیگری)

inform  ( فعل- آگاه کردن) + ation ← information ( اطلاعات)

celebrate ( فعل- جشن گرفتن)+ tion ← celebration/ جشن (عمل جشن گرفتن)

ness:

این پسوند برای تشکیل اسم های انتزاعی از صفت ها/ افعال استفاده می شود که اغلب حالت یا کیفیتی را توصیف می کند.

نمونه:

forgive ( بخشیدن) + ness ← forgiveness ( بخشش)

happy ( صفت- شاد) + ness ← happiness/ خوشبختی (حالت شاد بودن)

sad ( صفت- غمگین)+ ness← sadness/ غم (حالت غمگین بودن)

ment:

این پسوند افعال را به اسم تبدیل می کند که اغلب نشان دهنده عمل یا نتیجه فعل است. این اسامی تمایل به انتزاعی دارند و به فرآیندها یا شرایط اشاره دارند.

نمونه:

enjoy ( فعل- لذت بردن) + ment ← enjoyment/ لذت (وضعیت لذت بردن از چیزی)

develop( فعل- توسعه دادن)+  ment ← development/ توسعه (فرایند توسعه)

ity:

این پسوند معمولاً برای تبدیل صفت ها به اسم های انتزاعی استفاده می شود که به یک حالت، شرط یا کیفیت اشاره دارد.

نمونه:

curious ( صفت- کنجکاو)+ ity← curiosity  ( کیفیت کنجکاو بودن)

active ( صفت- فعال) + ity ← activity/ فعالیت (وضعیت فعال بودن)

این پسوندهای رایج در تبدیل کلمات اساسی به اسم های پیچیده تر توانایی ما را برای برقراری ارتباط و انتقال مفاهیم، ​​اعمال و کیفیت ها چه در کلاس زبان انگلیسی و چه در مکالمات روزمره را افزایش می دهند.

سایر پسوند های اسم ساز

بعضی از پسوند های اسم ساز در مقاطعی کمتر یا بیشتر استفاده میشده اند یا تنها در مفاهیم خاصی قابل استفاده هستند. در حالی که بعضی ( آنچه در بالا به تفصیل به آن اشاره شد) همچنان بسیار رایج هستند. آنچه در ذیل می آید لیستی از سایر پسوند های اسم ساز در زبان انگلیسی هستند.

پسوند های پیشرفته یا کمتر رایج

فراتر از پسوندهای رایج اسم ساز، چندین پسوند پیشرفته یا کم استفاده وجود دارد که ریشه کلمات را نیز به اسم تبدیل می کند. این پسوندها اغلب بیانگر ایده های انتزاعی، روابط یا حالت های خاص هستند. در اینجا چند مثال کلیدی آورده شده است:

پسوند: -ence / -ance

پسوندهای -ence و -ance برای تشکیل اسامی از افعال یا صفت استفاده می‌شوند که عموماً یک حالت، کیفیت یا شرط را نشان می‌دهند. انتخاب بین -ence و -ance اغلب به ریشه کلمه بستگی دارد، اگرچه گاهی اوقات ممکن است دلخواه به نظر برسد.

مثال:

exist وجود ← existence وجود (وضعیت موجود)

persist پافشاری ← persistence پشتکار (کیفیت پایداری)

resist مقاومت ← resistance مقاومت (وضعیت یا عمل مقاومت)

استفاده:

ence زمانی استفاده می شود که ریشه با صدای ملایم “c” یا “g” (مثلاً intelligence هوش) به پایان می رسد، در حالی که -ance بیشتر با صامت های سخت یا زمانی که فعل با ” -ant” ختم میشود رایج است. ” (به عنوان مثال، relevant ← relevance ارتباط).

پسوند: -ship

پسوند -ship یک رابطه، شرایط یا حالت را نشان می دهد که اغلب به یک کیفیت یا دفتر و گاهی اوقات به نقش ها یا تخصص مرتبط است. معمولاً به اسم اضافه می شود.

مثال:

friend دوست ← friendship دوستی (وضعیت دوست بودن)

leader رهبر ← leadership رهبری (وضعیت یا نقش رهبری)

scholar پژوهشگر ←  scholarship بورس تحصیلی (وضعیت دانش پژوه بودن یا جایزه برای پیشرفت تحصیلی)

partner شریک ← partnership شراکت (حالت یا شرایط شریک بودن)

استفاده:

این پسوند اغلب برای توصیف روابط انتزاعی بین افراد یا موجودیت ها و همچنین نقش ها در زمینه های اجتماعی یا حرفه ای استفاده می شود.

پسوند: -hood

پسوند -hood به حالت، وضعیت یا دوره ای از زندگی اشاره دارد. این در درجه اول با اسم ها استفاده می شود، به ویژه برای نشان دادن مراحل زندگی، موقعیت اجتماعی یا هویت.

مثال:

child کودک ← childhood کودکی (حالت یا دوره کودکی)

adult بزرگسال ← adulthood بزرگسالی (حالت یا شرایط بالغ بودن)

neighbor همسایه ← neighborhood همسایگی (وضعیت یا کیفیت همسایه بودن؛ همچنین به یک منطقه جغرافیایی اشاره دارد)

parent والد ← parenthood والد بودن (وضعیت والدین بودن)

استفاده:

hood اغلب به اسم هایی مرتبط است که نقش های اجتماعی، مراحل زندگی یا پیوندهای مشترک را نشان می دهند.

پسوند: -dom

پسوند -dom یک حالت، شرایط یا قلمرو اختیار را نشان می دهد. می تواند به یک حوزه (فیزیکی یا انتزاعی) یا مفهوم سلطه یا کنترل اشاره کند.

مثال:

king پادشاه ← kingdom پادشاهی (قلمرو یا فرمانروایی یک پادشاه)

free آزاد ← freedom آزادی (وضعیت آزاد بودن)

wise عاقل ← wisdom خرد (کیفیت عاقل بودن)

bore بی حوصلگی ← boredom کسل (وضعیت بی حوصلگی)

استفاده:

dom معمولاً به اسم ها یا صفت ها برای توصیف تسلط، کنترل یا وضعیت خاصی از وجود اطلاق می شود.

پسوند: -tude

پسوند -tude برای تشکیل اسم های انتزاعی از صفت ها استفاده می شود که نشان دهنده یک شرط یا حالت است که اغلب به کیفیت ها یا ویژگی ها اشاره دارد.

مثال:

solus ( لاتین- تنها) ← solitude تنهایی (وضعیت تنهایی)

gratus ( لاتین-شاکر) ← gratitude سپاسگزاری (وضعیت سپاسگزار بودن)

magnus ( لاتین- بزرگ) ← magnitude قدرت (اندازه یا عظمت چیزی)

aptus ( لاتین- توانا) ← aptitude استعداد (یک توانایی یا استعداد طبیعی و ذاتی)

استفاده:

این پسوند اغلب در متون رسمی یا آکادمیک برای توصیف ویژگی های شخصی، حالات ذهنی یا مفاهیم انتزاعی استفاده می شود.

پسوند: -cy

پسوند -cy اسم ها را از صفت ها یا افعال تشکیل می دهد که نشان دهنده یک حالت یا شرایط است. اغلب به ماهیت انتزاعی یک کیفیت اشاره دارد.

مثال:

private خصوصی ← privacy حریم خصوصی (وضعیت خصوصی بودن)

accurate دقیق ← accuracy دقت (کیفیت دقیق بودن)

efficient کارآمد ← efficiency بازده (کیفیت کارآمد بودن)

agent عامل ← agency آژانس (وضعیت اقدام یا سازمانی که عمل می کند)

استفاده:

cy اغلب در محیط های رسمی برای توصیف کیفیت ها یا وضعیت ها، به ویژه در زبان فنی، قانونی یا بوروکراتیک استفاده می شود.

پسوند: -ery / -ry

پسوند -ery یا -ry اسامی را تشکیل می دهد که اغلب نشان دهنده وضعیت یا حالت جمعی است.

مثال:

brave شجاع ← bravery شجاع (کیفیت شجاع بودن)

rubber دزدی ← rubbery سرقت (عمل دزدی)

cook آشپزی ← cookery آشپزی (هنر یا عمل آشپزی)

slave برده ← slavery بندگی (شرط برده بودن)

استفاده:

این پسوند می تواند به اعمال، کیفیت ها یا مکان های مرتبط با یک عمل، حالت یا شغل خاص اشاره کند.

این پسوندهای پیشرفته تر و یا کمتر رایج تر واژگان را با تشکیل اسامی انتزاعی تقویت می کنند و اغلب در متون رسمی، آکادمیک یا ادبی ظاهر می شوند. هر پسوند در دوره زبان انگلیسی دارای تفاوت های ظریف خاصی است که می تواند به انتقال روابط، شرایط یا حالت های پیچیده کمک کند.

تغییرات املائی و استثنائات

در فرآیند آموزش زبان انگلیسی هنگام اضافه کردن پسوند به ریشه کلمات، ممکن است تغییرات مختلفی در فرم پایه رخ دهد. این تغییرات اغلب به قوانین املایی یا تنظیمات تلفظ بستگی دارد. در اینجا برخی از تغییرات و استثناهای رایج وجود دارد:

حذف “e” نهایی

هنگامی که یک کلمه ریشه با یک “e” بی صدا به پایان می رسد، این “e” اغلب قبل از اضافه کردن پسوندی که با یک مصوت شروع می شود، حذف می شود، مانند -ion، -ation، -ence، یا -ing. .

مثال:

create ایجاد ← creation ایجاد (“e” نهایی حذف می شود)

educate آموزش ← education آموزش (“e” نهایی حذف می شود)

admire تحسین ← admiration تحسین (“e” پایانی حذف شد)

defy سرپیچی ← defiance سرپیچی- مبارزه طلبی (“e” پایانی حذف می شود)

استثنا:

اگر پسوند با یک صامت شروع شود (مثلاً -ment، -ness)، “e” پایانی معمولاً حفظ می شود:

improve بهبود ← improvement بهبود (“e” پایانی حفظ می شود)

دو برابر کردن ( doubling) صامت پایانی

اگر یک کلمه ریشه با یک مصوت منفرد به دنبال یک صامت منفرد به پایان برسد و پسوند با یک مصوت (-ing، -er، -ed و غیره) شروع شود، صامت پایانی اغلب دو برابر می شود. این به حفظ صدای مصوت کوتاه در کلمه کمک می کند.

مثال:

refer ارجاع ← referral ارجاع («r» نهایی دو برابر شده است)

begin شروع کردن ← beginner مبتدی (“n” نهایی دو برابر شده است)

admit پذیرفتن ← admittance پذیرش (“t” نهایی دو برابر می شود)

استثنا:

اگر تاکید روی هجای آخر نباشد، صامت آخر دو برابر نمی شود:

visit بازدید ← visitor بازدیدکننده (“t” نهایی دو برابر نشده است)

تغییر “-y” به “-i”

وقتی کلمه ای با یک حرف صامت و پس از آن “y” به پایان می رسد، “y” معمولاً قبل از اضافه کردن پسوندی که با “i” شروع نمی شود به “i” تغییر می کند (مثلاً -ness، -ful ، -er).

مثال:

happy شاد ← happiness خوشبختی («y» آخر به «i» تغییر می کند)

crazy دیوانه ← craziness دیوانگی («y» نهایی به «i» تغییر می کند)

با درک این تغییرات و استثناها، نویسندگان و زبان آموزان می توانند چه در مکالمات و مصارف روزمره و چه در جریان تمرین های کلاس زبان انگلیسی به درستی پسوندها را برای تبدیل کلمات ریشه و در عین حال رعایت قوانین املایی و تلفظ انگلیسی به کار ببرند.

بیشتر بخوانید: آموزش اسم در زبان انگلیسی

بیشتر بخوانید: آموزش پسوند ful در انگلیسی با ذکر مثال و تمرین

انواع اسم تشکیل شده توسط پسوند

پسوندها نقش مهمی در تشکیل اسامی عینی و انتزاعی دارند و به بیان طیف گسترده ای از مفاهیم ملموس و ناملموس کمک می کنند. در اینجا توضیحی در مورد نحوه استفاده از پسوندها برای تشکیل این دو نوع اسم آورده شده است:

اسامی ملموس و عینی/ concrete nouns

اسم های عینی به چیزهای فیزیکی و محسوسی اشاره دارند که با حواس پنج گانه قابل درک هستند. این اسم ها اغلب نشان دهنده افراد، مکان ها یا اشیایی هستند که در دنیای واقعی وجود دارند. پسوندهای اضافه شده به افعال یا صفت ها به ایجاد اسم هایی کمک می کند که به چیزی یا شخصی خاص و ملموس اشاره کنند.

پسوندهای رایج: -er، -or، -ist، -ian، -ess، -ment.

نمونه:

bake پخت ← baker نانوا (کسی که نان می پزد، ملموس)

teach آموزش ← teacher معلم (کسی که تدریس می کند، ملموس)

invent اختراع ← inventor مخترع (کسی که چیزهایی را اختراع می کند)

piano پیانو ← pianist پیانیست (کسی که پیانو می نوازد)

در هر مورد، پسوند یک فعل یا اسم را به یک اسم ملموس تبدیل می کند که به شخص یا حرفه خاصی اشاره دارد و چیزی را نشان می دهد که می توانید ببینید، بشنوید یا با آن تعامل داشته باشید.

اسم های انتزاعی

اسم‌های انتزاعی به مفاهیم، ​​ایده‌ها، کیفیت‌ها یا حالت‌های ناملموسی اشاره می‌کنند که توسط حواس قابل تشخیص نیستند. اینها معمولاً با افزودن پسوندها به صفت ها یا افعال، تبدیل آنها به اسم هایی که یک ایده یا شرط را بیان می کنند، تشکیل می شوند.

پسوندهای رایج: -ness، -ity، -tion، -ment، -cy، -tude.

نمونه:

kind مهربان ← kindness مهربانی (کیفیت مهربان بودن، ناملموس بودن)

happy شاد ← happiness خوشبختی (حالت شاد بودن، ناملموس بودن)

free آزاد ← freedom آزادی (شرط آزاد بودن، ناملموس بودن)

create ایجاد ← creation خلق (عمل ایجاد، ناملموس)

توضیح: پسوندها به تبدیل صفت ها و افعال به اسم هایی کمک می کنند که ایده ها، کیفیت ها یا شرایطی را نشان می دهند که قابل لمس یا دیدن نیستند، اما می توان آنها را به صورت مفهومی تجربه یا درک کرد.

تفاوت‌های کلیدی بین اسم‌های عینی و انتزاعی

اسامی عینی و ملموس معمولاً با اضافه کردن پسوندهایی مانند -er، -or، -ist تشکیل می شوند که به افراد، حرفه ها یا اشیاء دلالت می کنند. این اسم ها به چیزها یا افرادی اطلاق می شود که حضور فیزیکی دارند.

مثال: builder سازنده (کسی که می سازد)، artist هنرمند (کسی که هنر می آفریند).

اسم های انتزاعی با پسوندهایی مانند -ness، -ity، -tion تشکیل می شوند که بیانگر حالت ها، کیفیت ها یا مفاهیمی هستند که نمی توان آنها را از نظر فیزیکی لمس کرد.

مثال: patience صبر (کیفیت صبور بودن)، motivation انگیزه (دلیل انجام کاری).

پسوندها ابزارهای قدرتمندی هستند که به ما امکان می دهند با تبدیل کلمات ریشه ای، ایده های عینی و انتزاعی را بیان کنیم. درک نحوه کار پسوندهای مختلف می تواند به انتخاب شکل صحیح برای انتقال یک موجودیت ملموس یا یک مفهوم ناملموس کمک کند.

نکات کاربردی برای استفاده از پسوند

درک نحوه اعمال پسوندها می تواند نوشتن و ارتباط را تقویت کند. در اینجا چند نکته برای کمک به انتخاب پسوند مناسب و جلوگیری از خطاهای رایج وجود دارد:

نحوه تشخیص زمان استفاده از پسوندهای خاص

تبدیل فعل به اسم

به دنبال اَعمال یا فرآیندها بگردید: اگر ریشه کلمه یک فعل باشد، افزودن پسوندی مانند -tion، -ment یا -ance اغلب آن را به اسمی تبدیل می کند که یک عمل، فرآیند یا نتیجه را بیان می کند.

educate آموزش ← education آموزش (فرایند آموزش)

achieve دستیابی ← achievement دستاورد (نتیجه دستیابی)

پسوند مناسب را بر اساس صدا انتخاب کنید:

اگر کلمه به -ate ختم می شود، از -ation استفاده کنید:

create ایجاد ← creation ایجاد

celebrate جشن ← celebration جشن

اگر کلمه به -ify یا -ize ختم می شود، از -ication یا -ization استفاده کنید:

simplify ساده سازی ← simplification ساده سازی

modernize مدرن کردن ← modernization مدرن سازی

صفت به تبدیل اسم

به دنبال کیفیت ها یا حالت ها بگردید: اگر ریشه کلمه یک صفت باشد، با افزودن -ness، -ity یا -cy می توان اسمی را تشکیل داد که حالت یا کیفیتی را بیان می کند.

happy شاد ← happiness خوشبختی (حالت شاد بودن)

Curious کنجکاو ← curiosity کنجکاوی (وضعیت کنجکاوی)

وقتی ریشه کلمه به -ous یا -able ختم می شود از پسوند -ity استفاده کنید:

Generousسخاوتمندانه ← Generosity سخاوت

flexible انعطاف پذیر ← flexibility انعطاف پذیری

از -ship یا -hood برای روابط یا نقش ها استفاده کنید:

friend دوست ← friendship دوستی (وضعیت دوستی)

child کودکی ← childhood کودکی (مرحله کودکی)

اشتباهات رایجی که باید از آنها اجتناب کنید

استفاده بیش از حد یا گیج کننده پسوندها

اشتباه گرفتن -ance و -ence: این دو پسوند اغلب با هم اشتباه گرفته می شوند زیرا شبیه هم هستند و عملکردهای مشابهی دارند. در اینجا چند دستورالعمل وجود دارد:

ance بیشتر با افعالی استفاده می شود که به -ant ختم می شوند (مثلاً relevant ← relevance).

ence زمانی رایج تر است که فعل به -ent ختم شود (به عنوان مثال، different متفاوت ← difference تفاوت).

مثال:

Resist مقاومت ← resistance مقاومت (درست) در مقابل resistence مقاومت (نادرست)

Exist وجود ← existence وجود (درست) در مقابل existence وجود (نادرست)

دو برابر کردن صامت های پایانی

هنگام اضافه کردن پسوندی که با یک مصوت شروع می شود، به یاد داشته باشید که اگر ریشه کلمه به یک مصوت منفرد و پس از یک صامت ختم می شود و تاکید روی هجای آخر باشد، صامت آخر را دو برابر کنید.

Begin شروع ← beginner مبتدی (درست) در مقابل beginer مبتدی (نادرست)

Refer ارجاع ← referral ارجاع (درست) در مقابل referal ارجاع (نادرست)

اشتباه گرفتن -ity و -ness

هم -ity و هم -ness می توانند اسم ها را از صفت ها تشکیل دهند، اما -ity با کلمات رسمی تر استفاده می شود، در حالی که -ness تمایل دارد در موارد ساده تر استفاده شود.

Active فعال ← activity فعالیت (درست، رسمی تر) در مقابل activeness فعالیت (کمتر رایج)

Dark تاریکی ← darkness تاریکی (درست) در مقابل darkity تاریکی (نادرست)

تغییر “-y” به “-i”

هنگام اضافه کردن پسوند به یک کلمه ریشه که به -y ختم می شود، به یاد داشته باشید که -y را به -i تغییر دهید مگر اینکه پسوند با “i” شروع شود.

Happy شادی ← happiness خوشبختی (درست) در مقابل Happyness خوشبختی (نادرست)

نکات کاربردی اضافی

یادگیری جفت پسوندهای رایج

برخی از ریشه ها به طور طبیعی با پسوندهای خاص جفت می شوند. شناخت این جفت های رایج به ایجاد تحولات صحیح کمک می کند:

افعالی که به -ate ختم می شوند اغلب -ation می گیرند (به عنوان مثال، create ← creation).

صفت هایی که به -able یا -ible ختم می شوند اغلب -ity را می گیرند (به عنوان مثال، flexible انعطاف ← flexibility انعطاف).

اسم هایی که نقش ها را توصیف می کنند اغلب -er یا -or هستند (مثلاً teacher معلم، actor بازیگر).

از فرهنگ لغت ها یا اصطلاحنامه ها استفاده کنید:

اگر شک دارید، از فرهنگ لغت استفاده کنید تا مطمئن شوید که آیا پسوند به درستی به کار رفته است یا یک حالت بی قاعده وجود دارد.

به تلفظ دقت کنید

پسوندها گاهی اوقات می توانند تلفظ ریشه کلمه را تغییر دهند، بنابراین مهم است که به تغییرات استرس یا هجاها گوش دهید.

با در نظر گرفتن این نکات، می‌توانید پسوند مناسب را انتخاب کنید و از اشتباهات رایج اجتناب کنید و دقت و روان نوشتن خود را افزایش دهید.

سخن پایانی

به طور خلاصه، پسوندهای اسم ساز برای تبدیل افعال و صفت ها به اسم ضروری هستند و به ما امکان می دهند اعمال، کیفیت ها، حالات و اشیاء محسوس را بیان کنیم. این پسوندها می توانند هم اسمهای ملموس را تشکیل دهند که به اشیاء یا افراد فیزیکی اشاره می کنند و هم اسمهای انتزاعی که مفاهیم نامشهودی مانند کیفیت ها یا حالت ها را بیان می کنند.

برای بهبود واژگان، مهم است که تشخیص ریشه کلمات و نحوه اضافه کردن صحیح پسوندهای مناسب را تمرین کنید. با انجام این کار، می توانید درک خود را از نحوه کار کلمات بسیار گسترش دهید و نوشتار خود را دقیق تر و رساتر کنید.

سوالات متداول

بیشتر بخوانید: آموزش عبارت های اسمی در انگلیسی

بیشتر بخوانید: آموزش گرامر So و Such با ذکر مثال و تمرین

منابع:

dictionary.cambridge | uefap| englishlessonsbrighton|  learningenglish.voanews